Op de dag dat de overleden paus Franciscus zijn laatste verjaardag vierde, kreeg de Braziliaanse stervoetballer Vinícius Júnior in Doha de FIFA-bokaal voor beste speler ter wereld uitgereikt. Dat de bekroning volgens veel voetbalvolgers niet meer dan een troostprijs was (de Spanjaard Rodri won de ultieme prijs, de Gouden Bal), tekent hoe 'Vini' met zijn dribbels het voorbije voetbalseizoen had gedomineerd. Voor Netflix deed de onenigheid over de bokaal al lang niet meer te zake: de streamingdienst had toen al lang besloten dat de blikvanger van Real Madrid een eigen docu verdiende.
Voetballiefhebbers zitten de laatste jaren bepaald niet verlegen om een passend documentaire-aanbod, maar de meerwaarde van deze veredelde carrièrecompilaties laat nog wel eens te wensen over. Over de amusementswaarde van de speler Vinícius Júnior bestaat op zichzelf geen twijfel: struin op YouTube nog eens langs de beste momenten van de dribbelaar en je kijkt je ogen uit. Ook in de docu worden deze hoogtepunten natuurlijk gretig gebruikt, maar een op zichzelf staande film over de stervoetballer schept wel extra verwachtingen.
"Ik heb de belangrijkste dingen van voetbal geleerd", stelt Vinícius als hij aan het begin van de film een leeg Santiago Bernabéu binnenwandelt. De vleugelspeler voegde zich bij de selectie van Real Madrid in 2018, toen hij voor de belachelijke opgave kwam te staan om de Portugees Cristiano Ronaldo (450 goals tussen 2009 en 2018) te doen vergeten.
Voor fans die 'Vini' vooral van de afgelopen jaren kennen, zal het interessant zijn beelden terug te zien van zijn doorbraak bij het Braziliaanse Flamengo en zijn beginperiode bij Madrid. Vinícius werd voor 45 miljoen euro gekocht, maar zijn talent moest nog worden "opgepoetst", stelt keeper Thibaut Courtois. Een wedstrijdfragment van toen toont hoe de dribbelaar in kansrijke positie een compleet verkeerde keuze maakt.
Laat het maar aan Netflix over om alle voetbalgrootheden uit Vinícius' omgeving een keer voor de camera te plaatsen, maar hun bijdrages komen wel vaak op hetzelfde neer. Eigenlijk zag iedereen wel hoe goed de Braziliaan was, alleen kostte het tijd om het eruit te laten komen. Zelf onderstreept de sterspeler dat hij uit een "eenvoudig" gezin komt en er vooral keihard voor moest blijven werken.
Misschien is het hopen tegen beter weten in, maar in een bijna twee uur durende film over leven, loopbaan en persoonlijke drijfveren hoop je toch dat de hoofdrolspeler net wat meer van zichzelf blootgeeft. En dan hebben we het niet over het moment dat Vinícius zich peperdure halssieraden aanmeet. De wereldtopper komt veel in beeld, maar zegt verbluffend weinig.
Toegegeven, in Baila, Vini gaat het wel degelijk om meer dan voetbal. In mei 2023 werd de dribbelaar tijdens een uitwedstrijd in Valencia racistisch toegezongen door een groot deel van het thuispubliek. Het was niet de eerste keer dat Vinícius voor "mono" (aap) werd uitgemaakt, en de Real-ster besloot publiekelijk te reageren.
De uitgesproken houding van Vinícius is ten tijde van het incident breed uitgemeten, in de eerste plaats omdat de Braziliaan er zelf voor naar Instagram toog. Het is dan ook begrijpelijk dat de makers en 'Vini' het issue van racisme in de voetballerij zoveel aandacht geven in de docu; de manier waarop is alleen weinig inspirerend.
Baila, Vini memoreert vooral hoe de voetballer zich uitgesproken heeft en waarom, maar doet geen moeite om Vinícius voor de camera nog eens dieper op de materie te laten ingaan. Het valt te verwachten dat vooral fervente voetballiefhebbers en fans van de speler deze docu zullen bekijken. Wat dat betreft is de uitwerking gemakzuchtig, want de virale fragmenten en posts die de makers opvoeren hebben zij ten tijde van de ophef waarschijnlijk al meermaals voorbij zien komen.
Het helpt niet dat Vinícius alle mogelijke schuld aan wedstrijdincidenten volledig van zich afpraat. Hierbij gaat het niet om de verantwoordelijkheid voor de verwerpelijke spreekkoren, maar wel om Vinícius' provocaties en wegwerpgebaren richting tegenspelers en scheidsrechters. In de film doet de speler het voorkomen alsof (bijna) iedereen die tegen hem is bij uitstek een probleem heeft met zijn huidskleur. Hij houdt er geen seconde rekening mee dat kijkers en betrokkenen zich ook oprecht kunnen storen aan zijn gedrag op het veld.
Als je de rommelige montage even wegdenkt (en vanwege rechtenkwesties zijn er op veel wedstrijdbeelden ook nog watermerken van sponsors aanwezig), valt er in Baila, Vini nog altijd het nodige te genieten. Je kunt van alles van Vinícius Júnior vinden, er zijn vandaag de dag nauwelijks vleugelspelers te vinden die zich enigszins aan zijn voetbalcapaciteiten kunnen meten. Wat dat betreft had Netflix deze docu beter achterwege kunnen laten, en volstaan de verhoudingen op het voetbalveld: de beste dribbelaars richten zich op en laten hun voeten spreken.
Baila, Vini is te zien bij Netflix.
