Recensie

Sex & The City 2 (2010)

Door de plotarme opzet voelt Sex and the City 2 aan als een veel te lang uitgesponnen aflevering uit de serie.

in Recensies
Leestijd: 3 min 5 sec
Regie: Michael Patrick King | Cast: Sarah Jessica Parker (Carrie Bradshaw), Kristin Davis (Charlotte York), Cynthia Nixon (Miranda Hobbes), Kim Cattrall (Samantha Jones), Chris Noth (Mr. Big), David Eigenberg (Steve Brady), Evan Handler (Harry Goldenblatt) e.a. | Speelduur: 146 minuten | Jaar: 2010

De eerste -film betekende voor fans van de serie eindelijk weer een reünie met de vier New Yorkse dames. Voor de bioscopen betekende het rinkelende kassa’s, en een sequel is daarom een logische volgende stap. In mogen Carrie, Charlotte, Miranda en Samantha zich als vrijgevochten vrouwen opnieuw bewijzen, deze keer in het modern-traditionele Abu Dhabi in het Midden-Oosten. De glamour, de mode en het geworstel met hun huidige levens zijn gebleven. Evenals de plotarme opzet, waardoor dit tweede deel, net als zijn voorganger, aanvoelt als een veel te lang uitgesponnen aflevering uit de serie.

Het is inmiddels twee jaar geleden sinds Carrie en Mr. Big in het huwelijksbootje stapten. Hoewel ze nog gelukkig met elkaar zijn, begint bij Carrie het gevoel op te spelen dat ze te veel op een traditioneel getrouwd koppel beginnen te lijken: ergens tussen wilde seks en een kind in. Maar een kinderwens heeft ze niet en Mr. Big ligt continu zappend op de bank, terwijl Carrie nog volop wil deelnemen aan het jachtige New Yorkse leven. Bij Charlotte begint het ook te knagen, als blijkt dat het moederschap zwaarder is dan ze had verwacht en er ook nog eens een behaloos kindermeisje bij haar thuis rondspringt. Miranda heeft op haar beurt te maken met een vrouwonvriendelijke baas die haar bij het minste of geringste de mond snoert. En dan is er nog Samantha die haar seksuele wereld ziet instorten omdat ze in een menopauze is beland. U begrijpt: een bom oestrogeen staat op het punt te ontploffen!

“Sometimes you just have to get away with the girls”. En dus vertrekken de dames naar het exotische Midden-Oosten om even tot bezinning te komen. Van privéauto’s tot een eigen butler, in de moderne stad Abu Dhabi worden ze van alle gemakken voorzien. Met de traditionele kant van de stad hebben de vier echter meer moeite, waardoor ze zichzelf meer dan eens tegenkomen. Voor Carrie betekent het tripje tevens een hernieuwde ontmoeting met een oude bekende.

De -serie deed met iedere aflevering die verscheen een flinke schep op het emancipatiebordje van de moderne vrouw. Wereldwijd trekt de serie nog altijd hordes vrouwen aan, die zich voor even willen verliezen in de glamour van de Big Apple. Een waar fenomeen dus, waar Michael Patrick King zijn steentje dubbel en dwars aan heeft bijgedragen als schrijver, producent en regisseur. Voor schreef Patrick King wederom het scenario en klom hij in de regiestoel. Qua opzet verschilt de film dan ook niet erg van zijn voorganger. Op subtiele en minder subtiele wijze wordt er gespeeld met de traditionele beelden van het huwelijk en het moederschap, maar meer dan een aaneenschakeling van losse scènes wordt het helaas niet. Het scenario mist bovendien een eenduidige structuur met een pakkend begin en einde, waardoor de film dat episodische karakter krijgt.

Opmerkelijk is dat de makers ervoor gekozen hebben New York voor het grootste gedeelte van de film te verruilen voor het Midden-Oosten. De setting is prachtig en de glamoureuze aankleding die op het exotische gebied geïnspireerd is, heeft een verfrissende uitwerking. Maar de culturele mix van modern en traditioneel die in Abu Dhabi heerst, wordt door de ronddartelende dames soms wel eens iets te makkelijk uit balans gebracht met goedkope grappen. Je kunt je afvragen of de makers hier zichzelf niet voorbij rennen in hun ambitie om vrouwenemancipatie in een reëel kader te plaatsen.