Filmtotaal Recensie
Regie: M. Night Shyamalan | Cast: Olivia DeJonge (Becca), Ed Oxenbould (Tyler), Deanna Dunagan (Nana), Peter McRobbie (Pop Pop), Kathryn Hahn (Mom), e.a.| Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2015
The Visit zou de grote comebackfilm moeten worden voor de ooit veelbelovende maar recentelijk vooral verguisde M. Night Shyamalan. En verdraaid, het is inderdaad een betere film dan pakweg zijn laatste vier. Dat betekent echter niet zoveel; het is haast alsof je een volwassen vent complimenteert dat hij eindelijk zijn eigen veters kan strikken. Maar toch: de veters zijn gestrikt (zij het nogal slordig), zodat de drager niet elke paar meter met een daverende smak op de grond valt. Waar Shyamalan ten tijde van Lady in the Water in zijn eigen hype was gaan geloven, blijkt hij een paar flops later wat meer met beide benen op de grond te staan, resulterend in een kleinschalige film, gemaakt met een gering budget en opgenomen binnen een maand. Een ideale gelegenheid dus voor de man om te laten zien hoe ver hij met beperkte middelen kan komen.
Het is geen nieuw verschijnsel dat regisseurs grote Hollywoodfilms afwisselen met wat persoonlijker werk. Zo snakte Sam Raimi na drie uitputtende Spider-Man-films naar de eenvoudige slapstickhorror uit de beginfase van zijn carrière. Dat resulteerde toen in het uiterst vermakelijke Drag Me to Hell, een film zoals alleen Raimi die kon maken. Zet je The Visit daar tegenover dan vallen twee dingen op. Allereerst is dit is voor Shyamalan niet zozeer een terugkeer naar de basis (ook in zijn begindagen had hij immers de beschikking over grote namen en degelijke budgetten), maar eerder een experiment in minimalistisch filmmaken. Ten tweede is The Visit een productie die door praktisch elke jonge regisseur gemaakt had kunnen worden; er is geen specifiek talent voor vereist. De conclusie is ietwat triest: Shyamalan laat niet zien dat hij het juiste materiaal tot grote hoogte kan verheffen, maar enkel dat hij als regisseur tamelijk inwisselbaar is.
