Regie: Veronica Ngo| Scenario: Veronica Ngo, Nha Uyen Ly Nguyen, Nguyen Truong Nhan | Cast: Dong Anh Quynh (Bi), Toc Tien (Thanh), Rima Thanh Vy (Hong), Veronica Ngo (Jacqueline Lin), Thuan Nguyen (Hai), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2022

Furies is de prequel van de nooit in Nederland uitgebrachte film Furie. Gelukkig heb je die niet nodig om deze gewelddadige actiethriller te waarderen. Veronica Ngo, de hoofdrolspeelster uit deel één, neemt de regie in handen en speelt een bijrol. Ze vertelt het verhaal van Bi die is verkracht en wiens moeder is vermoord. Als ze op een nacht opnieuw wordt bedreigd redt Jacqueline (Ngo) haar en komt ze bij haar en haar twee volgelingen, Thanh en Hong, te wonen. Jacqueline heeft echter ook haar eigen agenda: wraak nemen op de man die haar man en zoon het leven kostte.

Regisseur Ngo zet met Furies allereerst een film neer die doordrenkt is met opvallende stilistische keuzes. Er is bijna geen shot te vinden dat niet in neonkleuren ondergedompeld is, er zijn goede match cuts, Dutch angle shots en split screens. Deze grote verscheidenheid aan visuele middelen klinkt overweldigend, maar over het algemeen worden de technieken ingezet op momenten dat het past. Daarmee overspeelt Ngo haar hand niet.

Zoals het een actiethriller betaamt zijn er behoorlijk wat vechtscènes te vinden. Hierbij is het camerawerk dynamisch en beweegt constant om de personages heen waardoor de vechtchoreografie in de spotlight komt te staan. Soms gaat dit echter wat te ver, bijvoorbeeld bij een achtervolgingsscène op een motor. Terwijl Bi en Thanh proberen te ontsnappen volgen twee andere motoren ze. Uiteraard worden deze stunts niet op locatie uitgevoerd, maar hier wordt het wel zo duidelijk dat de beelden computer gegenereerd zijn, dat het afleidt en afbreuk doet aan de mogelijk gave scène.

Los van de esthetiek moet er natuurlijk nog een verhaal verteld worden. Dat heeft niet gigantisch veel om het lijf, maar de dynamiek tussen Bi, Thanh en Hong is goed en sommige scènes waarin ze elkaar leren kennen en steunen weten te overtuigen. Daarnaast doet het verhaal niet al te veel nieuws. Dat wraak niets oplevert, komt ook in andere, sterkere films naar voren. Zoals bijvoorbeeld in Park Chan-wook's Oldboy, een film die overigens ook in gedachten opkomt omdat Furies een aantal opvallende ganggevechten bevat en bij ganggevechten is het lastig om niet te denken aan Parks iconische gangscène.

Furies bewijst zich als een prima actiethriller met fijne visuele trucs en soms teleurstellende special effects. Het verhaal is prima, de soundtrack is catchy en ondersteunt het tempo van de film en als geheel werkt de film goed. En het einde is slim aangepakt, alle losse eindjes zijn opgelost, maar het is niet moeilijk om je voor te stellen dat het hoofdpersonage nog op interessante manieren terug kan keren.



Furies is te zien bij Netflix.