De eerste recensies van Jordan-Vogt Roberts' Kong: Skull Island zijn binnen. Die schetsen een beeld van een film die een aantal dingen heel erg goed doet, maar een aantal andere dingen juist nalaat. Belangrijk voor filmstudio's Warner Bros. en Legendary Pictures is in elk geval dat de meeste critici positief zijn over deze monsterfilm.
Kong: Skull Island speelt zich direct na de terugtrekking van de Amerikanen uit Vietnam af. Het land staat dus nog op scherp en zo ook het leger. Als er dan een mysterieus eiland wordt ontdekt, besluit de regering er een missie naartoe te sturen. Dat is een stel militairen, aangevoerd door Preston Packard (Samuel L. Jackson), vergezeld door ontdekkingsreiziger, James Conrad (Tom Hiddleston) die met een heel ander doel naar het eiland gekomen is. Vanaf 9 maart in de bioscoop.
King Kong leeft! Maar net. Dit is een onevenwichtig avontuur dat gered wordt door het spektakel van zijn torenhoge titelpersonage en de verschillende beesten met wie hij zijn eilandthuis deelt.
The Hollywood Reporter
Alle verplichte elementen worden hier in ideale hoeveelheden opgediend en de tijd vliegt, wat zelden gezegd kan worden van dit soort films, die vermoedelijk dankzij Peter Jackson de afgelopen jaren zwaarmoedig en veel te lang zijn geworden. Een scène na de aftiteling suggereert dat Warner Bros. al een paar beroemde tegenstanders klaar heeft staan voor Kong, wellicht beginnende met *spoiler*. Wie die vervolgen op zich neemt, zal het zwaar krijgen iets van dezelfde kwaliteit te maken.
Collider
Uiteindelijk drukt de focus op CGI-monsters de personages teveel in de hoeken van het verhaal. En de tijd die we met Kong alleen doorbrengen brengt enkel monstergevechten, dus er zit geen gewicht aan de koning. Dus zelfs al heeft Skull Island een aantal adembenemende momenten die ieders favoriete elementen uit Godzilla gebruiken - die intense, rustige seconden voordat een ongezien monster zich onthult - het voelt alsnog als een film die gemaakt is in een chemielab en nooit als een ding op zichzelf.
The Guardian
De aap wordt herhaaldelijk en met anticlimax onthuld. Bijna direct wordt onze aandacht verdeeld tussen de legertypes en James, Mason en hun groep die gescheiden zijn geraakt van het leger en het verrassend menselijke geheim van het eiland ontdekken. [...] De dramatische aanwezigheid van Kong zelf is warrig. De film probeert hem de nobele godheid van het eiland te maken, de harige goeierik, die het opneemt tegen de schurkachtige hagedissen. [...] Het script maakt grapjes over het gebrek aan een naam voor de hagedissen. Ik vermoed dat de scenaristen het er niet over eens konden worden. Hoe zijn we van de King Kong uit 1933 hier aanbeland? Er is een theorie van de-evolutie nodig.
The Playlist
De film kijkend, is het moeilijk om niet te willen dat er meer tijd besteed zou zijn aan de politieke onderlaag van de film, die nu neerkomt op: Vietnam was slecht, we moeten niet naar gevaarlijke jungles gaan en dingen beginnen en het monster zit ons achterna. Maar het feit dat er überhaupt zoiets in die film zit, vooral in een studiofilm die bedoeld is als pilaar onder een veel bredere franchise, is op zichzelf lovenswaardig. Vogt-Roberts weet dat deze stijl en poging tot politieke onderlaag sleutel zijn voor succes en hij verstopt de elementen in een fantastisch, door monsters bevolkt avontuur.
Variety
De verrassing is dat Skull Island niet gewoon tien keer zo goed is als Jurassic World. Het is een opwindende en slim gemaakte spektakelfilm. De complete film speelt zich geheel af op het jungle-eiland van Kong. Hij beklimt dus geen wolkenkrabbers, in New York of Dubai, en je zou kunnen zeggen dat het actievoller en minder ambitieus is dan de andere King Kong-remakes: de overvolle en gehate versie uit 1976 of de betere maar niet perfecte poging van Peter Jackson uit 2005.
