Tár (2022)

Soms treffende, maar bovenal vlakke karakterstudie die opzichtig inspeelt op actuele controversiële onderwerpen.

play

8,0 details

158 Min

Drama
Muziek

Verenigde Staten

watchlist

158 Min

Drama
Muziek

Verenigde Staten

De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en hun geadopteerde dochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar absolute perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk noch haar eigen privéleven. Haar carrière krijgt een wending wanneer beschuldigingen opduiken.

Regie: Todd Field
Cast: Alec Baldwin, Cate Blanchett, Mark Strong, Nina Hoss, Noémie Merlant, Sydney Lemmon, Sophie Kauer, Adam Gopnik, Marc-Martin Straub, Egon Brandstetter, Ylva Pollak, Natalie Ponudic, Sylvia Flote, Nicolas Hopchet, Zethphan D. Smith-Gneist, Kitty Watson, Jessica Hansen, Mila Bogojevic, Paula Först.
Release: 23.09.2022
Release NL: 02.03.2023
Release DVD: 16.05.2023

Filmtotaal Recensie

Regie: Todd Field | Scenario: Todd Field | Cast: Cate Blanchett (Lydia Tár), Noémie Merlant (Fransesca Lentini), Nina Hoss (Sharon Goodnow), Sophie Kauer (Olga Metkina), Julian Glover (Andris Davis), e.a. | Speelduur: 158 minuten | Jaar: 2022

Tár speelt opzichtig in op de actualiteit met een treffende maar vlakke karakterstudie van een wereldberoemde dirigente. Lydia Tár dirigeert als eerste vrouw aller tijden het Berlijns filharmonisch orkest en staat voor de mijlpaal alle symfonieën van Mahler met hen te hebben uitgevoerd nu ze aan de laatste beginnen. Eigengereid staat ze de pers te woord, terwijl er een boek over haar uitkomt. Maar dan slaat het noodlot toe, wanneer een voormalige protegé zelfmoord pleegt en Lydia Társ dubieuze omgang met jonge muzikantes openbaar wordt.

Zestien jaar na Little Children keert regisseur Todd Field terug met opnieuw een onderwerp omgeven door controverse. De opzet voelt licht satirisch van toon, hoe ostentatief het heden terugkomt. Zo neuzelen mensen wat over lockdowns terwijl ze voor de rest de ernstigste publieke gezondheidscrisis in honderd jaar negeren. Lydia Tár mag eerst nog triomfantelijk de narcistische identiteitspolitiek van een student bekritiseren voordat de film de pijlen op haar richt. De toedracht van haar daden blijft onbekend. Samen met de vertelvorm van de tragedie gaat Field daardoor niet mee in de hedendaagse trend van hashtagmeutes die voor eigen rechter spelen.

Lees verder