Vanaf het prille begin van zijn carrière liet Marlon Brando al het soort acteertalent zien dat hem ongetwijfeld ver zou brengen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij overstapte van indrukwekkende theateroptredens naar bekroonde filmrollen, waarmee hij acht Oscarnominaties en twee beeldjes in de wacht sleepte.
Zijn carrière besloeg meerdere decennia en hij bleef aanzienlijke lof ontvangen, zelfs jaren nadat hij voor het eerst op het toneel verscheen. In die lange carrière mocht Brando samenwerken met tal van grote regisseurs, maar er is er één met wie hij heeft gewerkt die hij de beste vond.
Stanley Kowalski
Een van de films die van Brando een Hollywoodster maakte is A Streetcar Named Desire uit 1951. Deze film was een adaptatie van het toneelstuk van Tennessee Williams. Brando speelde de rol van Stanley Kowalski, naast Vivien Leigh, Kim Hunter en Karl Malden.
De film vertelt het verhaal van Blanche DuBois (Leigh), een zuidelijke schoonheidskoningin uit Mississippi die, na een reeks persoonlijke tegenslagen, haar toevlucht zoekt bij haar zus Stella (Hunter) en zwager Stanley (Brando) in een vervallen appartementengebouw in New Orleans.
Haatte Stanley
Niemand anders heeft het personage van Stanley zo overtuigend neergezet als Brando, met dezelfde brute kracht, dierlijkheid en dwingende energie. Stanley is een afschuwelijk personage, maar Brando begreep de verwerpelijke aard van zijn persoonlijkheid en belichaamde die zo goed als hij kon.
Toch verklaarde hij openlijk dat hij Stanley haatte. Aan The New York Post zei hij: "Ik verafschuw dat personage", en voegde eraan toe: "Hij twijfelde nooit en vroeg zich nooit iets af. Zijn ego was onaangetast. En hij had die brute agressie die ik verafschuw."
Veel lof
Ondanks zijn afkeer van het personage was Brando erg dankbaar dat hij de rol had gekregen, want deze katapulteerde hem naar de spotlights en leverde hem veel lof op, waaronder een Oscarnominatie voor Beste Acteur.
De film werd geregisseerd door Elia Kazan, die zowel in het theater als in de filmwereld actief was. Kazan had Brando de rol van Stanley al gegeven toen A Streetcar Named Desire voor het eerst op Broadway werd opgevoerd, ondanks het feit dat Brando toen nog maar weinig ervaring had.
Werkte graag met Kazan
Brando had dus veel te danken aan Kazan, die in hem geloofde toen hij nog aan het begin van zijn carrière stond en hem vervolgens geweldige kansen bood die zijn leven veranderden. Brando werkte graag met Kazan en zou later opnieuw met hem samenwerken aan Viva Zapata! (1952) en On the Waterfront (1954).
Brando sprak vaak zijn bewondering uit voor Kazan. In een interview met Rolling Stone noemde hij hem "de beste regisseur met wie ik ooit heb gewerkt". Hij noemde Kazan ook een "acteurvriendelijke regisseur" en voegde daaraan toe: "De meeste acteurs... het is heel eenzaam daarbuiten. De meeste acteurs krijgen geen hulp van regisseurs. Emotionele steun, zeker niet als je een emotionele rol speelt. Kazan is de enige die ik ken die je echt helpt."
Geen ego
De acteur vond bovendien dat Kazan altijd precies aanvoelde wat werkte en wat niet: "Hij weet wanneer iets in de mode is en wanneer niet. Hij heeft een goed gevoel. Hij werkt intuïtief, op zijn instinct."
Hij besloot met de woorden: "Kazan zei dan: 'Ga die scène repeteren en kom terug met iets.' Hij kiest dan acht van de twaalf punten uit, en je discussieert met hem. Hij geeft je ruimte, en er komt geen ego aan te pas. Hij is een man die zonder ego werkt."
Kijken?
Brando en Kazan hebben misschien maar drie keer samengewerkt, maar dat was genoeg om hun samenwerking tot een van de grootste in Hollywood te maken. Kazan zag duidelijk vanaf het begin iets bijzonders in Brando en hielp hem uit te groeien tot een ware ster.
Wil je Brando zien in A Streetcar Named Desire? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video en je kunt het ook kopen op dvd.
Zijn carrière besloeg meerdere decennia en hij bleef aanzienlijke lof ontvangen, zelfs jaren nadat hij voor het eerst op het toneel verscheen. In die lange carrière mocht Brando samenwerken met tal van grote regisseurs, maar er is er één met wie hij heeft gewerkt die hij de beste vond.
Stanley Kowalski
Een van de films die van Brando een Hollywoodster maakte is A Streetcar Named Desire uit 1951. Deze film was een adaptatie van het toneelstuk van Tennessee Williams. Brando speelde de rol van Stanley Kowalski, naast Vivien Leigh, Kim Hunter en Karl Malden.
De film vertelt het verhaal van Blanche DuBois (Leigh), een zuidelijke schoonheidskoningin uit Mississippi die, na een reeks persoonlijke tegenslagen, haar toevlucht zoekt bij haar zus Stella (Hunter) en zwager Stanley (Brando) in een vervallen appartementengebouw in New Orleans.
Haatte Stanley
Niemand anders heeft het personage van Stanley zo overtuigend neergezet als Brando, met dezelfde brute kracht, dierlijkheid en dwingende energie. Stanley is een afschuwelijk personage, maar Brando begreep de verwerpelijke aard van zijn persoonlijkheid en belichaamde die zo goed als hij kon.
Toch verklaarde hij openlijk dat hij Stanley haatte. Aan The New York Post zei hij: "Ik verafschuw dat personage", en voegde eraan toe: "Hij twijfelde nooit en vroeg zich nooit iets af. Zijn ego was onaangetast. En hij had die brute agressie die ik verafschuw."
Veel lof
Ondanks zijn afkeer van het personage was Brando erg dankbaar dat hij de rol had gekregen, want deze katapulteerde hem naar de spotlights en leverde hem veel lof op, waaronder een Oscarnominatie voor Beste Acteur.
De film werd geregisseerd door Elia Kazan, die zowel in het theater als in de filmwereld actief was. Kazan had Brando de rol van Stanley al gegeven toen A Streetcar Named Desire voor het eerst op Broadway werd opgevoerd, ondanks het feit dat Brando toen nog maar weinig ervaring had.
Werkte graag met Kazan
Brando had dus veel te danken aan Kazan, die in hem geloofde toen hij nog aan het begin van zijn carrière stond en hem vervolgens geweldige kansen bood die zijn leven veranderden. Brando werkte graag met Kazan en zou later opnieuw met hem samenwerken aan Viva Zapata! (1952) en On the Waterfront (1954).
Brando sprak vaak zijn bewondering uit voor Kazan. In een interview met Rolling Stone noemde hij hem "de beste regisseur met wie ik ooit heb gewerkt". Hij noemde Kazan ook een "acteurvriendelijke regisseur" en voegde daaraan toe: "De meeste acteurs... het is heel eenzaam daarbuiten. De meeste acteurs krijgen geen hulp van regisseurs. Emotionele steun, zeker niet als je een emotionele rol speelt. Kazan is de enige die ik ken die je echt helpt."
Geen ego
De acteur vond bovendien dat Kazan altijd precies aanvoelde wat werkte en wat niet: "Hij weet wanneer iets in de mode is en wanneer niet. Hij heeft een goed gevoel. Hij werkt intuïtief, op zijn instinct."
Hij besloot met de woorden: "Kazan zei dan: 'Ga die scène repeteren en kom terug met iets.' Hij kiest dan acht van de twaalf punten uit, en je discussieert met hem. Hij geeft je ruimte, en er komt geen ego aan te pas. Hij is een man die zonder ego werkt."
Kijken?
Brando en Kazan hebben misschien maar drie keer samengewerkt, maar dat was genoeg om hun samenwerking tot een van de grootste in Hollywood te maken. Kazan zag duidelijk vanaf het begin iets bijzonders in Brando en hielp hem uit te groeien tot een ware ster.
Wil je Brando zien in A Streetcar Named Desire? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video en je kunt het ook kopen op dvd.
