George Clooney als actiester, tot op de dag van vandaag heeft hij mij nog niet overtuigd. Ik vind hem nog steeds de zwakste Batman tot nog toe (al had dat niet alleen met hem te maken) en ook in deze simpele actiethriller kan hij mij niet echt bekoren en ben ik best blij dat hij dit soort films vermijd.
De film is een typische actiethriller van die periode. Stereotiepe personages, voorspelbare momenten waar de actie losbreekt en een geforceerde bombastische finale. Vaak aangenaam om kijken, zeker deze dagen door het hoge campy gehalte, en ook deze film is dat zeker, maar alles bij elkaar bied het toch gewoon te weinig. Nochtans start de film sterk. Een lange, mooie openingsscène (zelfs Bondiaans te noemen) ondersteund door de aardige soundtrack van Hans Zimmer (ik voelde er soms zelfs al wat POTC in). Ook Kidmans personage lijkt op het eerste gezicht een atypisch personage. Geen volgzame vrouw maar een vrouw met ballen die voor zichzelf opkomt. Maar wanneer Clooney ten tonele verschijnt wordt ze al snel verdrongen tot het hulpje en is haar aanwezigheid redelijk nutteloos. Nog een groot zwaktepunt is het verhaal. De badguys zijn - zo blijken- geen kleine garnalen maar gaan wel te werk als de grootste amateurs. Dit zou geen ramp zijn indien de film zichzelf ook niet al te serieus neemt maar dat doet het duidelijk wel en ook Clooney lijkt dat niet te begrijpen. De man zit met een constante smile naar het scherm te zien, zelfs op momenten dat Kidman in een halve depressie zit bij het bekijken van dode soldaten. Het zorgt ervoor dat Peacemaker totaal niet in balans is. De actie is wel redelijk aanwezig en is ook solide uitgevoerd. Alleen zet het je nooit tot op het puntje van je stoel en kan het dus ook niet echt alles goedmaken. Waar de eerste en tweede akte nog schitterende locaties van Europa doorkruiste wordt voor de finale toch maar weer snel gekozen voor Amerika. Het is een redelijk luie en doorzichtige keuze en hoewel de finale wel vermakelijk is mist het door de locatie wel de eigenheid die de rest van de film had.
The Peacemaker is best een vermakelijk tussendoortje maar de film kan zijn eigen opzet niet behalen. De actie is best aardig maar de cast en verhaal laten toch te veel steken vallen
Dit is en blijft voor mij een uitstekende actiefilm, met een puik scenario en zeer goede vertolkingen.
Zowel Clooney als Kidman (de pre-botox versie) spelen de pannen van het dak in een spannend verhaal dat zich afspeelt in de VS en half Europa.
Hoewel al 15 jaar oud is de film nog steeds niet gedateerd integendeel zelfs.
Warm aanbevolen !!
Commentaar 2010:
Prima actiefilm is dit, en voor mij een van de beste filmen met George Clooney, waar ik nooit fan van ben geweest trouwens.
Maar uitzonderingen bevestigen de regel dus.
Spanning van begin tot einde gegarandeerd in deze film.
De Peacemaker mag dan wel een standaard verhaal hebben. Russische terroristen laten een treinongeluk gebeuren en willen locaties in de VS opblazen. Okay. Maar laten we eens kijken wat het doel van de film is nl. entertainen. Nou en dat is ze goed gelukt, de film verveelt geen moment. Ook zitten er wel eens spannende stukjes in. Ook de beginscène met die atoombom was ook zeer mooi opgebouwd tot een climax.
En o.a. die scène in Wenen was ook erg goed. Voor mij is de film trouwens meer dan zomaar een standaard actiefilmpje ala Bond. Kijk bijv. naar de prachtrol van Marcel Iures als de piano speler die zijn vrouw en dochter heeft verloren en zijn pijn terugvind in muziek van Chopin. Dit maakt van hem al een erg kwetsbare terrorist en geeft zijn personage de nodige diepgang wat de film zelfs beter maakt. Net op video nog maar effe een stuk gekeken al was het alleen maar voor de wonderschone muziek van Hans Zimmer, onthoud die naam. Geweldig gewoon hoe prachtig zijn muziek de beelden ondersteunt. De underscore is trouwens van Gavin Greenaway.
Mijn eerste kennismaking met deze film was via een documentaire over muziek componeren, gepresenteerd door George Martin (producer van the Beatles).
In de laatste aflevering bezoekt hij Hans Zimmer, die hem effecten van filmmuziek laat zien.
Met als voorbeeld een openingsscene van een toen nieuwe film waarin twee treinen naast elkaar rijden in het donker en er allemaal mannetjes met lampen op hun hoofd van de ene trein naar de andere klimmen om daar iets gemeens te gaan doen.
Dat was wel erg interessant, interessanter dan de film zelf eigenlijk, die ik pas jaren later een keer heb gezien... Die is imo op zich wel te doen, maar valt wel samen met 'Dog day afternoon'. Dus deze keer sla ik hem eens over. Ze kunnen deze beter een keer op maandagavond aanbieden of zo.
Wat vind ik dit een ontzettende kutfilm. Een standaard verhaal over een atoombom die maar nét optijd wordt uitgeschakeld :r, en vooral het schieten is nep! Het is net James bond.. Je ziet geen kogelinslagen, geen bloed, helemaal niks. Wanneer je iemand van 1 meter in de buik schiet zit je zelf ook behoorlijk onder het bloed hoor! Maar nee, niks te zien. Redelijk geacteerd door clooney, maar ook niet super. Ik vind deze film een [rating 1]
Glennekeeeee
De film is een typische actiethriller van die periode. Stereotiepe personages, voorspelbare momenten waar de actie losbreekt en een geforceerde bombastische finale. Vaak aangenaam om kijken, zeker deze dagen door het hoge campy gehalte, en ook deze film is dat zeker, maar alles bij elkaar bied het toch gewoon te weinig. Nochtans start de film sterk. Een lange, mooie openingsscène (zelfs Bondiaans te noemen) ondersteund door de aardige soundtrack van Hans Zimmer (ik voelde er soms zelfs al wat POTC in). Ook Kidmans personage lijkt op het eerste gezicht een atypisch personage. Geen volgzame vrouw maar een vrouw met ballen die voor zichzelf opkomt. Maar wanneer Clooney ten tonele verschijnt wordt ze al snel verdrongen tot het hulpje en is haar aanwezigheid redelijk nutteloos. Nog een groot zwaktepunt is het verhaal. De badguys zijn - zo blijken- geen kleine garnalen maar gaan wel te werk als de grootste amateurs. Dit zou geen ramp zijn indien de film zichzelf ook niet al te serieus neemt maar dat doet het duidelijk wel en ook Clooney lijkt dat niet te begrijpen. De man zit met een constante smile naar het scherm te zien, zelfs op momenten dat Kidman in een halve depressie zit bij het bekijken van dode soldaten. Het zorgt ervoor dat Peacemaker totaal niet in balans is. De actie is wel redelijk aanwezig en is ook solide uitgevoerd. Alleen zet het je nooit tot op het puntje van je stoel en kan het dus ook niet echt alles goedmaken. Waar de eerste en tweede akte nog schitterende locaties van Europa doorkruiste wordt voor de finale toch maar weer snel gekozen voor Amerika. Het is een redelijk luie en doorzichtige keuze en hoewel de finale wel vermakelijk is mist het door de locatie wel de eigenheid die de rest van de film had.
The Peacemaker is best een vermakelijk tussendoortje maar de film kan zijn eigen opzet niet behalen. De actie is best aardig maar de cast en verhaal laten toch te veel steken vallen
6/10
Tarkus
Zowel Clooney als Kidman (de pre-botox versie) spelen de pannen van het dak in een spannend verhaal dat zich afspeelt in de VS en half Europa.
Hoewel al 15 jaar oud is de film nog steeds niet gedateerd integendeel zelfs.
Warm aanbevolen !!
Commentaar 2010:
Prima actiefilm is dit, en voor mij een van de beste filmen met George Clooney, waar ik nooit fan van ben geweest trouwens.
Maar uitzonderingen bevestigen de regel dus.
Spanning van begin tot einde gegarandeerd in deze film.
Palumara
De Peacemaker mag dan wel een standaard verhaal hebben. Russische terroristen laten een treinongeluk gebeuren en willen locaties in de VS opblazen. Okay. Maar laten we eens kijken wat het doel van de film is nl. entertainen. Nou en dat is ze goed gelukt, de film verveelt geen moment. Ook zitten er wel eens spannende stukjes in. Ook de beginscène met die atoombom was ook zeer mooi opgebouwd tot een climax.
En o.a. die scène in Wenen was ook erg goed. Voor mij is de film trouwens meer dan zomaar een standaard actiefilmpje ala Bond. Kijk bijv. naar de prachtrol van Marcel Iures als de piano speler die zijn vrouw en dochter heeft verloren en zijn pijn terugvind in muziek van Chopin. Dit maakt van hem al een erg kwetsbare terrorist en geeft zijn personage de nodige diepgang wat de film zelfs beter maakt. Net op video nog maar effe een stuk gekeken al was het alleen maar voor de wonderschone muziek van Hans Zimmer, onthoud die naam. Geweldig gewoon hoe prachtig zijn muziek de beelden ondersteunt. De underscore is trouwens van Gavin Greenaway.
Steve Harwin
Mijn eerste kennismaking met deze film was via een documentaire over muziek componeren, gepresenteerd door George Martin (producer van the Beatles).
In de laatste aflevering bezoekt hij Hans Zimmer, die hem effecten van filmmuziek laat zien.
Met als voorbeeld een openingsscene van een toen nieuwe film waarin twee treinen naast elkaar rijden in het donker en er allemaal mannetjes met lampen op hun hoofd van de ene trein naar de andere klimmen om daar iets gemeens te gaan doen.
Dat was wel erg interessant, interessanter dan de film zelf eigenlijk, die ik pas jaren later een keer heb gezien... Die is imo op zich wel te doen, maar valt wel samen met 'Dog day afternoon'. Dus deze keer sla ik hem eens over. Ze kunnen deze beter een keer op maandagavond aanbieden of zo.
Arthaum
Wat vind ik dit een ontzettende kutfilm. Een standaard verhaal over een atoombom die maar nét optijd wordt uitgeschakeld :r, en vooral het schieten is nep! Het is net James bond.. Je ziet geen kogelinslagen, geen bloed, helemaal niks. Wanneer je iemand van 1 meter in de buik schiet zit je zelf ook behoorlijk onder het bloed hoor! Maar nee, niks te zien. Redelijk geacteerd door clooney, maar ook niet super. Ik vind deze film een [rating 1]