Toch wel redelijk goede fantasy film met een goede Daniel Radcliffe.
De eerste maal dat ik Radcliffe goed bezig zie na zijn Harry Potter avonturen, de vorige films die ik met ham had gezien speelde hij 'volwassenen' en was het moeilijk om de figuur van Potter van hem af te zetten. Ook hier speelt hij een volwassen personage (logisch ook hij heeft er nu eenmaal de leeftijd voor), maar omdat het hier om een fantasy verhaal gaat lijkt deze rol hem zeer goed te liggen.
Maar het verhaal zelf is ook wel goed, soms wat gruwel erin verwerkt, maar ook humor.
Ik verwachtte weinig van deze film en ben dus wel blij verrast met het resultaat.
Zoals hierboven al vermeld: deze film... you hate it or love it en ik moet zeggen: i loved it.
Radcliffe deed me na 5 minuten al meteen z'n hele harry potter-verleden vergeten en zette zijn rol echt met verve neer. de film begint inderdaad lichtvoetig, gaat dan over in een misdaadthriller om er dan steeds meer horror-elementen in te voegen maaar wat ik zo goed vond aan deze film was dat die horror-elementen niet echt gebruikt zijn om constant schrik te krijgen of schrikmomenten op te leveren maar eerder om het verhaal verder te laten vertellen en de spanning hoog te houden. juno temple is dan ook nog eens een heerlijke verschijning en het verhaal behoud een hoog tempo. Maar het is toch vooral voor de heerlijke performance van Radcliffe dat je deze film moet zien en het is dan ook jammer dat de film nergens echt groots heeft gedraaid want deze film verdiende dat zeker en vast. ook een leuke gedachte om eens over eeuwige liefde na te denken bracht deze film bij mezelf teweeg. en tot slot: de eindscène is de beginscène, word zo vaak gebruikt maar vaak nutteloos (gone girl was bijvoorbeeld nog eens een uitzondering) maar bij deze film werkt het echt. waar je bij de eerste zin nog denkt waar gaat dit naartoe, is het op het einde een soort ironie die eigenlijk de hele film dekt.
kort:
Een aangename verrassing met een uitstekend spelende Radcliffe in een bizarre maar heerlijke film.
Bizarre film, moeilijk om met een andere film te vergelijken. Denk dat een omschrijving als 'Tarantino-achtige whodunnit meets Ricky Gervais' wel eens in de buurt kan komen. Genre is ook al lastig want het begint als een komedie met absoluut de meest vage dialoog die uit het niets komt, meestal wel grappig. Dan ben je op de helft en dan slaat het langzaam om naar een bijna horror, wat een trip. Dat bijna alle genres door elkaar zijn gegooid en het geen zooi wordt komt ook alleen maar door Radcliffe, die kop en houding van hem past perfect bij Horns. Duidelijk een geval van hate it or love it. I like!
Tarkus
De eerste maal dat ik Radcliffe goed bezig zie na zijn Harry Potter avonturen, de vorige films die ik met ham had gezien speelde hij 'volwassenen' en was het moeilijk om de figuur van Potter van hem af te zetten. Ook hier speelt hij een volwassen personage (logisch ook hij heeft er nu eenmaal de leeftijd voor), maar omdat het hier om een fantasy verhaal gaat lijkt deze rol hem zeer goed te liggen.
Maar het verhaal zelf is ook wel goed, soms wat gruwel erin verwerkt, maar ook humor.
Ik verwachtte weinig van deze film en ben dus wel blij verrast met het resultaat.
Glennekeeeee
Radcliffe deed me na 5 minuten al meteen z'n hele harry potter-verleden vergeten en zette zijn rol echt met verve neer. de film begint inderdaad lichtvoetig, gaat dan over in een misdaadthriller om er dan steeds meer horror-elementen in te voegen maaar wat ik zo goed vond aan deze film was dat die horror-elementen niet echt gebruikt zijn om constant schrik te krijgen of schrikmomenten op te leveren maar eerder om het verhaal verder te laten vertellen en de spanning hoog te houden. juno temple is dan ook nog eens een heerlijke verschijning en het verhaal behoud een hoog tempo. Maar het is toch vooral voor de heerlijke performance van Radcliffe dat je deze film moet zien en het is dan ook jammer dat de film nergens echt groots heeft gedraaid want deze film verdiende dat zeker en vast. ook een leuke gedachte om eens over eeuwige liefde na te denken bracht deze film bij mezelf teweeg. en tot slot: de eindscène is de beginscène, word zo vaak gebruikt maar vaak nutteloos (gone girl was bijvoorbeeld nog eens een uitzondering) maar bij deze film werkt het echt. waar je bij de eerste zin nog denkt waar gaat dit naartoe, is het op het einde een soort ironie die eigenlijk de hele film dekt.
kort:
Een aangename verrassing met een uitstekend spelende Radcliffe in een bizarre maar heerlijke film.
7,5/10
Mark