Teleurgesteld zijn in je eigen werk is een draad die door de hele kunstwereld loopt. Als je creatief bent, is het volkomen natuurlijk om iets te willen veranderen aan wat je hebt gemaakt. Dat gevoel stopt ook niet wanneer je het niveau van Steven Spielberg bereikt hebt.
Als een van de meest geprezen regisseurs van zijn generatie staat Spielberg bekend om zijn ongeëvenaarde vermogen om universele verhalen te vertellen, wat hem misschien wel de ultieme blockbuster-machine van de filmwereld maakt. Maar zelfs hij kent momenten die hij het liefst zou uitwissen en opnieuw beginnen. Zo zijn er twee specifieke scènes waar hij het meest spijt van heeft.
Commerciële grootmacht
Wanneer je zoveel films hebt gemaakt als Spielberg, is dat bijna onvermijdelijk. 37 speelfilms is een carrière waar de meesten alleen maar van kunnen dromen en binnen dat indrukwekkende oeuvre kan Spielberg zich er gerust op beroemen dat hij enkele van de meest geliefde films van de vorige eeuw heeft gemaakt. Jaws, Indiana Jones, Schindler's List en Saving Private Ryan behoren tot de absolute klassiekers.
Juist daardoor wordt Spielberg vaak gezien als een commerciële grootmacht die meer geïnteresseerd zou zijn in geld verdienen dan in kunst maken. Maar voor een jongen die zijn jeugd achter de camera doorbracht om zijn helden na te doen, is Spielberg in de eerste plaats een kunstenaar. En dus kent ook hij momenten in zijn carrière die hij liever zou vergeten.
Twee scènes
Naast zijn beruchte afkeer van Hook zijn er vooral twee scènes die hem om heel verschillende redenen dwarszitten. De eerste komt uit zijn sciencefiction-epos Close Encounters of the Third Kind uit 1977, die een groot succes was, zowel kritisch als commercieel.
Een meteorenregen in New Jersey inspireerde hem destijds tot het maken van de film: "We gingen liggen op een legerknapzak en keken omhoog naar de hemel. Elke dertig seconden was er een felle lichtflits die door de lucht schoot. Ik herinner me dat ik zei, onder invloed van mijn vader: 'Als ik ooit een sciencefictionfilm mag maken, wil ik dat die gasten in vrede komen.'"
Bleven aandringen
Kort na het succes van Jaws betekende dit een nieuwe stap voor Spielberg, maar de studio dwong hem te haasten: "Ik haalde de kerstdeadline niet. Maar ze bleven aandringen: 'Je moet november halen, ons hele bedrijf staat op het spel en we rekenen allemaal op deze film.' Dus had ik geen keus."
Na het succes vroeg Spielberg Columbia om de film opnieuw te mogen monteren zoals hij wilde. Dat mocht, maar alleen op voorwaarde dat hij het interieur van het moederschip liet zien. Spielberg gaf toe en liet Richard Dreyfuss naar binnen lopen. Achteraf beschouwde hij dat als een fout: "Dat had altijd een mysterie moeten blijven. Ik had nooit met het archief van mijn eigen werk moeten knoeien en ik raad niemand aan dat te doen."
Film aangepast
Een ander moment van spijt kwam door een ander soort druk, bij E.T. the Extra-Terrestrial. De film uit 1982 wordt nog steeds gezien als een van de beste kinderfilms aller tijden. Maar voor de 20ste verjaardag besloot Spielberg de film aan te passen: de geweren werden digitaal vervangen door walkietalkies.
Ook dat bleek een vergissing: "Dat was een fout. E.T. is een product van zijn tijd. Geen enkele film zou herschreven moeten worden vanuit de bril waarmee we nu kijken, of dat nu vrijwillig is of onder druk." Hij voegde eraan toe: "Onze films zijn wegwijzers van waar we toen waren, hoe de wereld eruitzag en hoe verhalen toen werden ontvangen. Ik betreur het echt dat ik dat heb aangepast."
Kijken?
De redenen achter deze twee scènes zijn verschillend, maar ze hebben één ding gemeen: ze weken af van Spielbergs eigen visie. En wanneer een kunstenaar zijn eigen creatie deels uit handen geeft, maakt geen enkele aanpassing dat ongedaan.
Wil je deze twee films van Spielberg zien? Close Encounters of the Third Kind kun je huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video. E.T. the Extra-Terrestrial kun je bekijken op Netflix.
Als een van de meest geprezen regisseurs van zijn generatie staat Spielberg bekend om zijn ongeëvenaarde vermogen om universele verhalen te vertellen, wat hem misschien wel de ultieme blockbuster-machine van de filmwereld maakt. Maar zelfs hij kent momenten die hij het liefst zou uitwissen en opnieuw beginnen. Zo zijn er twee specifieke scènes waar hij het meest spijt van heeft.
Commerciële grootmacht
Wanneer je zoveel films hebt gemaakt als Spielberg, is dat bijna onvermijdelijk. 37 speelfilms is een carrière waar de meesten alleen maar van kunnen dromen en binnen dat indrukwekkende oeuvre kan Spielberg zich er gerust op beroemen dat hij enkele van de meest geliefde films van de vorige eeuw heeft gemaakt. Jaws, Indiana Jones, Schindler's List en Saving Private Ryan behoren tot de absolute klassiekers.
Juist daardoor wordt Spielberg vaak gezien als een commerciële grootmacht die meer geïnteresseerd zou zijn in geld verdienen dan in kunst maken. Maar voor een jongen die zijn jeugd achter de camera doorbracht om zijn helden na te doen, is Spielberg in de eerste plaats een kunstenaar. En dus kent ook hij momenten in zijn carrière die hij liever zou vergeten.
Twee scènes
Naast zijn beruchte afkeer van Hook zijn er vooral twee scènes die hem om heel verschillende redenen dwarszitten. De eerste komt uit zijn sciencefiction-epos Close Encounters of the Third Kind uit 1977, die een groot succes was, zowel kritisch als commercieel.
Een meteorenregen in New Jersey inspireerde hem destijds tot het maken van de film: "We gingen liggen op een legerknapzak en keken omhoog naar de hemel. Elke dertig seconden was er een felle lichtflits die door de lucht schoot. Ik herinner me dat ik zei, onder invloed van mijn vader: 'Als ik ooit een sciencefictionfilm mag maken, wil ik dat die gasten in vrede komen.'"
Bleven aandringen
Kort na het succes van Jaws betekende dit een nieuwe stap voor Spielberg, maar de studio dwong hem te haasten: "Ik haalde de kerstdeadline niet. Maar ze bleven aandringen: 'Je moet november halen, ons hele bedrijf staat op het spel en we rekenen allemaal op deze film.' Dus had ik geen keus."
Na het succes vroeg Spielberg Columbia om de film opnieuw te mogen monteren zoals hij wilde. Dat mocht, maar alleen op voorwaarde dat hij het interieur van het moederschip liet zien. Spielberg gaf toe en liet Richard Dreyfuss naar binnen lopen. Achteraf beschouwde hij dat als een fout: "Dat had altijd een mysterie moeten blijven. Ik had nooit met het archief van mijn eigen werk moeten knoeien en ik raad niemand aan dat te doen."
Film aangepast
Een ander moment van spijt kwam door een ander soort druk, bij E.T. the Extra-Terrestrial. De film uit 1982 wordt nog steeds gezien als een van de beste kinderfilms aller tijden. Maar voor de 20ste verjaardag besloot Spielberg de film aan te passen: de geweren werden digitaal vervangen door walkietalkies.
Ook dat bleek een vergissing: "Dat was een fout. E.T. is een product van zijn tijd. Geen enkele film zou herschreven moeten worden vanuit de bril waarmee we nu kijken, of dat nu vrijwillig is of onder druk." Hij voegde eraan toe: "Onze films zijn wegwijzers van waar we toen waren, hoe de wereld eruitzag en hoe verhalen toen werden ontvangen. Ik betreur het echt dat ik dat heb aangepast."
Kijken?
De redenen achter deze twee scènes zijn verschillend, maar ze hebben één ding gemeen: ze weken af van Spielbergs eigen visie. En wanneer een kunstenaar zijn eigen creatie deels uit handen geeft, maakt geen enkele aanpassing dat ongedaan.
Wil je deze twee films van Spielberg zien? Close Encounters of the Third Kind kun je huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video. E.T. the Extra-Terrestrial kun je bekijken op Netflix.
