Robert De Niro heeft in zijn lange carrière met bijna elke soort regisseur gewerkt. Toch is er één type filmmaker waarmee hij simpelweg niets kan beginnen: de regisseur wiens ideeën voor hem "te goofy" zijn om mee te verbinden.
Hoewel De Niro bekendstaat als een veelzijdige en toegewijde acteur, is hij niet iemand die zomaar elke regieaanpak slikt. "Ik probeer mezelf nooit in die situatie te brengen," zei hij in een interview, doelend op samenwerkingen waarin hij zich totaal niet in de visie van de regisseur kan vinden.
Positieve ervaring
Opmerkelijk genoeg kon De Niro juist goed overweg met David O. Russell, een regisseur die bekendstaat om zijn onvoorspelbare en soms explosieve werkwijze. Films als Silver Linings Playbook en American Hustle hebben zijn reputatie als levendige aanwezigheid op de set versterkt.
Waar andere acteurs zoals George Clooney en Jennifer Lawrence hem openlijk bekritiseerden, zag De Niro juist waarde in Russells chaos. De improvisatie en vrijheid op de set werkten voor hem beter dan starre regieaanwijzingen waar hij niets mee kon.
Grote projecten
In zijn loopbaan werkte De Niro onder andere met Martin Scorsese (Taxi Driver) en Michael Mann (Heat). Deze samenwerkingen leverden niet alleen klassiekers op, maar benadrukten ook hoe belangrijk connectie met een regisseur voor hem is.
Zijn werk met Scorsese, waaronder het recente Killers of the Flower Moon, bevestigt hoe krachtig die samenwerking blijft. Zelfs na decennia blijft De Niro een acteur die gedijt onder regisseurs met een duidelijke, maar begrijpelijke visie.
Heldere samenwerking
Voor De Niro is de grens helder: als een regisseur ideeën aanlevert die hem niets zeggen of waar hij emotioneel geen toegang tot vindt, haakt hij af. Het gaat hem niet om comfort, maar om artistieke eerlijkheid en een basis van wederzijds begrip.
Hoewel De Niro bekendstaat als een veelzijdige en toegewijde acteur, is hij niet iemand die zomaar elke regieaanpak slikt. "Ik probeer mezelf nooit in die situatie te brengen," zei hij in een interview, doelend op samenwerkingen waarin hij zich totaal niet in de visie van de regisseur kan vinden.
Positieve ervaring
Opmerkelijk genoeg kon De Niro juist goed overweg met David O. Russell, een regisseur die bekendstaat om zijn onvoorspelbare en soms explosieve werkwijze. Films als Silver Linings Playbook en American Hustle hebben zijn reputatie als levendige aanwezigheid op de set versterkt.
Waar andere acteurs zoals George Clooney en Jennifer Lawrence hem openlijk bekritiseerden, zag De Niro juist waarde in Russells chaos. De improvisatie en vrijheid op de set werkten voor hem beter dan starre regieaanwijzingen waar hij niets mee kon.
Grote projecten
In zijn loopbaan werkte De Niro onder andere met Martin Scorsese (Taxi Driver) en Michael Mann (Heat). Deze samenwerkingen leverden niet alleen klassiekers op, maar benadrukten ook hoe belangrijk connectie met een regisseur voor hem is.
Zijn werk met Scorsese, waaronder het recente Killers of the Flower Moon, bevestigt hoe krachtig die samenwerking blijft. Zelfs na decennia blijft De Niro een acteur die gedijt onder regisseurs met een duidelijke, maar begrijpelijke visie.
Heldere samenwerking
Voor De Niro is de grens helder: als een regisseur ideeën aanlevert die hem niets zeggen of waar hij emotioneel geen toegang tot vindt, haakt hij af. Het gaat hem niet om comfort, maar om artistieke eerlijkheid en een basis van wederzijds begrip.
