Een milde vader verandert in een moordmachine, nadat zijn gezin verscheurd wordt door een geweldsdaad.
Regie: Eli Roth | Cast: Bruce Willis (Paul Kersey), Vincent D'Onofrio (Frank Kersey), Camila Morrone (Jordan Kersey), Dean Norris (Detective Kevin Raines), Kimberly Elise (Detective Leonore Jackson) e.a.| Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2018
Even de kaarten op tafel: uw recensent van dienst heeft nooit de originele Death Wish gezien, noch een van de vier vervolgen daarop. Maar ik denk wel over voldoende filmkennis te beschikken om er desondanks een aardige inschatting van te kunnen maken, puur op basis van zijn culturele status. Ik hoef de film uit 1974 niet noodzakelijk te hebben gezien om bekend te zijn met de mate waarin dit een product was van zijn tijd. In een periode waarin grote Amerikaanse steden kampten met verval, armoede en uit de pan rijzende misdaad, was het niet vreemd dat het publiek warmliep voor een verongelijkte burgerman die het recht in eigen hand nam. Hoe goed of slecht de film ook mag zijn, het bestaan en het succes ervan was in de jaren zeventig zeer begrijpelijk. Maar wat is de gedachte achter een remake in 2018? Welke urgentie heeft dit verhaal voor een hedendaags publiek?
Amerikaanse misdaadcijfers vertonen namelijk al jaren een dalende lijn en vooral New York City is flink schoongeveegd. Daarom hoef je nu niet meer aan te komen met films als Taxi Driver, The Warriors of Escape from New York. De rottende Big Apple die daarin wordt getoond, bestaat vrijwel niet meer en heeft daarom als setting nogal zijn relevantie verloren. De geüpdatete versie van Death Wish verplaatst aldus wijselijk het verhaal, dat in het gelijknamige boek en de eerste verfilming gesitueerd was in New York, naar Chicago. Best logisch, want dat is tegenwoordig de Amerikaanse stad met de meeste criminaliteit. Hoe dit naar de kijker wordt gecommuniceerd, getuigt echter van pure luiheid. We moeten de film maar op zijn woord geloven, omdat er constant misdaadnieuws te horen is. Aan de portrettering van de stad valt niets af te lezen en op het politiebureau is schokkend weinig bedrijvigheid te bespeuren.
