Recensie

Knor (2022)

Inventieve familiekomedie over familie, vriendschap en vlees.

in Recensies
Leestijd: 2 min 39 sec
Regie: Mascha Halberstad | Scenario: Fiona van Heemstra | Cast (stemmen): Hiba Ghafry (Babs), Matsen Montsma (Tijn), Jelka van Houten (Margreet), Kees Prins (opa Tuitjes), Loes Luca (tante Christine), e.a. | Speelduur: 72 minuten | Jaar: 2022

Na het produceren van tal van korte films, zoals de stop-motionshort Munya in Mij, brengt regisseur Mascha Halberstad nu haar eerste lange stop-motionfilm uit. Het is tevens de eerste lange Nederlandse stop-motionfilm ooit gemaakt. Dat alleen al is iets om trots op te zijn. Halberstad werkte maar liefst zevenenhalf jaar aan Knor, een film die gebaseerd is op het boek De Wraak van Knor van Tosca Menten. Het resultaat is om te smullen.

Knor vertelt het verhaal van de negenjarige Babs. Een stoere meid die van huis uit heeft meegekregen dat vlees eten nergens goed voor is. Ze helpt haar moeder Margreet in de moestuin, soms met gezonde prepuberale tegenzin, en probeert haar vriend Tijn ervan te weerhouden worstjes bij de slager te kopen.

Dan staat opa Tuitjes ineens voor de deur, de vader van Margreet. Echt hartelijk wordt hij niet ontvangen. Babs en Tijn moeten de schuur waar ze zo graag spelen afstaan zodat opa Tuitjes daar een tijdje kan blijven slapen, wat de kinderen natuurlijk niet eerlijk vinden. Dat Margreet haar dochter niet wil vertellen waarom de relatie met haar vader ingewikkeld is, maakt de situatie voor Bas ook alleen maar complexer.

Het verhaal zit verpakt in kleurrijke, vloeiende stop-motionanimatie. De makers van de film hebben een typisch Nederlands decor neergezet, wat een feest der herkenning oplevert én benadrukt dat Knor een product van Nederlandse bodem is. Het is toch leuk om een miniatuur NS-fiets in een straat in een typisch Nederlands dorp met rijtjeshuizen voorbij te zien komen - ook voor volwassenen.

Opa Tuitjes laat zich van zijn goede kant zien als hij Babs voor haar verjaardag een biggetje geeft, het mooiste verjaardagscadeau dat ze ooit heeft gekregen. Ondanks de strakke regels die voor Knor gelden en de puppytraining die het varkentje doorloopt, blijkt dit huisdier geen succes. Wel levert het humoristische scènes op én nog meer spanningen binnen het gezin. Zeker als de ware aard van opa Tuitjes naar boven komt.

Knor is echter veel meer dan een animatiefilm over een varkentje dat een gestructureerd huishouden op z'n kop zet door alles onder te poepen. Halberstad levert een maatschappijkritische film af die op kinderniveau laat zien wat eraan voorafgaat voordat dat gebakken worstje naast de groente en aardappels op je bord ligt. Door het verwerken van enkele enge momenten in de film, te midden van een humoristische reddingsactie, gaat de regisseur de realiteit niet uit de weg en probeert ze kinderen bewustzijn over waar ons voedsel vandaan komt bij te brengen. Animatie is hier het perfecte middel voor; in een gewone film had de regisseur en waarschijnlijk niet mee weggekomen.

Ook raakt Knor onderwerpen aan zoals familie en vriendschap, maar de makers zijn ver weg van de sentimentele kinderfilm gebleven. Gelukkig, want van dat soort bestaan er al genoeg. Knor is een inventieve komedie die leuk is voor kinderen én volwassenen. En voor de acteurs die de stemmen inspraken. Ze passen perfect bij de personages; het plezier in de opnames is terug te horen.