Filmtotaal Recensie

Regie: Francis Lawrence | Cast: Jennifer Lawrence (Katniss Everdeen), Josh Hutcherson (Peeta Mellark), Liam Hemsworth (Gale Hawthorne), Woody Harrelson (Haymitch Abernathy), Donald Sutherland (President Snow), e.a. | Speelduur: 137 minuten | Jaar: 2015

Met Mockingjay – Part 2 komt een einde aan de uiterst lucratieve Hunger Games-filmreeks. Al direct bij het uitkomen van het eerste deel in deze franchise werden vergelijkingen getrokken met Harry Potter en Twilight, aangezien verwacht werd dat het succes van Suzanne Collins’ jeugdboekentrilogie op overeenkomstige wijze naar het witte doek zou worden vertaald als de populaire reeksen van J.K. Rowling en Stephanie Meyer. Die vergelijking werd alleen maar meer voor de hand liggend toen het besluit viel ook bij The Hunger Games het laatste boek over twee films uit te smeren. Die keuze werd ongetwijfeld toegejuicht door lezers die elke pagina verfilmd willen zien, maar de verfilming van de eerste dertien hoofdstukken resulteerde een jaar geleden niettemin in een nogal tamme eerste Mockingjay-film. Maar goed, die twee uur durende aanloop hebben we achter de rug, dus nu kunnen we lekker vlot verder met het spectaculaire slotstuk. Toch?

Eenieder die erop rekent dat Mockingjay – Part 2 net als de laatste Harry Potter één lange climaxfilm is, zal bedrogen uitkomen. Deze afsluiter neemt namelijk opnieuw ruim de tijd om zijn plotpunten op te zetten. Vooral in het eerste uur resulteert dat net te vaak in droge dialoogscènes waarin bijrolvertolkers strijdstrategieën bespreken terwijl hoofdrolspeelster Jennifer Lawrence weinig te doen krijgt. Eens te meer blijkt daarmee dat de keuze voor opsplitsing in twee films niet is ingegeven door kwaliteit maar is gemaakt vanuit winstoogmerk. De verstokte fans kopen hun kaartje immers toch wel en dan zijn twee degelijke films blijkbaar te prefereren boven één echt sterke film. Haast alsof de makers willen inwrijven hoe goed ze het publiek in hun zak hebben, wordt dit laatste deel als enige in de reeks uitgebracht in 3D, ook al is het aantal spektakelscènes tamelijk beperkt. Je zou er bijna cynisch van worden.

Lees verder