De langverwachte nieuwe film van Jean-Pierre Jeunet is niet zo meesterlijk als Amélie, maar wel een visueel feest en op de valreep een van de leukste films van dit jaar.
Deze winnaar van de Gouden Beer in Berlijn heeft een bijzonder vreemd uitgangspunt, maar ontpopt zich tot een degelijk, weinig spectaculair portret van een Peruaanse vrouw.
Winnaar van het Gouden Kalf voor beste film is een minimalistisch portret van een Nederlandse vrouw die vlucht naar het Ierse platteland om haar beëindigde relatie te verwerken.
Zeer intense en ongemakkelijke film geeft een stem aan de zwarte Amerikaanse onderklasse, een groep waar we veel over horen en lezen, maar veel te weinig van zien.
Vervolg op het immens succesvolle Twilight heeft nog steeds last van het belabberde bronmateriaal, maar is qua film beter geslaagd dan het eerste deel.
Halfslachtige poging tot een drama over rouwverwerking laat een zwakke indruk achter doordat de genreconventies van de romantische komedie niet opzij worden geschoven.