Misschien zegt de naam van de deze week op 104- jarige leeftijd overleden actrice Luise Rainer veel mensen niet veel meer, maar in haar hoogtijdagen behoorde ze heel eventjes tot de meest succesvolle actrices van Hollywood. Ondanks het winnen van twee Oscars verdween ze even snel als ze op het toneel was verschenen. Rainer kreeg namelijk al snel een reputatie, dat ze moeilijk was om mee te werken. De films die haar successen volgden, waren grote flops en hierdoor keerden eind jaren dertig, ondanks haar twee Oscars, de meeste filmmakers haar de rug toe en werd haar contract bij MGM niet verlengd. Rainer keerde in de jaren veertig terug naar Europa, waar ze in Londen woonde en af en toe een rol aannam in een tv- serie. Een terugkeer naar Hollywood met For Whom The Bell Tolls ging niet door, omdat de rol naar Ingrid Bergman ging en haar rolletje in La Dolce Vita werd eruit geknipt door Fellini, tot woede van Rainer die dat had gezien als haar grote comeback. De carrière van Rainer spande dus slechts een aantal jaar, maar daarin maakte ze wel de volgende memorabele films.
Escapade (1935)
De eerste grote film van Rainer in Hollywood was misschien geen grote hit, maar zorgde er wel voor dat ze bekend raakte en door de critici werd geprezen als een veelbelovend jonge actrice. Ze speelde hierin tegenover William Powell. De chemie tussen hun was zo goed, dat MGM besloot haar meteen weer tegenover hem te casten.
De volgende samenwerking tussen Rainer en Powell werd het MGM extravaganza The Great Ziegfeld over het leven van Florenz Ziegfeld, de grondlegger van de Ziegfeld Follies. Rainer speelt hierin Anna, de eerste vrouw van Ziegfeld die hem verlaat wanneer ze erachter komt dat hij vreemdgaat. Een prachtige scene is die waarin Anna haar ex opbelt om hem te feliciteren met zijn tweede huwelijk en hem laten weten gelukkig voor hem te zijn. Nadat ze ophangt, vertelt ze haar dienstmeid dat ze eigenlijk helemaal niet had willen scheiden en alleen bij Ziegfeld weg was gegaan, zodat hij kon inzien dat hij ook van haar hield. De film won Oscars voor Beste Film, Beste Actrice en Seymour Felix ontving een Academy Award voor Beste Dansdirectie.
The Good Earth (1937)
Deze film werd gebaseerd op het gelijknamige Pulitzer Prize winnende boek van Pearl S. Buck over Chinese boeren die te kampen krijgen met een leven van hongersnoden, armoede en plagen. Toen filmbaas Mayer hoorde over het boek stond hij niet echt te springen om het te verfilmen en vroeg hij zich af wie nu een film over Chinese boeren zou bezoeken. Toen hij zag hoeveel kwaliteit het verhaal had, ging hij toch overstag en liet hij de film maken bij MGM. Rainer kreeg de hoofdrol tegenover acteur Paul Muni en nam deze kans om zich van een dramatische kant te laten zien uiterst serieus. Ze ging vaak naar de Chinese wijken van San Francesco om Chinezen te observeren en ze verloor ook een hoop gewicht om meer Chinees te lijken qua uiterlijk. The Good Earth is vandaag de dag nog steeds een interessante film en een goede verfilming van Buck's boek. De critici waren wederom lovend over Rainer en ze mocht hiervoor haar tweede Oscar in ontvangst nemen.
The Emperor's Candlesticks (1937)
Opnieuw werden Powell en Rainer gecast in een film, ditmaal spelen ze een Poolse geheim agent en iemand van de Russische geheime politie die geheimen smokkelen in kaarsen. De film werd toen lauw ontvangen en doet nu erg gedateerd aan. Wel heeft het de weelderige decors die je van MGM mag verwachten, die het nog steeds het kijken waard maken. Ook de acteurs doen hun best met het verhaaltje en hebben een leuke chemie. Maar het is wel een wereld van verschil met de fijne kijkervaring van The Great Ziegfeld.
Big City (1937)
In dit misdaaddrama werd Rainer gecast tegenover Spencer Tracy, een van de meest succesvolle acteurs van MGM. Het is alleen een beetje een vreemde film, omdat het eerste deel wat weg lijkt te hebben van een screwball komedie (waar Tracy later vele van zou maken met Katherine Hepburn) om vervolgens te veranderen in een dramafilm. Alleen de moeite waard vanwege de twee leuke acteurs, die er het beste van maken.
The Great Waltz (1938)
The Great Waltz is een biografische film over het leven van violist Johann Strauss jr en vormde het laatste grote succes in de carrière van Rainer. Ze speelde hierin Poldi Vogelhuber, de vriendin van Strauss, die zoveel van hem houdt dat ze bereid is hem te verlaten zodat hij een ander kan trouwen. De film leverde ondanks het succes bij het publiek niet de gewenste reboot op van Rainers carrière.
The Gambler (1997)
Rainer maakte na 1943 geen film meer en was alleen te zien in kleine rolletjes in tv-series, zoals The Love Boat. Met The Gambler leverde ze haar laatste filmrol af als grootmoeder tegenover Michael Gambon en Dominic West.
Luise Rainer overleed 30 december 2014 op 104-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking.
