Tijdens The Night of Terror verandert er eigenlijk nooit iets. Bezoekers schreeuwen al dik twintig jaar "homo! homo! hoer! hoer! homohoer! Nee! Je moeder! HOER!" dwars door de films, ze pleuren van alles door de zaal heen: wc-papier, snoep, lichtstaafjes en bekers, vol en leeg. Met de films die geprogrammeerd worden is het hetzelfde: extreem goeie horrorfilms worden afgewisseld met leuke slashers die je zo wegkijkt, en er is ook altijd een slaapverwekkende baggerfilm. Zo ook bij de 28ste editie, maar welke film was er goed te doen, en welke kon er beter direct het riool in?

De nacht begint voor mijn gevoel heel rustig, ik sta al dik een half uur voordat de deur opengaat bij Tuschinski, er staat een mannetje of dertig, ze staan te wachten en wat met elkaar te praten. Af en toe roept er iemand wat, maar van totale chaos is nu in ieder geval nog niets te merken. Ook geen gedrang bij het naar binnen gaan, je wordt een keer niet platgedrukt. Tip: ga boven zitten, het uitzicht is beter en je krijgt veel minder shit over je heen. Het begint met Juan de los muertos, de aller eerste Cubaanse zombiefilm, een leuk begin, zombies hakken met machetes. Bij een shot van een dikke Cubaan in een wetsuit (foto) hoor ik iemand "Hé duikpakhomo! Ga je scheren!" roepen, daarna doet hij heel hard een scheerapparaat na. Hilarisch!

Tijdens de tweede film had ik een gesprek met Jan Doense. Hij is al jaren de organisator van The Night of Terror, ook was hij de directeur van het filmfestival, totdat hij het een paar jaar geleden te druk kreeg, o.a. met het redden van De Filmkrant.

FT: Organiseer je The Night of Terror nu nog steeds of host je alleen nog maar?

JD: Nee, ik programmeer het ook. Binnen het festival was dit echt wel mijn dingetje. Ik vind dit gewoon een belangrijk onderdeel, het zijn de roots van het festival. Ik vind het ook leuk om te doen, daarom hebben we afgesproken dat ik The Night of Terror organiseer en ook presenteer, het is een beetje mijn kindje.

FT: Dan is het eindelijk zo ver, je staat op het podium en 500 man beginnen 'Jan, homo! Hou je bek en stop die microfoon in je lul!!' te roepen, daar doe je het allemaal voor?

JD: Ja, dat is het beste moment van het jaar.

FT: Heb je het gevoel dat je een traditie in stand moet houden?

JD: Ik weet nog wel dat ik vroeger een soort van gêne had om op dat podium te gaan staan, ik dacht we draaien gewoon die films en dat is het. Maar later dacht ik van: wat een bullshit weet je, dit festival heeft een gezicht, dat ben ik. Ik ben wel wat gewend en de mensen hier zijn allemaal heel aardig, ik ga gewoon op het podium staan en hoor de helft niet van wat er geroepen wordt. Er hoort een presentator te zijn.

FT: Was het lastig om dit jaar vier films te selecteren?

JD: Ja, eigenlijk wel ja. Ik moet eerlijk zeggen dat het programma dat we nu draaien niet precies het programma is wat we voor ogen hadden. Ik had Piranha 3DD erin willen hebben, dat bleek uiteindelijk toch door de productiemaatschappij verhinderd te worden omdat die dan hier zijn wereldpremière zou beleven en dat wilden ze niet.

FT: Welke andere titels stonden er op de shortlist?

JD: Ik heb even serieus naar The Woman gekeken, die draait wel in het reguliere festival, dat vind ik wel een hele heftige film maar gek genoeg te subtiel voor The Night of Terror. Je moet bij die film even intunen op het niveau van de filmmakers en dat lukt niet echt met dit publiek. Voor de rest was de spoeling heel dun en was het pakken wat je pakken kan. Met The Cabin in the Woods is natuurlijk het vreemde geval dat hij al in de bioscoop draait en we hebben nog nooit een film gedraaid die al in de bioscoop te zien was, maar deze film is zo te gek, die moest ik gewoon hebben.

FT: Dit jaar geen Japanse splattermovie, waren ze op?

JD: Er was er dit jaar wel ééntje, ik heb hem zelf niet gezien, maar onze Azië-expert zei: dit moeten we maar niet doen, dit is echt een stuk minder. Na Vampire Girl vs. Frankenstein Girl vond ik het wel welletjes, toen zag ik Hell Driver, ja, sorry hoor, die moest ik ook draaien, die is zó krankzinnig. Dit jaar was die ene film dus niet zo sterk dat we dachten: dit moeten we nog een keer doen.

FT: Wat was er eerder, homo of hoer?

JD: Hoer was absoluut eerder. Ik weet het niet precies. Denk dat het ergens rond 1990 is geweest. Het gerucht gaat dat Xaviera Hollander, beter bekend als The Happy Hooker hier was en ze nogal opzichtig door het gangpad liep en er toen iemand voor het eerst HOER! riep. Ik heb nooit gehoord of het waar is maar het is wel een leuke anekdote van het festival.

FT: The Night of Terror in één woord?

JD: Ja, jij wil mij verleiden tot het zeggen van dat ene woord... Gezellig.

FT: *What the fuck?*

JD: Vermoeiend?

Ja, daar trappen we natuurlijk niet in hè! Na dat teleurstellende einde weer snel terug naar The Cabin in the Woods. Wat is dat een geweldige film. Het publiek was bij deze film veruit het stilste en ook hier geldt: hoe stiller het publiek, hoe beter de film. Het enige vreemde was dat de zaal het eigenlijk unaniem eens was dat Lionel Messi een rol in de film had. Daarna de Scream Queen Contest waar eerlijk gezegd nog vreemdere dingen gebeurden. Na 'zeven weken' overleg maakten ze daar ook een gigantische fout, de jury verkoos een man als winnaar.

Als derde film [REC] Genesis, op de helft van de nacht, met extreem irritante Franse en Nederlandse ondertiteling. Weer een goede reden erbij om eens lekker commentaar te geven. Veel grappige Franse kreten maakten een hoop goed want je zit eigenlijk naar hetzelfde te kijken als [REC] 2, het enige verschil is dat de personages niet alles zelf filmen. Aan het einde van [REC] Genesis is het gevoel van onsterfelijkheid dat ik aan het begin van de nacht had écht wel weg, het is dan een uur of 6 als Inbred begint. Al snel hebben veel bezoekers in de gaten dat de laatste film van The Night of Terror de slechtste is en hier en daar zie je vertrekhomo's.

Veel onverstaanbaar gemompel in Inbred, zelfs als de zaal stil is, slechte kills en een verhaal dat gewoon traag is en veel te lang duurt. Merk zelf dat ik een goed half uur van de film heb gemist want ik word ineens wakker van een scène waarin de hersens van een gast worden ingetrapt door een paard. Mja... en dan moet ik toch toe gaan geven dat Jan Doense gelijk had. The Night of Terror is veel meer dan alleen maar het roepen van HOER! en HOMO!, het is vooral heel erg gezellig maar wel een beetje vermoeiend.