Hoe onmogelijk kan een liefde zijn? Weinig onmogelijker dan die tussen een keurig getrouwde orthodox-joodse slager in Jeruzalem en zijn knecht. De jonge Israëlische regisseur Haim Tabakman schrikt er niet voor terug zijn eerste speelfilm over zulke controversiële geliefden te laten gaan, en cast ook nog eens de in Israël hysterisch populaire, zingende en acterende hunk Ran Danker als de slagersjongen. Het resultaat is een film die vooral te omschrijven valt als moedig.
Eyes Wide Open begint druipend van de symboliek: hoofdpersoon Aaron beukt met een brok steen in op een hangslot dat de kosjere slagerij van zijn overleden vader vergrendelt. Het lukt hem dit slot te forceren, maar de regels in Aarons orthodox-joodse wijk, waar hij de rest van de film tegenaan loopt, blijken minder poreus. Aaron is een tzadik, een rechtschapene: een gerespecteerd man in zijn gemeenschap, die bijvoorbeeld door de rabbijn wordt gevraagd een jongeman die scharrelt met een reeds uitgehuwelijkt meisje terecht te wijzen. Deze episode is een van de sterkere momenten van de film: Aaron worstelt duidelijk met de opdracht en herkent zich in het zondige stelletje, maar geeft de jongen in kwestie desondanks of misschien wel juist daarom de volle laag. Om vervolgens opnieuw te bezwijken voor de charmes van zijn knecht Ezri.
Het is geen wonder dat Eyes Wide Open al is vergeleken met Brokeback Mountain: net als bij de twee verliefde cowboys in die film is de relatie tussen Aaron en Ezri er een van weinig woorden, maar des te meer gevoelens. Ran Danker en Zohar Strauss zetten deze twee binnenvetters overtuigend neer, evenals hun passie voor elkaar. Maar wat er, los van deze liefde, werkelijk in de twee omgaat en waarom, daarnaar is het nogal gissen. Hierdoor blijf je vooral een toeschouwer veel meevoelen is er niet bij. Waarom blijft de vrijgevochten eenling Ezri bijvoorbeeld rondhangen in het orthodox-joodse wereldje dat hem keer op keer uitkotst? Dankers beroemde hertenogen zullen het je niet vertellen.
Naarmate de film vordert wordt het steeds duidelijker dat de relatie tussen Aaron en Ezri geen schijn van kans heeft. De Jerulazemse wijk, waar de klok, op het gebruik van mobiele telefoons na, al eeuwen stil lijkt te staan, keert zich eerst tegen Ezri en vervolgens ook tegen Aaron. Er is geen uitweg voor de slager, die zijn gezin en zijn geloof niet wil verraden maar weigert om een dubbelleven te leiden. Zo eindigt Eyes Wide Open uiteindelijk behoorlijk topzwaar. Regisseur Tabakman ziet het zelf niet zo: als zijn film bereikt dat de orthodox-joodse gemeenschap in Israël erkent dat homoseksualiteit bestáát, is dat al heel wat, zo stelt hij. Tabakmans moed valt te prijzen en zijn debuut is in die zin een belangrijk werk. Maar als statement is Eyes Wide Open geslaagder dan als film.
