Filmtotaal Recensie
Regie: Luc Besson | Cast: Scarlett Johansson (Lucy), Morgan Freeman (Professor Norman), Min-sik Choi (Mr. Jang), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2014
Terwijl Lucy op een operatietafel in een ziekenhuis in Taiwan zonder verdoving wordt opengesneden, voert ze een emotioneel gesprek met haar moeder. Lucy voelt alles en weet alles wat ze de kwart eeuw die ze leeft heeft meegemaakt. Hoe de Siamese kat met de blauwe ogen en de gebroken staart aanvoelde toen Lucy een jaar oud was. Ze voelt de duizenden kusjes van haar moeder op haar voorhoofd, hoe het bloed door haar aderen stroomt en de draaiing van de aarde. Binnen een dag is Lucy uitgegroeid van een wat paniekerige toerist tot een alwetende moordmachine. Normale mensen gebruiken slechts een fractie van hun hersencapaciteit. Lucy is door toedoen van een Koreaanse drugsbende op weg naar de volle honderd procent.
Luc Besson maakt zich als gebruikelijk enorm veel illusies, subtiel is een woord dat niet in zijn vocabulaire voorkomt. In het geval van Lucy heeft de filmmaker de pretenties te kunnen aanhaken bij de thematiek van 2001: A Space Oddysey en The Tree of Life. Terwijl duizenden kilometers verderop Lucy kennis maakt met haar nieuwe krachten, houdt een wetenschapper gespeeld door Morgan Freeman een boeiend college over de theoretische mogelijkheden van de mens als hij toch eens wat meer zijn harses zou gebruiken. Besson wisselt het betoog af met snelle beeldenflarden van dieren in het wild, geografische fenomenen, de moderne techniek, de prehistorie en alles wat er rondtolt in het universum. Terwijl Lucy zich los probeert te wrikken van een stel ontvoerders zien we beelden van beesten die net als de blonde hoofdpersoon vanuit puur instinct handelen.
