Goede politieagenten zijn altijd corrupt. Om echt een verschil te maken is het namelijk maar al te vaak noodzakelijk de regels aan je laars te lappen, bewijsmateriaal te vervalsen en smerige dealtjes met allerhande criminelen te sluiten. Bijna tien jaar geleden ging het ijzersterke Training Day precies hierover. Met Brooklyns Finest probeert regisseur Antoine Fuqua met vergelijkbare themas Training Day nog eens dunnetjes over te doen. Alhoewel, dunnetjes is niet het goede woord. De ambities liggen dit maal namelijk veel hoger door de drie losstaande verhaallijnen die uiteindelijk fataal met elkaar in aanraking komen. De opzet is ambitieus, maar de uitwerking is gesneden koek. Als je een simpele politiethriller maakt, kom daar dan ook gewoon eerlijk voor uit.
Verhaallijn één draait om Eddie (Richard Gere), een oude politieagent die over een paar dagen met pensioen zal gaan. In zijn laatste dagen moet hij alleen nog wel een jong broekie inwerken. Eddie heeft er weinig zin in, hij brengt zijn tijd liever door met een jonge prostituee op wie hij verliefd is geworden. In de tweede verhaallijn leren wij Tango (Don Cheadle) kennen. Na jaren undercover te hebben gewerkt krijgt hij nu eindelijk promotie. Ook hij heeft echter nog één taak te volbrengen: zorgen dat zijn beste vriend Caz (Wesley Snipes) de wet overtreedt zodat hij gepakt kan worden.
In verhaallijn drie doet Ethan Hawk als Sal zijn best zijn alsmaar groeiende gezin financieel te onderhouden. Zijn vrouw is in verwachting van kind vier en vijf, maar verhuizen is te duur met zijn lage politiesalaris. Voor Sal zit er niets anders op hier en daar wat drugsgeld achterover te drukken. In de twaalf jaar dat hij nu bij de drugsbrigade van de politie werkt heeft hij gemerkt dat dit geld anders toch in een bodemloze bureaucratische put verdwijnt.
De drie verhaallijnen wisselen elkaar prettig af. Het is een slimme verteltechniek die ervoor zorgt dat de kijker zich blijft vermaken, maar verbloemen dat de verhalen stuk voor stuk variaties op uitgekauwde politiefilm-clichés zijn lukt helaas niet. De personages zijn nog niet geïntroduceerd of je kunt als kijker hun hele karakter en loopbaan al zonder problemen uitschrijven. Brooklyns Finest geeft ons meer van hetzelfde, en daarom bar weinig voldoening.
En toch kijkt Brooklyns Finest wel heerlijk weg. Misschien zelfs wel door zijn gebrek aan originaliteit. Wat ook helpt zijn de zeer sterke acteerprestaties van vooral Hawk en Gere. Hawk lekker over de top, Gene mooi ingetogen. Cheadle en Snipes maken minder indruk, maar die hebben weer het voordeel in het verhaal met de meeste clichématige gangsters te zitten, wat voor (onbedoeld, maar zeker niet ongewenst) komische scènes zorgt.
Brooklyns Finest werd geschreven door debuterend schrijver Michael C. Martin, en dat gebrek aan ervaring is duidelijk te zien. De ambities zijn groots, het spektakel (lees: zeer veel bloed) ook, maar uiteindelijk lukt het Martin nergens echt de diepte in te gaan. Het resultaat is een film om snel te vergeten, maar ook een een film die prima wegkijkt. Soms is fastfood best lekker, als je van te voren maar niet denkt de nieuwe Training Day te gaan zien.
