Deze week komt de nieuwe oorlogsfilm Warfare van Alex Garland, die hij samen schreef en regisseerde met Ray Mendoza. Vorig jaar kwam nog zijn andere film Civil War uit. Met deze films blijft Garland in de ogen kijken van de voortdurende storm die woedt in het hart van wie zich geroepen voelt om te vechten tegen een zinloze wereld.
Hij heeft een lange weg afgelegd sinds zijn dagen als vaste scenarist van intelligente sciencefiction en schokkende horror. Achteraf gezien hadden we deze koerswijziging kunnen zien aankomen, want hij combineerde die twee kanten al toen hij het script schreef voor Dredd, een cultklassieker binnen het actiegenre. En misschien had hij wel een veel grotere rol in de totstandkoming van de film dan aanvankelijk werd gedacht.
Judge Dredd
Dredd is gebaseerd op de stripreeks Judge Dredd uit het Britse tijdschrift 2000 AD en het gelijknamige personage gecreëerd door John Wagner en Carlos Ezquerra. Karl Urban speelt de rol van Judge Dredd, een wetshandhaver die de macht heeft om op te treden als rechter, jury en beul in de uitgestrekte, dystopische metropool Mega-City One, gelegen in een post-apocalyptisch niemandsland.
Dredd en zijn onervaren partner, Judge Anderson (Olivia Thirlby), worden gedwongen orde te brengen in een 200 verdiepingen tellend flatgebouw en het op te nemen tegen de plaatselijke drugsbarones Ma-Ma (Lena Headey).
Script geschreven
Garland was al de belangrijkste creatieve motor achter Dredd lang voordat de productie begon. Hij had het script geschreven tijdens de postproductie van Sunshine. Regisseur Duncan Jones had het project kunnen regisseren, maar hij vond zijn visie op de wereld van Judge Dredd "heel vreemd en donker en grappig, misschien té excentriek" en niet in lijn met Garlands script, dat juist trouw bleef aan de originele strip.
Uiteindelijk werd Pete Travis als regisseur gekozen. Opmerkelijk is dat bij de aankondiging van de film Judge Dredd-mede-bedenker Wagner zijn vertrouwen uitsprak in Garland en producenten Andrew Macdonald en Allan Reich, maar Travis nergens noemde.
Creatieve keuzes
Als je interviews opzoekt over de creatieve keuzes in de film, komen ze vrijwel altijd van Garland, en zodra Travis wordt genoemd, volgt meteen een verwijzing naar Garlands script of ideeën. Volgens verschillende betrokkenen bij de productie was het in feite Garland die alle belangrijke creatieve beslissingen nam, niet Travis.
De iconische slow motion-sequenties, het feit dat Dredd nooit zijn gezicht laat zien of een volledig karaktertraject doorloopt, en zelfs de aanpassingen aan zijn kenmerkende kostuum: het waren allemaal ideeën van Garland, die uiteindelijk bepalend bleken voor de aantrekkingskracht van de film.
Montageproces overgenomen
Garland had zo'n sterke greep op de identiteit van de film, dat Travis uiteindelijk tijdens de postproductie werd ontslagen en Garland het montageproces overnam. Ze brachten samen een verklaring uit waarin ze spraken over hun "onorthodoxe samenwerking."
Het publiek liet het rusten, en hoewel de film een financiële flop werd, groeide Dredd uit tot een ware cultklassieker. Urban gooide in 2018 echter olie op het vuur toen hij openlijk stelde dat Dredd beschouwd zou moeten worden als Garlands regiedebuut.
Belangrijk onderdeel van oeuvre
Urban had al sinds 2012 stilletjes laten doorschemeren dat hij, wanneer hij regie nodig had op de set, altijd bij Garland aanklopte, nooit bij Travis. Het lijkt erop dat Urban gelijk kreeg, want Dredd wordt inmiddels algemeen erkend als een belangrijk onderdeel van Garlands oeuvre.
Tegenwoordig roept elke film van Garland meteen controverse en discussie op over wat hij werkelijk wil zeggen of laten voelen, maar Dredd heeft een bewonderenswaardige eenvoud in zijn opzet, iets wat Garland sindsdien heeft ingeruild voor steeds intensere, filosofisch geladen ontwerpen. Toch is Dredd niet alleen een film die hij in zijn eentje tot stand bracht en redde, maar ook een perfecte oefening geweest vóór zijn officiële debuut met Ex Machina.
Kijken?
Wil je Dredd zien? Je kunt de film huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video.
Hij heeft een lange weg afgelegd sinds zijn dagen als vaste scenarist van intelligente sciencefiction en schokkende horror. Achteraf gezien hadden we deze koerswijziging kunnen zien aankomen, want hij combineerde die twee kanten al toen hij het script schreef voor Dredd, een cultklassieker binnen het actiegenre. En misschien had hij wel een veel grotere rol in de totstandkoming van de film dan aanvankelijk werd gedacht.
Judge Dredd
Dredd is gebaseerd op de stripreeks Judge Dredd uit het Britse tijdschrift 2000 AD en het gelijknamige personage gecreëerd door John Wagner en Carlos Ezquerra. Karl Urban speelt de rol van Judge Dredd, een wetshandhaver die de macht heeft om op te treden als rechter, jury en beul in de uitgestrekte, dystopische metropool Mega-City One, gelegen in een post-apocalyptisch niemandsland.
Dredd en zijn onervaren partner, Judge Anderson (Olivia Thirlby), worden gedwongen orde te brengen in een 200 verdiepingen tellend flatgebouw en het op te nemen tegen de plaatselijke drugsbarones Ma-Ma (Lena Headey).
Script geschreven
Garland was al de belangrijkste creatieve motor achter Dredd lang voordat de productie begon. Hij had het script geschreven tijdens de postproductie van Sunshine. Regisseur Duncan Jones had het project kunnen regisseren, maar hij vond zijn visie op de wereld van Judge Dredd "heel vreemd en donker en grappig, misschien té excentriek" en niet in lijn met Garlands script, dat juist trouw bleef aan de originele strip.
Uiteindelijk werd Pete Travis als regisseur gekozen. Opmerkelijk is dat bij de aankondiging van de film Judge Dredd-mede-bedenker Wagner zijn vertrouwen uitsprak in Garland en producenten Andrew Macdonald en Allan Reich, maar Travis nergens noemde.
Creatieve keuzes
Als je interviews opzoekt over de creatieve keuzes in de film, komen ze vrijwel altijd van Garland, en zodra Travis wordt genoemd, volgt meteen een verwijzing naar Garlands script of ideeën. Volgens verschillende betrokkenen bij de productie was het in feite Garland die alle belangrijke creatieve beslissingen nam, niet Travis.
De iconische slow motion-sequenties, het feit dat Dredd nooit zijn gezicht laat zien of een volledig karaktertraject doorloopt, en zelfs de aanpassingen aan zijn kenmerkende kostuum: het waren allemaal ideeën van Garland, die uiteindelijk bepalend bleken voor de aantrekkingskracht van de film.
Montageproces overgenomen
Garland had zo'n sterke greep op de identiteit van de film, dat Travis uiteindelijk tijdens de postproductie werd ontslagen en Garland het montageproces overnam. Ze brachten samen een verklaring uit waarin ze spraken over hun "onorthodoxe samenwerking."
Het publiek liet het rusten, en hoewel de film een financiële flop werd, groeide Dredd uit tot een ware cultklassieker. Urban gooide in 2018 echter olie op het vuur toen hij openlijk stelde dat Dredd beschouwd zou moeten worden als Garlands regiedebuut.
Belangrijk onderdeel van oeuvre
Urban had al sinds 2012 stilletjes laten doorschemeren dat hij, wanneer hij regie nodig had op de set, altijd bij Garland aanklopte, nooit bij Travis. Het lijkt erop dat Urban gelijk kreeg, want Dredd wordt inmiddels algemeen erkend als een belangrijk onderdeel van Garlands oeuvre.
Tegenwoordig roept elke film van Garland meteen controverse en discussie op over wat hij werkelijk wil zeggen of laten voelen, maar Dredd heeft een bewonderenswaardige eenvoud in zijn opzet, iets wat Garland sindsdien heeft ingeruild voor steeds intensere, filosofisch geladen ontwerpen. Toch is Dredd niet alleen een film die hij in zijn eentje tot stand bracht en redde, maar ook een perfecte oefening geweest vóór zijn officiële debuut met Ex Machina.
Kijken?
Wil je Dredd zien? Je kunt de film huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video.
