Als een rijke Duitse familie in een volksprotest voor loonsverhoging belandt, is de eerste reactie irritatie. Ze moeten immers wat langer in de auto blijven wachten voordat ze bij hun vakantievilla in het zwembad kunnen ontspannen. Dat de demonstranten strijden voor hun eerste levensbehoefte, maakt voor deze familie niet uit. Zij zijn immers goed af. Als ze de volgende avond met diezelfde auto de Spaanse Theodora aanrijden en verwonden, komen de lagere klassen echter opeens dichtbij.
Vader John heeft alles op orde. Hij is naar Frankrijk gekomen om eens even lekker uit te rusten en zou graag willen dat zijn vrouw Esther dat ook doet en niet constant naar haar werktelefoon grijpt. Wanneer hij dronken de jonge Theodora aanrijdt, is zijn eerste reactie om haar naar het ziekenhuis te brengen. Hij is respectvol naar de mensen om hem heen en heeft een leuke connectie met zijn twee kinderen. Kortom, hij lijkt zo'n slechte peer nog niet.
Zijn vrouw Esther is daarentegen minder makkelijk om van te houden. Ze is kortaf, workaholic en lijkt de hele tijd gespannen. Daarnaast kijkt ze neer op Theodora en probeert haar om te kopen om de aanrijding te verzwijgen. Des te verder de film vordert, des te meer ze echter ontspant in de buurt van Theodora. Tegelijk blijkt John steeds meer toch ook mindere trekken te hebben. Delicious laat hierdoor pijnlijk zien dat het perfecte plaatje van een welvarend en gelukkig gezien niet meer is dan dit: een plaatje.
De cinematografie onderbouwt dit idee. De indrukwekkende vakantievilla wordt in rijk gedetailleerde shots weergegeven. De camera staat vaak ver weg en de personages worden bijna opgeslokt door de overdaad om hen heen. Ook voelt het huis levenloos en nep, meer als een schilderij waar af en toe personages doorheen bewegen dan als een geleefd thuis. De symmetrie in de shots van vooral de eerste helft benadrukt het gemaakte van het plaatje. Het is bijna té mooi om waar te zijn. En dat blijkt het dus ook te zijn, wanneer het gezin langzaam ineenstort.
Tussen al deze rijkdom fladdert Theodora met een onschuldige glimlach op haar gezicht door het leven van dit rijke gezinnetje. Vanaf het begin is al duidelijk dat de aanrijding in scène is gezet, maar haar motivaties blijven tot het einde mysterieus. Daarnaast is niet alleen actrice Carla Díaz goed in haar werk, Theodora zelf kan er ook wat van. Ze speelt allerlei rollen om de familieleden te manipuleren, zoals de zielige gewonde, het verleidelijke sekssymbool of de betrouwbare vriendin). Maar wat ze er precies mee wil bereiken is tot de uiteindelijke onthulling onduidelijk.
Delicious blijft net als Theodora mysterieus en spannend tot de interessante, bloederige climax. Na alle opbouw had het lot van de familie iets spectaculairder gemogen, maar conceptueel zit het einde sterk in elkaar en levert kippenvel op. Dankzij een goed doortimmerd scenario, met verschillende subplots die langs elkaar heen lopen of elkaar subtiel beïnvloeden. En niet in de laatste plaats door de soms wat bombastische muziek, die bijdraagt aan de subtiele spanningsopbouw.
Delicious is te zien bij Netflix.
