Je kent het vast wel: de held staat in het midden van een kamer, omringd door vijanden, en toch besluit elke aanvaller netjes te wachten tot hij aan de beurt is. In plaats van met z'n allen op de hoofdpersoon af te stormen, gaan ze één voor één ten onder.
Dit absurde fenomeen komt voor in talloze actiefilms, van Kill Bill Vol. 1 tot The Matrix Revolutions. Het lijkt alsof de schurken een onzichtbare wachtrij volgen, puur zodat de hoofdpersoon in alle rust iedereen kan uitschakelen.
Belangrijke reden
Hoewel het er belachelijk uitziet, is er een praktische reden voor dit cliché. Voor de regisseur en stuntcoördinator is het veel makkelijker om een gevecht te choreograferen wanneer elke tegenstander apart in beeld komt. Als vijanden allemaal tegelijk aanvallen, wordt een scène al snel chaotisch en moeilijk te volgen.
Toch kan het, zoals te zien is in films als The Raid of John Wick, waarin meerdere tegenstanders tegelijk vechten zonder dat zij hun geloofwaardigheid te verliezen. Het kan dus wél, maar vergt veel meer voorbereiding.
Absurd
Een iconisch voorbeeld is de gevechtsscène in Kill Bill Vol. 1, waarin Uma Thurman's personage het opneemt tegen tientallen schurken. In plaats van simultaan aan te vallen, kijken ze toe hoe hun collega's neergesabeld worden. Visueel spectaculair, maar qua logica absurd.
In The Matrix Revolutions zien we iets soortgelijks: Neo wordt belaagd door Agent Smith-kopieën, die hem aanvallen alsof ze in de rij staan voor de tandarts. Zelfs in blockbusters met gigantische budgetten (zoals de $150 miljoen van The Matrix Revolutions) blijft dit cliché overeind.
Stijl boven realisme
Het toont aan dat actiecinema vaak visuele logica belangrijker vindt dan realisme. Regisseurs kiezen er bewust voor om de geloofwaardigheid op te offeren ten gunste van stijl. Bij een gevecht van tien tegen één kiest men liever voor cool dan voor chaos.
Dit absurde fenomeen komt voor in talloze actiefilms, van Kill Bill Vol. 1 tot The Matrix Revolutions. Het lijkt alsof de schurken een onzichtbare wachtrij volgen, puur zodat de hoofdpersoon in alle rust iedereen kan uitschakelen.
Belangrijke reden
Hoewel het er belachelijk uitziet, is er een praktische reden voor dit cliché. Voor de regisseur en stuntcoördinator is het veel makkelijker om een gevecht te choreograferen wanneer elke tegenstander apart in beeld komt. Als vijanden allemaal tegelijk aanvallen, wordt een scène al snel chaotisch en moeilijk te volgen.
Toch kan het, zoals te zien is in films als The Raid of John Wick, waarin meerdere tegenstanders tegelijk vechten zonder dat zij hun geloofwaardigheid te verliezen. Het kan dus wél, maar vergt veel meer voorbereiding.
Absurd
Een iconisch voorbeeld is de gevechtsscène in Kill Bill Vol. 1, waarin Uma Thurman's personage het opneemt tegen tientallen schurken. In plaats van simultaan aan te vallen, kijken ze toe hoe hun collega's neergesabeld worden. Visueel spectaculair, maar qua logica absurd.
In The Matrix Revolutions zien we iets soortgelijks: Neo wordt belaagd door Agent Smith-kopieën, die hem aanvallen alsof ze in de rij staan voor de tandarts. Zelfs in blockbusters met gigantische budgetten (zoals de $150 miljoen van The Matrix Revolutions) blijft dit cliché overeind.
Stijl boven realisme
Het toont aan dat actiecinema vaak visuele logica belangrijker vindt dan realisme. Regisseurs kiezen er bewust voor om de geloofwaardigheid op te offeren ten gunste van stijl. Bij een gevecht van tien tegen één kiest men liever voor cool dan voor chaos.
