Op Cinemasia is er dit jaar speciale aandacht voor de Chinese cinema, met daarbinnen een focus op de Golden Horse Awards (voor meer info en filmtips zie het verslag van gisteren). Vanavond gaat het festival officieel van start met openingsfilm Office, de nieuwste film van meesterfilmer Johnnie To. Maar naast alle aandacht voor China draaien er films uit nog veel meer landen op Cinemasia. Waarbij uit een aantal van die landen ook in de bioscopen eten wordt geserveerd, om helemaal in de Aziatische sfeer te komen.
Indonesische liefde met sambal
Je kunt bijvoorbeeld eerst genieten van een bord nasi, gekruide kip en gado gado, en daarna het Indonesische A Copy of My Mind kijken. Daarin ontstaat tegen de achtergrond van een naderende presidentsverkiezing een romance tussen Sari en Alek. Zij is een schoonheidsspecialiste die in een kleine, goedkope(re) salon werkt, maar daar niet heel gelukkig mee is. Naast dat ze een baan probeert te krijgen bij een duurdere en chiquere salon, houdt ze erg van films en koopt regelmatig illegale dvd's. Als ze een keer komt klagen over de slechte Indonesische ondertiteling op de schijfjes, ontmoet ze ondertitelaar Alek en de twee vallen al snel voor elkaar.
A Copy of my Mind is op zijn sterkst in de eerste twee aktes, waarin het werk en leven van de twee geliefden rustig wordt geobserveerd. Van hoe Alek met behulp van Google Translate snel ondertitels maakt (van Hollywoodfilms tot homoporno) tot hoe Sari probeert te leren hogerop te komen in de wereld van de Indonesische schoonheidssalons. Hoe ze tot elkaar komen via hun passies, terwijl ze hun werk alleen doen uit economische nood. In de derde akte verandert de film echter in een soort thriller en hoewel de transitie redelijk natuurlijk overkomt, wordt het nooit echt spannend. Het interessantste aan dit gedeelte is dan ook niet het thrillerplot, maar de manier waarop hierdoor aangetoond wordt hoe diep de liefde tussen Sari en Alek is geworden.
Koreaanse kimchi en een visman
Of je kunt genieten van wat heerlijke kimchi en bulgogi uit Korea en dan naar Collective Invention gaan. Een zwarte komedie over werkloosheid onder jonge mensen in modern Zuid-Korea, verpakt in een verhaal over een gemuteerde visman en de journalist die een documentaire maakt over zijn lot. Gu was wanhopig en werkloos en werkte daarom mee aan dubieuze medische experimenten, waardoor hij in een visman veranderde. Sang-won wil journalist worden maar komt eigenlijk niet aan de bak, totdat hij de scoop van de visman kan verkopen. Collective Invention muteert met allerlei twists in het verhaal van komedie naar tragedie. Terwijl en passant niet alleen de economische situatie in Zuid-Korea op de hak wordt genomen, maar ook onder andere beroemdheid, corruptie, mensenrechten, religie, patriottisme en uiteraard de medische industrie.
Hongkongs wonderkind
KJ: Music and Life won in 2009 drie Golden Horse Awards, voor beste documentaire, montage en geluidseffecten. De film biedt een boeiende kijk in het leven en brein van wonderkind Wong Ka-Jeng (oftewel KJ), een pianovirtuoos die in twee fases van zijn leven wordt gevolgd: op elfjarige en op zeventienjarige leeftijd. Op zijn elfde geeft hij al een concert in Tsjechië, op zijn zeventiende dirigeert hij zijn eigen orkest. KJ neemt beide keren geen blad voor de mond voor de camera. Hij etaleert zijn visie op het leven, die uiteraard door de jaren heen verandert. Hoewel het belang van muziek als hoogste goed in het leven centraal blijft staan.
De documentaire laat ook zien hoe zijn talent en genius hem een arrogantie en tunnelvisie hebben gegeven die hem later in zijn leven nog wel eens zouden kunnen opbreken. Dit wordt onder andere geïllustreerd doordat KJ de muziekwedstrijden die hij op zijn zeventiende met gemak wint, met opzet probeert te verliezen. Omdat hij naar eigen zeggen toch al weet dat hij tien keer beter is dan het niveau waarvan de juryleden bij de wedstrijden alleen maar kunnen dromen. Toch wint hij keer op keer, want op zijn muzikale talent valt niets af te dingen.
