Beats Rhymes & Life: The Travels Of A Tribe Called Quest
Recensie

Beats Rhymes & Life: The Travels Of A Tribe Called Quest (2011)

Een unieke blik achter de schermen van een van de meest invloedrijke hiphopbands.

in Recensies
Leestijd: 3 min 32 sec
Regie: Michael Rapaport | Cast: Q-Tip, Phife Dawg, Ali Shaheed Muhammad, Jarobi White, Common, De La Soul, Pharrell Williams, e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2011      

A Tribe Called Quest zegt de jongere generatie misschien niet zoveel, maar deze band behoort tot de meest invloedrijke en innovatieve formaties uit de hiphopgeschiedenis. Na in de jaren negentig uit elkaar te zijn gegaan, filmt regisseur Michael Rapaport wat er gebeurt wanneer ze in 2008 weer samen op tournee gaan. Onopgeloste onenigheden worden genadeloos vastgelegd door de camera.

De band A Tribe Called Quest wordt in 1985 opgericht door vier schoolvrienden uit de wijk Queens. Mainstream rap en hiphop beginnen net op te komen en de jongens raken in de ban van beats en rijmen. Ze werken hard en wanneer ze amper volwassen zijn, breken ze door. In korte tijd maken ze drie albums die razend enthousiast worden ontvangen door zowel hiphopfans als de critici. A Tribe Called Quest beïnvloedt met hun jazzy sound tijdsgenoten zoals De La Soul en vele hedendaagse artiesten zoals Pharell Williams. Nog voor het verschijnen van hun derde en laatste album begint de band uiteen te vallen. Irritaties tussen de leden Phife (ook wel Phife Dawg of Phife Diddy) en Q-Tip zorgen ervoor dat ze besluiten ermee te kappen.

Onverwacht kondigen de heren in 2008 echter aan weer samen op tour te gaan. Regisseur Rapaport, zelf een grote Tribefan, mag naar aanleiding van deze reünie een docu maken. De eerste helft van de film krijg je als kijker een prachtig beeld van de opkomst van Tribe voorgeschoteld en wat hun muziek betekende voor de hiphop. Rapaport doet dit aan de hand van interviews met de bandleden, oude clips en interviews met andere artiesten die samenwerkten met Tribe of door hen beïnvloed zijn. Het tempo van de film is hoog, maar de energieke montage waarbij hij veel gebruik maakt van animatie, zorgt dat het mooi in elkaar overloopt.

De tweede helft van de film draait meer om de tour van 2008. Waar de bandleden gedurende de eerste helft van de film breeduit en vol enthousiasme vertellen over hun opkomst, praten ze net zo eerlijk met Rapaport over wat er in het verleden mis is gegaan en op dat moment loos is binnen de band. Niks wordt verbloemd, akkefietjes worden vastgelegd en frustraties spreken ze uit voor de camera. Het lijkt alsof de aanwezigheid van Rapaport tijdens de tour verandert in een soort therapie voor de mannen. Dat levert een unieke kijk achter de schermen op. Opnieuw wordt de frictie binnen de band veroorzaakt door Q-Tip en Phife. Q- Tip, het muzikale genie achter Tribes sound, heeft na het uiteenvallen van de band veel succes gehad als producer. Zo werkte hij onder meer met Mariah Carey, Janet Jackson, Jay-Z en Kanye West. Phife zit in vergelijking met de andere bandleden min of meer aan de grond. Gek genoeg is dat de reden voor de reünie. Phife heeft insulineafhankelijke diabetes, iets wat niet goed te combineren valt met zijn 'suikerverslaving'. Een niertransplantatie is nodig en daarvoor moet hij eerst zijn kas spekken. Hij vraagt Q-Tip en de anderen nog eenmaal te toeren. Het feit dat allen 'ja' zeggen, laat zien hoe broederlijk de band is. Maar dankbaarheid van Phife ten opzichte van Q-Tip verandert al snel in wrok. Phifes frustraties worden gevoed door het idee dat Q- Tip zich nu opstelt als frontman en hem overschaduwt. De andere bandleden kunnen alleen maar machteloos toekijken hoe de twee voormalige beste vrienden steeds vijandiger met elkaar omgaan.

Rapaport heeft met Beats Rhymes & Life: The Travels Of A Tribe Called Quest een prachtig portret geschetst van alles wat A Tribe Called Quest bijzonder maakte. Vooral de eerlijkheid van de geïnterviewden ten opzichte van Rapaport boeit mateloos. De regisseur heeft duidelijk hun complete vertrouwen. Ze vinden het zichtbaar leuk hem te vertellen over hun liefde voor muziek en inspiratiebronnen, en ze zijn ook niet bang om hun hart luchten over de frustraties, ondanks de aanwezigheid van de camera. Je krijgt gedurende de negentig minuten van de documentaire echt het gevoel dat je Tribe leert kennen, waardoor het de standaard muziekdocumentaire absoluut overstijgt. Voor hiphopfans van het eerste uur is deze film verplichte kost. Voor degenen die de band nog niet kennen, is het een mooie kennismaking.