Nog altijd even charmant en ontroerend als tien jaar geleden. De 3D voegt alleen niet veel toe.
De Vikingthriller van Lasse Hallström is een plotmatig rommeltje. De ruwe visuele toon en de nadruk op de mannelijke karakterontwikkelingen gaan niet samen.
Een muzikale komedie met duidelijke pieken en dalen.
Eerste deel van een trilogie over de vrouw en de wanhoop van haar bestaan. Op ruwe, liefdeloze wijze verbeeldt de regisseur van Hundstage het Keniaanse sekstoerisme.
Het duistere stadje heeft ditmaal meer mist, enge wezens en slachtpartijen, maar minder sfeer dan de voorganger.
Tom Cruise luidt het Nederlandse bioscoopjaar uit, maar niet met een daverende knal.
Hoe langer je nadenkt over deze visueel indrukwekkende film, hoe roerender en aangrijpender hij wordt.
Het acteerwerk van Jan Smit is nog het minst grote probleem van deze Titanic-kloon. De finale kan niet meer goed maken dat de oorlog is gedegradeerd tot bijzaak.
De musicalklassieker, nu fantastisch gerestaureerd. Een recensie met een persoonlijk tintje.
Inspiratieloze komedie is grappig noch geloofwaardig.
Intrigerend en enthousiasmerende muziekdocumentaire over de mythische Amerikaanse zanger Rodriguez. Hij maakte slechts twee albums maar is een ster in Zuid-Afrika.
Franse sociale komedie wil veel, maar blijft hangen in middelmatigheid.
Een weinig geslaagde mix van drama, komedie en romantiek van de maker van The Pursuit of Happyness. Deze slappe hap speelt de volle honderd minuten op safe.
Een mooi vormgegeven en dynamische animatiefilm die door zijn cartooneske stijl alleen voor de doelgroep te genieten zal zijn.
Film van gebroeders Taviani laat fictie en realiteit in elkaar overvloeien.