Francis Ford Coppola heeft onder de naam Distant Vision een ambitieus 'live cinema' project gelanceerd, als experiment voor de Theater, Film en Televisie afdeling van UCLA (Universiteit van California - Los Angeles). Hij werkte met 75 studenten aan Distant Vision, een verhaal over drie generaties van een Italiaans-Amerikaanse familie wiens geschiedenis parallel loopt aan de ontwikkeling van televisie. Waarmee hij dus in wezen terugkeert naar zijn gloriedagen als regisseur van de The Godfather-films. Destijds kwam hij pas net kijken in de filmwereld, nu werkt hij samen met studenten voor hun jonge blik.

Hun taken bestaan uit het bedienen van veertig camera's, het acteren, geluid, het ontwerpen en bouwen van de sets, de kostuums en props, de montage en de productie van Distant Vision. Het 'live cinema' concept bestaat uit het gebruiken van meerdere camera's en andere bronnen waar de regisseur live naar toe kan switchen, terwijl het publiek live meekijkt en de acteurs live hun rollen spelen. Het doel is een “look and feel” die filmischer zal zijn dan wat je meestal bij live uitzendingen van musicals ziet, met de “in het moment” energie van een live evenement.

“I felt the need to experiment in order to learn the actual methodology of live cinema, which is a hybrid of theater, film and television,” zegt Coppola. “The ‘shot’ is the basic element, as in film; the live ‘performance’ is from theater; and the advanced television ‘technology’ to enable it is borrowed from TV sports. It is very exciting to work in.”

Voor Coppola betekent het ook een terugkeer naar de universiteit waar hij in 1967 een master in theaterkunsten haalde, waarna hij in de jaren zeventig misschien wel dé belangrijkste Amerikaanse filmmaker van dat decennium werd, met naast The Godfather-films ook The Conversation en Apocalypse Now. Wat hem persoonlijk maar liefst vijf Oscars opleverde. Later maakte hij nog veel interessante films, zoals Rumble Fish en Bram Stoker's Dracula, en misbaksels als Jack. En vele liters Californische wijn.