Filmtotaal Recensie
Regie: Zack Snyder | Cast: Emily Browning (Baby Doll), Abbie Cornish (Sweat Pea), Jena Malone (Rocket), Vanessa Hudgens (Blondie), Jamie Chung (Amber), Carla Gugino (Vera Gorski), Scott Glenn (Wise Man), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2011
Met slechts een handjevol films heeft Zack Snyder zich in de afgelopen jaren stevig in de kijker gespeeld en zich toegang verschaft tot de top van Hollywood. Met zijn overgestileerde shots en een veelvuldig gebruik van slowmotion, wist hij zich visueel te onderscheiden met verhalen die eigenlijk niet de zijne waren. Zijn voorgaande films waren gebaseerd op strips (300, Watchmen), een kinderboek (Legend of the Guardians) of een klassieke zombiefilm (Dawn of the Dead). Met Sucker Punch heeft Snyder nu voor het eerst een eigen verhaal verfilmd. Maar dat betekent geenszins dat het verhaal nu de boventoon voert; ook in Sucker Punch maakt Snyders visuele stijl de dienst uit en is het verhaal er grotendeels om de actiescènes aan elkaar te rijgen.
Snyders films worden regelmatig videoclips met een miljoenenbudget genoemd en geen enkel deel van zijn oeuvre illustreert dat statement zo goed als de dialoogloze openingsscène van Sucker Punch. Op de tonen van Sweet Dreams (oorspronkelijk van Eurythmics, hier uitgevoerd door Emily Browning zelf) zien we hoe een twintigjarige blondine, aan wie later gerefereerd zal worden als Baby Doll, haar moeder en zusje verliest, waarna ze overgeleverd wordt aan de genade van haar nare stiefvader. Helaas voor haar is hij niet bepaald genadig en wordt ze gedumpt in een inrichting, die nog het meest wegheeft van een gevangenis. Hier sluit ze vriendschap met de vier lots- en leeftijdsgenoten Amber, Blondie, Sweat Pea en Rocket.
