Twisted. Oftewel verdraaid, of verwrongen, maar bedrogen is ook een optie. Een andere mogelijkheid is getergd, en dan kan het ook nog eens slecht of bedorven betekenen. Al deze betekenissen zijn wel min of meer van toepassing op deze film. Deze ondermaatse politiethriller heeft een verdraaid plot dat hopeloos probeert te verrassen en vol zit met verwrongen personages die stuk voor stuk óf gestoord zijn óf enigszins bizar gedrag vertonen. Bedrogen voelde ik me als kijker al na een half uur, omdat het toen al duidelijk was wie de moordenaar was in deze slechte whodunit. De dialogen zijn soms tergend slecht en voorgoed bedorven zijn de al twijfelachtige reputaties van de acteurs die de hoofdrollen vertolken, tenminste, als het op hun keuze van films aankomt.
Jessica Shepard is een politieagente, is net overgeplaatst naar de afdeling moordzaken en haar nieuwe partner is Mike Delmarco. Het slachtoffer van haar eerste zaak is een oude minnaar van haar, en dit bezorgt haar veel stress. Erger wordt het als een andere, eenmalige ex-minnaar op exact dezelfde manier wordt vermoord op een nacht waar zij zich niets meer van kan herinneren door een black-out. Deze black-outs blijft ze ervaren, en telkens is de volgende ochtend iemand waarmee ze eerder nog het bed mee deelde op brute wijze vermoord. Dankzij deze gebeurtenissen en haar verleden (haar vader was een seriemoordenaar) begint ze te vermoeden dat zijzelf misschien wel de moordenaar zou kunnen zijn.
Dit verhaal lijkt intrigerend, maar is het allerminst. Het hangt van de onlogica en onzinnigheden bijeen, klaar om verscheurd te worden door elk weldenkend mens. Hoewel er vier mogelijke moordenaars in de film zitten, is het na een half uur al duidelijk naar wie de hoofdprijs voor slecht gemotiveerde politiethrillermoorden deze keer gaat. Voor iedereen die al eens eerder één of twee soortgelijke films gezien heeft is dit gemakkelijk te bedenken. Het verhaal leent zich voor onverwachte onthullingen, maar is daardoor juist transparant en voorspelbaar. De vele doorzichtige rookgordijnen die tijdens de film worden opgeworpen kunnen geenszins verhullen wat er gaat gebeuren, of dat de te verwachten plotwendingen logica ontberen.
Deze film zou er één van dertien in een dozijn genoemd kunnen worden, maar dat is te veel eer. Talloze malen is dit soort film beter gemaakt; de acteurs zijn zoekende naar hun rollen en het einde is al veel beter gedaan in een andere film met Samuel L. Jackson. Het ontbreekt de makers niet alleen aan creativiteit en goede ideeën, maar ook aan de nodige vaardigheden om redelijk jatwerk te presenteren. Wat overblijft is een product waar nauwelijks een originele gedachte in zit en waar geen eer aan te halen valt voor de acteurs. Zij doen wel hun best, maar dat mag niet baten: van dit materiaal valt weinig te maken. De soms tenenkrommende dialogen en de emoties die daarmee gepaard gaan, die soms volkomen uit het niets een scène binnenspringen, zijn daar misschien wel het beste bewijs van. Zo springt Garcia in een bepaalde scène opeens compleet uit zijn vel zonder dat daar enige aanleiding voor is, en valt hij nog geen minuut later lieflijk in de armen van Judd, opnieuw zonder dat daar enige aanleiding voor is. De romance tussen Garcia en Judd is ongeloofwaardig en komt volkomen uit het niets vallen, maar gezien de kwellende opeenstapeling van slecht uitgewerkte clichés kan dat er ook nog wel bij. Het feest wordt compleet gemaakt door vreselijk overtrokken geluidseffecten die spanning moeten opwekken maar niets anders doen dan irriteren.
Het is zeer triest, maar er valt geen enkele reden te bedenken waarom deze film gemaakt moest worden. Het zal misschien zo zijn dat men dacht dat het publiek zich wel zou laten misleiden door dit gedrocht, maar de film heeft in de Verenigde Staten krap de helft van de kosten opgebracht. Commerciële waarde heeft dit product dus niet echt, en artistieke waarde al helemaal niet. De enige reden die ik kan bedenken, is dat de mensen achter deze film de intelligentie van het bioscooppubliek opzettelijk wilden beledigen. Of misschien zijn er enorme inschattingsfouten gemaakt over wat voor een kul de bioscoopgangers allemaal wel zouden slikken, dat is ook nog een optie.
