Veel acteurs zijn opgegroeid met de droom om James Bond te spelen, maar het is een heel ander verhaal wanneer ze daadwerkelijk een contract voor zich krijgen dat hen precies die kans biedt. Eén ster was dolblij met de kans, maar die vreugde sloeg meteen om toen hij de kleine lettertjes las.
Sean Connery is de eerste acteur die in de huid van 007 mocht kruipen. Hij speelde de rol in zes films, met daartussen ook George Lazenby, die één keer te zien was als Bond. Na Connery volgden nog vier acteurs, met Daniel Craig die voor de laatste keer de geheim agent speelde in No Time to Die.
Vinden van juiste acteur
Toen Roger Moore eindelijk met pensioen ging, bereikte het eindeloze spionageverhaal een nieuw belangrijk kruispunt. Het was tijd om afstand te nemen van de overdreven camp en te gaan voor iets grimmiger, realistischer en serieuzer. De grootste uitdaging was echter het vinden van de juiste acteur.
Het werd Timothy Dalton, maar hij kreeg nooit echt een eerlijke kans. Hij had slechts twee films om zich te bewijzen, en hoewel zijn meer stoïcijnse en serieuze Bond een verfrissende verandering was na zijn voorganger, zorgden dalende bezoekersaantallen en juridische problemen ervoor dat zijn periode veel sneller eindigde dan hij had gehoopt.
Australiër
Voordat hij werd gecast, hadden de producenten zich door auditietapes, screentests en film- en televisiebeelden van bijna elke Britse of Australische acteur geworsteld die ze konden bedenken, waarbij Cubby Broccoli in het bijzonder gecharmeerd raakte van de relatief onbekende Andrew Clarke.
De Australiër had lokale bekendheid verworven door soaps als Prisoner Cell Block H, Sons and Daughters en Cop Shop, maar het was zijn rol als protagonist Martin Barrington in de Eerste Wereldoorlog-miniserie Anzacs (1985) die de interesse wekte van de creatieve drijvende kracht achter Bond.
Opvolger
Hij werd naar het Verenigd Koninkrijk gevlogen om te testen voor de rol als Moores opvolger en volgens Clarke sloeg hij het zo ver uit het park dat hij een contract kreeg aangeboden. "Ik dacht dat ik een miljoen per film zou krijgen", legde hij uit aan 007 Magazine. "Maar ik zou slechts 50.000 per jaar overhouden. Ik had nog nooit in mijn leven een contract van 55 pagina's gezien! Ze wilden me tien jaar lang bezitten."
Niet helemaal overtuigd dat dit in zijn belang was, stelde hij enkele wijzigingen voor. "Ik zei: 'Kijk, verdubbel het geld en halveer de jaren'", maar daarmee hield de onderhandeling op. "Ze zeiden: 'Nee, je zit op het volgende vliegtuig naar huis.'" Het was duidelijk dat Eon Productions een ja-knikker wilde en toen ze merkten dat Clarke dat niet was, stopten de gesprekken meteen.
Jammer
"Ik ben sinds mijn jeugd dol op James Bond, dus het was wel jammer", gaf hij toe. "Ik vond het geweldig om gevraagd te worden, maar ik kon het onder die voorwaarden niet accepteren. Ze wilden me bezitten, met lichaam en ziel. Wanneer ik niet aan het filmen was, konden ze me uitlenen aan elke studio die ze wilden en me een klein loon betalen, terwijl zij het grote geld incasseerden. Het was gewoon ongelooflijk slecht."
Clarke had uiteindelijk geen grootse of gedenkwaardige carrière, voornamelijk beperkt tot Australische tv-series en een handvol films. Toch lijkt hij er geen spijt van te hebben dat hij een van de beroemdste fictieve personages ter wereld niet speelde, ook al lag het contract klaar om zijn handtekening officieel te maken.
Sean Connery is de eerste acteur die in de huid van 007 mocht kruipen. Hij speelde de rol in zes films, met daartussen ook George Lazenby, die één keer te zien was als Bond. Na Connery volgden nog vier acteurs, met Daniel Craig die voor de laatste keer de geheim agent speelde in No Time to Die.
Vinden van juiste acteur
Toen Roger Moore eindelijk met pensioen ging, bereikte het eindeloze spionageverhaal een nieuw belangrijk kruispunt. Het was tijd om afstand te nemen van de overdreven camp en te gaan voor iets grimmiger, realistischer en serieuzer. De grootste uitdaging was echter het vinden van de juiste acteur.
Het werd Timothy Dalton, maar hij kreeg nooit echt een eerlijke kans. Hij had slechts twee films om zich te bewijzen, en hoewel zijn meer stoïcijnse en serieuze Bond een verfrissende verandering was na zijn voorganger, zorgden dalende bezoekersaantallen en juridische problemen ervoor dat zijn periode veel sneller eindigde dan hij had gehoopt.
Australiër
Voordat hij werd gecast, hadden de producenten zich door auditietapes, screentests en film- en televisiebeelden van bijna elke Britse of Australische acteur geworsteld die ze konden bedenken, waarbij Cubby Broccoli in het bijzonder gecharmeerd raakte van de relatief onbekende Andrew Clarke.
De Australiër had lokale bekendheid verworven door soaps als Prisoner Cell Block H, Sons and Daughters en Cop Shop, maar het was zijn rol als protagonist Martin Barrington in de Eerste Wereldoorlog-miniserie Anzacs (1985) die de interesse wekte van de creatieve drijvende kracht achter Bond.
Opvolger
Hij werd naar het Verenigd Koninkrijk gevlogen om te testen voor de rol als Moores opvolger en volgens Clarke sloeg hij het zo ver uit het park dat hij een contract kreeg aangeboden. "Ik dacht dat ik een miljoen per film zou krijgen", legde hij uit aan 007 Magazine. "Maar ik zou slechts 50.000 per jaar overhouden. Ik had nog nooit in mijn leven een contract van 55 pagina's gezien! Ze wilden me tien jaar lang bezitten."
Niet helemaal overtuigd dat dit in zijn belang was, stelde hij enkele wijzigingen voor. "Ik zei: 'Kijk, verdubbel het geld en halveer de jaren'", maar daarmee hield de onderhandeling op. "Ze zeiden: 'Nee, je zit op het volgende vliegtuig naar huis.'" Het was duidelijk dat Eon Productions een ja-knikker wilde en toen ze merkten dat Clarke dat niet was, stopten de gesprekken meteen.
Jammer
"Ik ben sinds mijn jeugd dol op James Bond, dus het was wel jammer", gaf hij toe. "Ik vond het geweldig om gevraagd te worden, maar ik kon het onder die voorwaarden niet accepteren. Ze wilden me bezitten, met lichaam en ziel. Wanneer ik niet aan het filmen was, konden ze me uitlenen aan elke studio die ze wilden en me een klein loon betalen, terwijl zij het grote geld incasseerden. Het was gewoon ongelooflijk slecht."
Clarke had uiteindelijk geen grootse of gedenkwaardige carrière, voornamelijk beperkt tot Australische tv-series en een handvol films. Toch lijkt hij er geen spijt van te hebben dat hij een van de beroemdste fictieve personages ter wereld niet speelde, ook al lag het contract klaar om zijn handtekening officieel te maken.
