Je leest overwegend positieve reacties en toch is het cijfer vrij mager. Ik had hem eerder gezien, grotendeels vergeten en nu ik hem weer zag, vond ik hem niet zo geweldig. Het onderwerp is puur X-files terrein, en het heeft ook wel zo'n soort sfeer; de locatie van het plaatsje waar het speelt, komt goed over; en Gere vind ik één van de prettiger Hollywood-acteurs.
Maar toch heeft de film iets traags en ploeterends. Het geeft uiteindelijk ook vrij weinig weg over wat er aan de hand was, zo vraag je je af wat de naam Indrid Cold nou precies betekent - het lijkt een anagram, maar je komt er niet achter. Het geeft het idee dat er in het echt waarschijnlijk weinig aan de hand was; een lokaal broodje aap verhaal, vermengd met de realiteit van een ongeluk/ramp met de brug.
Het spannendst is wel als Gere Cold aan de telefoon heeft en deze zijn gedachten lijkt te lezen, maar als geheel vind ik het vrij mager.
Een goede film. Die laat zien dat je met suggestie veel meer spanning kan bereiken dan met grafische effecten en actie. Liefhebbers van het laatste zullen deze film misschien niets vinden. Ik heb er met plezier naar gekeken. De sfeer wordt goed opgebouwd, acteren is doorgaans goed. Alleen het verhaal had beter gekund vind ik. Als gebeurtenissen leiden naar een finale, dan wil je dat wat er aan voorafgegaan is dan een verklaring krijgt, alle puzzels vallen dan als het ware op hun plaats. Dat is bij deze film maar gedeeltelijk het geval. Wat de het wezen nou precies is en zijn relatie met de gebeurtenissen en personen blijft met nevel omgeven. De film blijft leunen op het idee dat we hogere machten niet kunnen begrijpen. Wat misschien ook te maken heeft dat men bang is om op het religieuze vlak te geven. Daar weet de film goed buiten te blijven, wat de film aantrekkelijker maakt voor een breder publiek. Maar dit is niet een film ala de Matrix die uitnodigt tot (anders) denken over de realiteit. Daarvoor is het allemaal te voorzichtig. Het zou leuk zijn om wat gedurfder benadering te geven (zonder daarbij te vervallen in clichés). Clichématig is deze film echter ook niet, en hij steekt uit boven de vele matige tot slechte films op dit gebied vol hysterische mensen. Een ingetogen maar prettige film om naar te kijken.
Las de goeie reacties over de film. Dus ik bleef er extra laat voor op. Ja wat moet je er nou over zeggen. Hij was wel spannend, maar het word je maar niet duidelijk waarom er gebeurd wat er gebeurt. Alleen het einde snapte ik wel op die brug. Die stemmen zeiden de waarheid alleen Gere kwam er iets te laat achter. Ik had echt de hele film zo het gevoel van na al die vreemde dingen die er gebeuren zo van : okey dan dat heeft me ook niet verder geholpen. Kon er niet veel aan vastknopen van de puzzles die er elk moment van de film werden verspreid. }: Vooral die Gordon. Die ging ook niet echt op verklaarbare wijze dood.
Ook een positief ding in deze film vind ik het minimale gebruik van digitale effecten, maar er worden wel degelijk analoge effecten gebruikt, zoals bijv. lantaarnpalen die door beregende ruiten worden gefilmd waardoor spinweb-achtige effecten ontstaan, griezelige tekening die een benadering geven van iets, en geen absoluut beeld geven van waar naar gezocht wordt, etc. ik vind dat er zo een spanningsveld ontstaat die vrij realistisch overkomt. Misschien dat die effecten meer tot hun recht komen op het grote scherm, maar toch vind ik het de moeite waard om daar zondag voor te gaan zitten.
Goede artdirection! :Y
Wat is kunst?...je kan het niet uitleggen,maar je weet het wanneer je het ziet.
Toen ik de film voor het eerst zag,vond ik hem ook niet echt denderend goed,maar hij bleef toch 'hangen'...een teken om hem nog eens te bekijken,maar dan op DVD..alle twijfels werden weggenomen,dit is gewoon een mooie film,in alle opzichten,prima acteerwerk,de karakters in de film worden krachtig neergezet,ieder met zijn eigen charme,zelfs de bijrolletjes waren in dat opzicht eigenlijk ook hoofdrollen.
Maar wat maakt een film nou boeiend,of mooi?..mischien zit het in de persoon zelf die de film aanschouwd,en roept de film iets herkenbaars op,of zijn het meerdere facetten in een film die het hem doen,de schoonheid zit vaak in de ogen van de observeerder.En daarom hebben mensen verschillende smaken,mensen die films goed vinden,omdat ze toevallig op nummer 1 staan in de film top 250,of wat is uitgeroepen tot beste film van het jaar,zijn gewoon zielige pubertjes meestal.
Zolang je het zelf een mooie film vindt,is er niks aan de hand,maar zeg gewoon eerlijk wat je ervan vindt.
(als ik mensen zie,die bijv.een japanse animatiefilm waarin getekende figuurtjes de hoofdrol spelen,meestal met een hoop geweld en sex,die eruitzien alsof het voor de 6e klas van de lagere school is gemaakt,een 9 of 10 zie geven,dan zet ik ook mijn vraagtekens daarbij,ook al vraag ik me dan wel eens af waarom..ik weet dat het in hun ogen waarschijnljk fantastisch is..heb ik geen probleem mee voor de rest)
nota bene:
Met muziek eigenlijk precies hetzelfde,noten worden gespeeld..je wordt meegesleept,of niet...je krijgt koude/warme rillingen..of niet,mischien vindt je sommige muziek juist mooi omdat er weer iets persoonlijks geraakt wordt door de tonen die gegenereerd worden en laten iets van jezelf mee vibreren,waardoor het herkenbaar,en mooi wordt gevonden,en dan speelt ook nog mee de manier waarop het wordt gespeeld.
En veel beter kan ik niet onder woorden brengen waarom ik sommige films gewoon goed vindt,waarbij anderen mischien in slaap vallen.
In de jaren '60 zagen in één of ander totaal onbekend dorpje flink wat mensen rare dingen en er stortte een brug in. Hollywood neemt dit uitgangspunt, verplaatst het naar het heden (of hadden ze toen al mobiele telefoons?), verzint wat personages die totaal fictief zijn en totaal fictieve gebeurtenissen meemaken en voila, er is weer een gebaseerd-op-ware-gebeurtenissen-film. Hoewel ik mijn twijfels had (kom op, Richard Gere in een horrorfilm?!) ben ik toch maar gaan kijken. Het stomste aan deze film is dat hij, zeker in het begin, zo subtiel is als een atoombom en overal nadruk (nádruk, NADRUK, NÁDRÚK) op legt. Subtiel is anders, maar ik geef toe, in het midden van de film heb ik me best vermaakt. Het wordt nooit echt eng, maar het is best spannend om te zien hoe het personage van Gere steeds verder in de ellende zakt en doordraait. Dan volgt helaas weer het onzinnige einde dat alle touwtjes aan elkaar bindt en strontsentimenteel is, maar wel een mooi excuus vormt voor één erg mooi shot. Tamelijk bagger, maar wel met wat okaye stukken, dus. 5.
Spider-fan
Maar toch heeft de film iets traags en ploeterends. Het geeft uiteindelijk ook vrij weinig weg over wat er aan de hand was, zo vraag je je af wat de naam Indrid Cold nou precies betekent - het lijkt een anagram, maar je komt er niet achter. Het geeft het idee dat er in het echt waarschijnlijk weinig aan de hand was; een lokaal broodje aap verhaal, vermengd met de realiteit van een ongeluk/ramp met de brug.
Het spannendst is wel als Gere Cold aan de telefoon heeft en deze zijn gedachten lijkt te lezen, maar als geheel vind ik het vrij mager.
Magalaan
CAGE
Las de goeie reacties over de film. Dus ik bleef er extra laat voor op. Ja wat moet je er nou over zeggen. Hij was wel spannend, maar het word je maar niet duidelijk waarom er gebeurd wat er gebeurt. Alleen het einde snapte ik wel op die brug. Die stemmen zeiden de waarheid alleen Gere kwam er iets te laat achter. Ik had echt de hele film zo het gevoel van na al die vreemde dingen die er gebeuren zo van : okey dan dat heeft me ook niet verder geholpen. Kon er niet veel aan vastknopen van de puzzles die er elk moment van de film werden verspreid. }: Vooral die Gordon. Die ging ook niet echt op verklaarbare wijze dood.
Pip
Ook een positief ding in deze film vind ik het minimale gebruik van digitale effecten, maar er worden wel degelijk analoge effecten gebruikt, zoals bijv. lantaarnpalen die door beregende ruiten worden gefilmd waardoor spinweb-achtige effecten ontstaan, griezelige tekening die een benadering geven van iets, en geen absoluut beeld geven van waar naar gezocht wordt, etc. ik vind dat er zo een spanningsveld ontstaat die vrij realistisch overkomt. Misschien dat die effecten meer tot hun recht komen op het grote scherm, maar toch vind ik het de moeite waard om daar zondag voor te gaan zitten.
Goede artdirection! :Y
emperor
Wat is kunst?...je kan het niet uitleggen,maar je weet het wanneer je het ziet.
Toen ik de film voor het eerst zag,vond ik hem ook niet echt denderend goed,maar hij bleef toch 'hangen'...een teken om hem nog eens te bekijken,maar dan op DVD..alle twijfels werden weggenomen,dit is gewoon een mooie film,in alle opzichten,prima acteerwerk,de karakters in de film worden krachtig neergezet,ieder met zijn eigen charme,zelfs de bijrolletjes waren in dat opzicht eigenlijk ook hoofdrollen.
Maar wat maakt een film nou boeiend,of mooi?..mischien zit het in de persoon zelf die de film aanschouwd,en roept de film iets herkenbaars op,of zijn het meerdere facetten in een film die het hem doen,de schoonheid zit vaak in de ogen van de observeerder.En daarom hebben mensen verschillende smaken,mensen die films goed vinden,omdat ze toevallig op nummer 1 staan in de film top 250,of wat is uitgeroepen tot beste film van het jaar,zijn gewoon zielige pubertjes meestal.
Zolang je het zelf een mooie film vindt,is er niks aan de hand,maar zeg gewoon eerlijk wat je ervan vindt.
(als ik mensen zie,die bijv.een japanse animatiefilm waarin getekende figuurtjes de hoofdrol spelen,meestal met een hoop geweld en sex,die eruitzien alsof het voor de 6e klas van de lagere school is gemaakt,een 9 of 10 zie geven,dan zet ik ook mijn vraagtekens daarbij,ook al vraag ik me dan wel eens af waarom..ik weet dat het in hun ogen waarschijnljk fantastisch is..heb ik geen probleem mee voor de rest)
nota bene:
Met muziek eigenlijk precies hetzelfde,noten worden gespeeld..je wordt meegesleept,of niet...je krijgt koude/warme rillingen..of niet,mischien vindt je sommige muziek juist mooi omdat er weer iets persoonlijks geraakt wordt door de tonen die gegenereerd worden en laten iets van jezelf mee vibreren,waardoor het herkenbaar,en mooi wordt gevonden,en dan speelt ook nog mee de manier waarop het wordt gespeeld.
En veel beter kan ik niet onder woorden brengen waarom ik sommige films gewoon goed vindt,waarbij anderen mischien in slaap vallen.
Sai
In de jaren '60 zagen in één of ander totaal onbekend dorpje flink wat mensen rare dingen en er stortte een brug in. Hollywood neemt dit uitgangspunt, verplaatst het naar het heden (of hadden ze toen al mobiele telefoons?), verzint wat personages die totaal fictief zijn en totaal fictieve gebeurtenissen meemaken en voila, er is weer een gebaseerd-op-ware-gebeurtenissen-film. Hoewel ik mijn twijfels had (kom op, Richard Gere in een horrorfilm?!) ben ik toch maar gaan kijken. Het stomste aan deze film is dat hij, zeker in het begin, zo subtiel is als een atoombom en overal nadruk (nádruk, NADRUK, NÁDRÚK) op legt. Subtiel is anders, maar ik geef toe, in het midden van de film heb ik me best vermaakt. Het wordt nooit echt eng, maar het is best spannend om te zien hoe het personage van Gere steeds verder in de ellende zakt en doordraait. Dan volgt helaas weer het onzinnige einde dat alle touwtjes aan elkaar bindt en strontsentimenteel is, maar wel een mooi excuus vormt voor één erg mooi shot. Tamelijk bagger, maar wel met wat okaye stukken, dus. 5.