Recensie

Borat (2006)

Het is een hilarisch avontuur.

in Recensies
Leestijd: 2 min 58 sec
Regie: Larry Charles | Cast: Sacha Baron Cohen (Borat Sagdiyev), Ken Davitian (Azamat Bagatov), Pamela Anderson e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2006

De pr-campagne van Borat zette al enkele maanden geleden in en bereikte ruwweg de halve planeet dankzij het Internet en de uitgekiende promotietoer van acteur en bedenker Sacha Baron Cohen. In de Verenigde Staten liet hij zich samen met een heus paard op een boerenwagen voorttrekken door een groep in boerenkledij uitgedoste vrouwen ter verduidelijking dat in Kazachstan vrouwen minder waard zouden zijn dan paarden. De Kazachse regering reageerde verongelijkt en gooide daarmee olie op het vuur van Borats campagne. De verwachtingen zijn door alle publiciteit torenhoog, maar worden gelukkig volledig ingelost.

Het personage Borat Sagdiyev is een van de drie vaste typetjes van de Britse televisiekomiek Sacha Baron Cohen. Als Ali G was hij al eerder op het witte doek te zien en onlangs werd aangekondigd dat ook van Bruno, de Oostenrijkse gay modeverslaggever, een speelfilm zal worden gemaakt, die ongetwijfeld Funkyzeit mit Bruno zal gaan heten. Van de drie karakters is Ali G het meest gelaagde typetje, dat met zijn dommige vraagstelling gezagsdragers uitlokt tot uitspraken die ze anders nooit zouden hebben gedaan. De agenda van publieksfavoriet Borat is weliswaar veel beperkter - zijn bestaansrecht leunt geheel op het aan de kaak te stellen van racisme en superioriteitsgevoelens - maar de formule is vlekkeloos en pakt hilarisch uit.

De film Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan opent met een voorstelrondje in het armoedige dorp van Borat, dat als vermeend typisch Kazachs dorp compleet belachelijk wordt gemaakt. Zo zien we de kleuterschool waar kleine kinderen met pistolen rondlopen, we zien de lokale klusjesman annex abortusarts, de dorpsverkrachter en natuurlijk zijn eigen gedegenereerde familie. Als televisieverslaggever reist hij vervolgens met zijn compagnon Azamat af naar de Verenigde Staten. Daar aangekomen botst zijn culturele achtergrond al snel met de westerse gebruiken. Borat drinkt uit het toilet, wast zijn kleren in de vijver van Central Park en staat zich op straat af te rukken voor een etalage met paspoppen.

De scènes volgen elkaar in rap tempo op zoals we gewend zijn van de korte stukjes in de Ali G Show. Om toch een verhaallijn te creëren wordt Borat al snel na aankomst in Amerika verliefd op Pamela Anderson en besluit haar ten huwelijk te vragen in Californië. Die reis vormt de rode draad van de film. Uit angst om te gaan vliegen “in case the Jews repeat their attack of 9/11” huurt hij samen met Azamat een bus. Onderweg krijgen de twee fikse ruzie en bezoekt Borat diverse mensen om hun racisme naar de oppervlakte te halen door zelf racistische uitspraken te doen. Als hij een auto gaat huren, vraagt hij de verkoper bijvoorbeeld: “if you drive into a group of gypsies, will there be damage to the car?”.

Waar Cohen in de Ali G Show soms nog wel eens wat steekjes liet vallen, is zijn Kazachse personage hier helemaal af. Zijn combinatie van charme, stunteligheid en openlijke discriminatie staat ‘de volle’ 82 minuten garant voor een constante schaterlach. Voor het slagen van een film als deze is ook de waarheidsclaim van groot belang. De situaties waarin de Amerikanen voor het blok worden gezet, winnen enorm bij onze overtuiging dat zij niet op de hoogte zijn van de ware identiteit van Borat, maar helaas twijfel je een enkele keer of ze geen acteurs zijn. Ondanks dat is Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan de leukste film van het jaar en als komedie niet te missen.