Pusher III
Recensie

Pusher III (2005)

Helaas minder goed dan zijn twee voorgangers.

in Recensies
Leestijd: 1 min 47 sec
Regie: Nicolas Windig Refn | Cast: Zlatko Buric (Milo), Marinela Dekic (Mirela), Ilyas Agac (Muhammed), Slavko Labovic (Radovan) e.a. | Speelduur: 104 minuten

Nicolas Windig Refn neemt in Pusher III, het derde deel uit zijn filmreeks over de Deense onderwereld, wederom een bijfiguur uit het vorige deel als hoofdpersonage. De Servische drugsdealer Milo is weliswaar niet zo'n debiel als Tonny, de skinhead die in deel II op onnavolgbare wijze zijn leven verklootte, maar zijn talent tot zelfdestructie is er niet minder om.

Milo, de Servische spin in het web van de Kopenhaagse drugshandel, begint zijn dag bij de praatgroep voor Anonieme Narcoticaverslaafden. Hij moet die dag ter ere van zijn dochters verjaardag voor vijfenvijftig mensen koken, maar is ondanks de stress vastbesloten clean te blijven. Hij heeft alleen geen idee hoe groot die stress nog gaat worden. Een bende Albanezen belazert hem door per ongeluk expres XTC-pillen af te leveren in plaats van de beloofde heroïne, zijn zakenpartner roept zichzelf uit tot 'King of Copenhagen' en Milo’s kookkunst bezorgt al zijn handlangers buikloop, zodat hij er alleen voor staat.

Milo is over the hill, zoveel lijkt duidelijk. De Albanezen weten hem zonder veel moeite in hun macht te krijgen en degraderen hem tot cafébaas. Zijn eigen dochter dwingt hem haar en haar vriendje een aandeel in zijn handel te geven. Milo buiten spel zetten blijkt niet zo moeilijk - de cleane Milo althans. Maar wanneer heroïne en een beetje Poolse speed hem weten te vinden breekt het Servische beest los. Samen met een oude maat stelt Milo orde op zaken met onder andere een klauwhamer, een vrieskist, een takel, een elektrische zaag en een vuilvernietiger.

Pusher III (dat net zoals deel II werd geboren uit pure geldnood; zie de documentaire Gambler op het IFFR) is dankzij de bloederige finale een stuk grimmiger dan zijn voorganger, maar helaas ook iets minder goed. De achterlijke Tonny uit Pusher II was tegelijkertijd een komischere en een tragischere figuur dan Milo, die eigenlijk geen ontwikkeling doormaakt. Het beeld van een door chaos en irrationele acties gestuurd crimineel circuit doet echter onverminderd authentiek aan, mede dankzij de cast van echte onderwereldfiguren.