Kingdom 3: The Flame of Destiny [Netflix]
Recensie

Kingdom 3: The Flame of Destiny [Netflix] (2023)

Japanners knokken als Chinezen in matig derde deel van manga-verfilming.

in Recensies
Leestijd: 3 min 22 sec
Regie: Shinsuke Sato | Scenario: Yasuhisa Hara, Tsutomu Kuroiwa| Cast: Kento Yamazaki (Shin), Ryo Yoshizawa (Eisei), Takao Osawa (Ohki), Nana Seino (Kyokai), Kataoka Ainosuke (Fuki) e.a. | [b]Speelduur: 129 minuten | Jaar: 2023

Succes kent vele vaders luidt het bekende spreekwoord. Succes krijgt ook vaak vele zonen. De zeer succesvolle Japanse mangareeks Kingdom leverde eerder al een animeserie op. Een live action-adaptatie kon haast niet uitblijven. Het derde deel Flame of Destiny is inmiddels op Netflix te zien. Helaas loopt deze historische oorlogsfilm over van dwaze teksten en dolletjes geacteerde emoties.

Voor de argeloze kijker valt allereerst het meest voor de hand liggende op. We hebben hier te maken met een Japanse film over de Chinese geschiedenis. Waren alle Japanse samoeraiverhalen uitgeput? Heeft grootmacht China zich ingekocht, of kijken de Japanners inmiddels met enige afgunst naar hun machtige overburen?

Stof tot nadenken voor cultuurwetenschappers, en misschien ook wel voor de Chinese censuur. Getrouw aan de manga-traditie liggen de maniertjes er in deze live action-versie dermate dik bovenop dat een achterdochtig mens zou durven denken dat de Chinezen hier in de zeik worden genomen.

Als geschiedenisles is de film voor westerlingen niettemin best welkom. De fijne kneepjes van de Warring States-periode leren wij ten slotte niet op school. Een afgeraffeld intro vertelt vlug hoe het zit. Bijna drie eeuwen vochten verschillende Chinese staten, krijgsheren en keizers om de macht op het Aziatische continent.

De Kingdom-reeks is aan het eind van deze Warring States-periode gesitueerd, zo'n twee eeuwen voor het begin van de christelijke jaartelling. De dappere Shin werkt zich letterlijk een slag in de rondte. Geboren als wees en verkocht als slaaf groeit hij uit tot vertrouweling van Ei Sei, de man die zes van de belangrijkste Warring States tot één gebied wist te verenigen. De keizerlijke Qin-dynastie.

Zo ver is het ook bij aanvang van het derde deel nog lang niet. Shin belandt nu weliswaar aan het hof, maar speelt daar niet veel meer dan luistervinkje van de generaal Ohki. Zijn malle personage ademt in alles pure manga. Vet in de make-up gestoken, excentriek bebaard én modern getatoeëerd kent hij de hele film lang slechts één gezichtsuitdrukking: een feminiene glimlach. Alsof híj de grap ten koste van de Chinezen in elk geval wél doorheeft.

De eerste passage die deze derde Kingdom-aflevering nog enigszins de moeite waard maakt, gaat niet over deze merkwaardige generaal, noch over Shin. Beiden fungeren als weinig meer dan flat characters. Het is de Qin-heerser Eisei zelf die vertelt hoe hij als troonopvolger naar zijn rijk werd gesmokkeld. Hij twijfelt hardop. De jaren als banneling hebben hem gebroken, juist door hem onbreekbaar te maken. Hij voelt letterlijk niets meer. Zijn terugkeer ademt even poëzie in een verder volslagen prozaïsche film.

Terug in het heden van de film ziet Eisei toe hoe zijn vijanden van Zhao oprukken. Dat vraagt uiteraard om een militaire tegenreactie. Er worden heel wat strategieën besproken en legereenheden op maquettes heen en weer geschoven. Uiteindelijk staan de legers van Qin en Zhao ook in de daadwerkelijke woestijn als terracotta legers opgesteld. Tegen die tijd mag Shin zijn hoofdrol van de eerdere delen weer oppakken.

Shin leert van de suffe legerspeech van zijn baas ("Allemaal naar voren!"), en doet meteen een duit in het zakje. ('Samen pakken we de overwinning!'). Hele ladingen van zulke tenenkrommende teksten vergallen het plezier, terwijl de strijd toch met enige schwung wordt geserveerd. Shin krijgt tijdens de strijd van generaal Ohki een speciale missie, die hem tot de 'Arrow of Destiny' maakt. Dat de film niet zó heet blijft een raadsel.

Een andere vraag die ook na drie delen openstaat, is wat voor boodschap de makers nu precies over willen brengen. Er zitten net teveel politieke lagen in het verhaal om de historische setting slechts als knokexcuus op te vatten. Moeten we met geweld gesmede eenheid een goede zaak vinden? Voor China? Of voor ieder willekeurig land? Misschien is dat wat miljoenen Japanners al die vele delen in evenzoveel verschillende verschijningsvormen boeit.

Kingdom 3: The Flame of Destiny is te zien bij Netflix.