Wat zou er gebeuren na de aftiteling van de gemiddelde romantisch komedie? Een vraag waar de meeste kijkers al zwijmelend wellicht niet direct mee bezig zijn, maar die naar alle waarschijnlijkheid meestal op de volgende manier te beantwoorden is: de sleur komt in de o zo leuke relatie en uiteindelijk zullen de voor elkaar bestemden uit elkaar gaan. Helaas is dit helemaal geen cynische gedachte, want het leeuwendeel van de relaties is in onze maatschappij nu eenmaal geen lang leven beschoren. Niet voor niets kent onze samenleving huwelijkse voorwaarden. Want ook al zeggen we ja, we bedoelen misschien. Leap Year legt deze kwalijke zaak zonder het te weten bloot.
Leap Year draait om Anna, in alles de moderne vrouw waar onze maatschappij zo trots op is en waarmee we de laatste jaren doodgegooid worden in romantische komedies. Ze maakt carrière en deinst nooit terug als de handen uit de mouwen gestoken moeten worden. Haar vriend Jeremy voldoet helaas niet aan het moderne eisenpakket voor de man. De twee hebben al lang een relatie, waardoor de romantiek niet altijd meer is zoals vroeger. Daarbij is Jeremy net iets te gedreven en degelijk. Zelfs tijdens een romantisch etentje praat hij nog gepassioneerd over zijn werk, en in geval van brand zijn elektrische apparaten (want die bevatten de fotos) voor hem het belangrijkste om te redden. Eigenlijk niets mis mee, maar Leap Year brengt het alsof hij zo snel mogelijk aan de kant gezet moet worden.
Anna heeft daar voorlopig echter nog geen trek in. Sterker nog: als Jeremy in Ierland zit voor zijn werk, besluit ze hem achterna te reizen om hem ten huwelijk te vragen. Het is namelijk schrikkeljaar (leap year) en in Ierland is het dan traditie dat de vrouw de man ten huwelijk mag vragen. Haar reis loopt echter op alle mogelijke manieren in de soep en al snel zit er voor Anna niets anders op een lift aan te nemen van de vervelende Ierse kroegbaas Declan. Het belooft een barre tocht te worden, maar al snel begint er iets tussen de twee op te bloeien.
Hoewel Leap Year nergens een originele draai aan het genre geeft, heeft de film toch een heel andere nasmaak dan de gemiddelde romkom. Dit komt niet door het totale gebrek aan humor, wat de film overigens ook geen goed doet, maar door een ander probleem: de romantisch bedoelde taferelen zijn een listige test. Voor de mannen die meegesleurd worden naar Leap Year: let goed op je gezelschap. Vindt je vriendin het romantisch, dan heeft je relatie vast niet lang meer te gaan.
Het begint al met de relatie tussen Anna en Jeremy. De twee zijn al lang bij elkaar, dus vlindertechnisch gezien is er vanzelfsprekend minder gaande. Is de relatie daarom dood? Anna lijkt te denken van wel. Natuurlijk, Jeremy is niet de meest romantische vriend, dat blijkt wel uit zijn voornamelijk praktische visie op het huwelijk. Maar zo gaat dat nu eenmaal in gezonde relaties, ze beginnen vaak heerlijk op gevoel, maar als je de ratio nooit meer terugvindt, ga je een lastig leven tegemoet.
Maar goed, zelfs als wij meegaan met de visie dat de relatie van Anna en Jeremy al dood was (die dingen gebeuren nu eenmaal) wringt de romantische schoen nog steeds heel erg. Want wat te denken van de opbloeiende relatie tussen Anna en Declan? De twee zijn ultieme tegenpolen, maken alleen maar ruzie én hebben een heftige aantrekkingskracht op elkaar. Verder maken ze elkaar in een korte periode intens mee, maar worden gedurende deze hele periode beiden door egoïstische doelen gedreven.
En dan komt het zoals wij mogen verwachten tot een spetterend einde waarin de twee elkaar vinden. Maar wij kennen zowel Anna als Declan, dus de twee opties zijn glashelder: hun karakters, die nog nooit iets anders hebben gedaan dan botsen, zullen elkaar voorgoed afstoten of juist onafscheidelijk met elkaar verbonden worden door hun tegenstrijdigheid. Totdat na een aantal jaar onvermijdelijk de gewenning in de relatie komt. En kan Declan Anna maar beter aan een heel kort lijntje houden, want voor hij het weet vindt ze op straat weer een nieuwe leuke vent. Dat is nog eens echte liefde.
