Acteur Dwayne Johnson begon zijn carrière als worstelaar binnen de WWE. Daar dankt de worstelaar dan ook zijn bijnaam The Rock aan. In 2001 maakte hij zijn doorbraak als Hollywood-ster en nog altijd speelt hij elk jaar weer in meerdere films. Sommige van die films zijn sterk, anderen minder. Maar daar gaat het niet zozeer om in deze special. Vandaag kijken we naar de meest absurde films waarin Johnson tot nu toe gespeeld heeft.
The Mummy Returns (2001)
Misschien is het niet helemaal eerlijk om de film waarmee Johnson doorbrak in Hollywood te noemen als een van de meest absurd films waarin de acteur tot nu toe te zien was. Maar het zette wel een beetje de toon. De acteur heeft een kleine rol: hij is aan het begin en aan het eind te zien. Helaas aan het eind als een schorpioen-achtig monster, dat behoorlijk slecht geanimeerd is.
The Scorpion King (2002)
Hij was nog maar net gedebuteerd, en kreeg meteen de hoofdrol aangeboden voor een spin-off van of prequel op The Mummy Returns. In The Scorpion King is Johnson geen schurk, maar een held, die het opneemt tegen een kwaadaardige koning met bovennatuurlijke krachten. Een film die bij vlagen trouwens nog best amusant is, zolang je maar de matige CGI en het vlakke verhaal negeert.
Doom (2005)
Misschien wel een van de slechtste gameverfilmingen van de afgelopen jaren. En dat is knap, want gameverfilmingen weten zelden maar indruk te maken. In deze film speelt Johnson een marinier die op missie moet naar Mars. Daar worden mensen vermoord door monsters. Maar helaas speelt Johnson - zo schreven we destijds in onze recensie - als een steen. En dat in een film die nauwelijks iets te bieden heeft, want zelfs de gevechten zien er saai (en te donker) uit.
Tooth Fairy (2010)
Dwayne Johnson in een tutu. Jep, daar sta je dan als voormalig professioneel worstelaar, nu in een komisch bedoelde maar niet bijster grappige film. Johnsons personage vertelt een klein kindje dat de tandenfee niet echt bestaat. Daarop krijgt hij straf van... jawel, de tandenfeeën, die hem daarop dwingen hun werk te doen. Waarop Johnson grote delen van de film in een felroze tutu doorbrengt. Eigenlijk moeten we Johnson wel kudo's geven voor het feit dat hij het aandurfde.
Journey 2: The Mysterious Island (2012)
De eerste van ondertussen drie samenwerkingen van regisseur Brad Peyton met Johnson. Deze vervolgfilm was vooral geschikt voor een direct-to-dvd uitgave, maar met acteurs als Johnson en Michael Caine moest 'ie wel naar de bioscopen. Dit vervolg draait om een vader die zijn kinderen meeneemt naar een geheimzinnig eiland, waar ze vreemde levensvormen en meer bizars ontdekken.
Hercules (2014)
Pijnlijk is het toch wel een beetje. De legende van Hercules is fantastisch, mooi en leent zich voor een briljante film. Alleen lijkt Hollywood er maar niet in te slagen het tragische verhaal van de Griekse held goed te verfilmen. Ook deze film, waarbij het een no-brainer moet zijn geweest om Johnson te casten, slaagt bepaald niet. De film is vooral tegen het einde erg matig en voelt als een vrij standaard verhaal waarin clichés de overhand voeren.
San Andreas (2015)
Eindelijk gebeurt het dan. De San Andreas-breuklijn in California zorgt voor een mega-aardbeving die heel de regio in gevaar brengt. Aan Johnson de taak om met een gestolen helikopter zijn gezin te redden. Jammer, want aan het begin van de film werd het personage van Johnson nog als uiterst eerlijk en plichtsbewust neergezet. Afijn, op zichzelf is het een prima film, met behoorlijk wat spektakel.
Central Intelligence (2016)
Ooit - op de middelbare school - was Kevin Hart een coole gast. Johnson juist niet, hij werd juist gepest. Jaren later ontmoeten ze elkaar weer op de reünie van hun school en blijken de rollen omgedraaid te zijn. Het duo moet nu samenwerken om de wereld te redden. Een prima actiekomedie, met een vrij absurd uitgangspunt.
Rampage (2018)
Johnson is primatoloog, wiens beste vriend een gorilla met de naam George is. Als George samen met wat andere beesten in de dierentuin blootgesteld wordt aan een mysterieuze stof, wordt hij gigantisch. Maar George is niet de enige: er is ook een gigantische wolf en een krokodil. Logica ontbreekt helemaal in het plot, maar eerlijkheidshalve doet Rampage dat wat 'ie moet doen wel goed: heel veel actie tonen.
Skyscraper (2018)
Tot slot hebben we nog Skyscraper, een film met heerlijk absurd uitgangspunt. In dit avontuur is Johnson expert in de beveiliging van wolkenkrabbers. Maar hij wordt erin geluisd en krijgt de schuld van een brand in wat als de best beveiligde en meest geavanceerde wolkenkrabber ooit geldt. Daarop slaat Johnson - voormalig marinier - op de vlucht om zijn onschuld te kunnen bewijzen. Maar tot overmaat van ramp in het ook nog eens een race tegen de klok, want zijn familie bevindt zich in de wolkenkrabber... boven de vuurlinie!
The Mummy Returns (2001)
Misschien is het niet helemaal eerlijk om de film waarmee Johnson doorbrak in Hollywood te noemen als een van de meest absurd films waarin de acteur tot nu toe te zien was. Maar het zette wel een beetje de toon. De acteur heeft een kleine rol: hij is aan het begin en aan het eind te zien. Helaas aan het eind als een schorpioen-achtig monster, dat behoorlijk slecht geanimeerd is.
The Scorpion King (2002)
Hij was nog maar net gedebuteerd, en kreeg meteen de hoofdrol aangeboden voor een spin-off van of prequel op The Mummy Returns. In The Scorpion King is Johnson geen schurk, maar een held, die het opneemt tegen een kwaadaardige koning met bovennatuurlijke krachten. Een film die bij vlagen trouwens nog best amusant is, zolang je maar de matige CGI en het vlakke verhaal negeert.
Doom (2005)
Misschien wel een van de slechtste gameverfilmingen van de afgelopen jaren. En dat is knap, want gameverfilmingen weten zelden maar indruk te maken. In deze film speelt Johnson een marinier die op missie moet naar Mars. Daar worden mensen vermoord door monsters. Maar helaas speelt Johnson - zo schreven we destijds in onze recensie - als een steen. En dat in een film die nauwelijks iets te bieden heeft, want zelfs de gevechten zien er saai (en te donker) uit.
Tooth Fairy (2010)
Dwayne Johnson in een tutu. Jep, daar sta je dan als voormalig professioneel worstelaar, nu in een komisch bedoelde maar niet bijster grappige film. Johnsons personage vertelt een klein kindje dat de tandenfee niet echt bestaat. Daarop krijgt hij straf van... jawel, de tandenfeeën, die hem daarop dwingen hun werk te doen. Waarop Johnson grote delen van de film in een felroze tutu doorbrengt. Eigenlijk moeten we Johnson wel kudo's geven voor het feit dat hij het aandurfde.
Journey 2: The Mysterious Island (2012)
De eerste van ondertussen drie samenwerkingen van regisseur Brad Peyton met Johnson. Deze vervolgfilm was vooral geschikt voor een direct-to-dvd uitgave, maar met acteurs als Johnson en Michael Caine moest 'ie wel naar de bioscopen. Dit vervolg draait om een vader die zijn kinderen meeneemt naar een geheimzinnig eiland, waar ze vreemde levensvormen en meer bizars ontdekken.
Hercules (2014)
Pijnlijk is het toch wel een beetje. De legende van Hercules is fantastisch, mooi en leent zich voor een briljante film. Alleen lijkt Hollywood er maar niet in te slagen het tragische verhaal van de Griekse held goed te verfilmen. Ook deze film, waarbij het een no-brainer moet zijn geweest om Johnson te casten, slaagt bepaald niet. De film is vooral tegen het einde erg matig en voelt als een vrij standaard verhaal waarin clichés de overhand voeren.
San Andreas (2015)
Eindelijk gebeurt het dan. De San Andreas-breuklijn in California zorgt voor een mega-aardbeving die heel de regio in gevaar brengt. Aan Johnson de taak om met een gestolen helikopter zijn gezin te redden. Jammer, want aan het begin van de film werd het personage van Johnson nog als uiterst eerlijk en plichtsbewust neergezet. Afijn, op zichzelf is het een prima film, met behoorlijk wat spektakel.
Central Intelligence (2016)
Ooit - op de middelbare school - was Kevin Hart een coole gast. Johnson juist niet, hij werd juist gepest. Jaren later ontmoeten ze elkaar weer op de reünie van hun school en blijken de rollen omgedraaid te zijn. Het duo moet nu samenwerken om de wereld te redden. Een prima actiekomedie, met een vrij absurd uitgangspunt.
Rampage (2018)
Johnson is primatoloog, wiens beste vriend een gorilla met de naam George is. Als George samen met wat andere beesten in de dierentuin blootgesteld wordt aan een mysterieuze stof, wordt hij gigantisch. Maar George is niet de enige: er is ook een gigantische wolf en een krokodil. Logica ontbreekt helemaal in het plot, maar eerlijkheidshalve doet Rampage dat wat 'ie moet doen wel goed: heel veel actie tonen.
Skyscraper (2018)
Tot slot hebben we nog Skyscraper, een film met heerlijk absurd uitgangspunt. In dit avontuur is Johnson expert in de beveiliging van wolkenkrabbers. Maar hij wordt erin geluisd en krijgt de schuld van een brand in wat als de best beveiligde en meest geavanceerde wolkenkrabber ooit geldt. Daarop slaat Johnson - voormalig marinier - op de vlucht om zijn onschuld te kunnen bewijzen. Maar tot overmaat van ramp in het ook nog eens een race tegen de klok, want zijn familie bevindt zich in de wolkenkrabber... boven de vuurlinie!
