Recensie

Spider-Man 2 (2004)

Stukken beter dan de eerste film, doordat er dankzij die eerste film nu ruimte is voor verdieping en uitdieping.

in Recensies
Leestijd: 4 min 2 sec
Regie: Sam Raimi | Cast: Tobey Maguire (Peter Parker/Spider-Man), Kirsten Dunst (Mary Jane Watson), James Franco (Harry Osborn), Alfred Molina (Dr. Otto Octavius/Doc Ock), Rosemary Harris (May Parker), J.K. Simmons (J. Jonah Jameson) e.a.

Striphelden zijn tegenwoordig zeer populaire filmsubjecten. Hun strips bieden een voor filmmakers lucratieve combinatie van actie, drama en humor. Daarnaast is er ook nog eens genoeg materiaal voor eventuele vervolgfilms, is het uiterlijk van de film al uitgedacht en zijn de personages al uitgewerkt. In 1978 zag men deze mogelijkheden al toen men de eerste van vijf Superman-films maakte. Elf jaar later volgde de eerste Batman; de vijfde film in deze reeks wordt nu gefilmd. Recentelijk waren het echter vooral de gemuteerde superhelden van bijvoorbeeld Marvel Comics die hun weg naar het witte doek vonden. Onder andere Hulk, twee X-men-films en twee Blade-films wisten aardig wat geld in het laatje te brengen, maar geen van alle was zo succesvol als Spider-Man. Deze film over Peter Parker, de ‘gewone’ jongen die spinnenkrachten krijgt en het daardoor als zijn taak ziet om misdaad te bestrijden, houdt nog altijd het weekendrecord in de Verenigde Staten. Het succes, deels verklaarbaar door de grote populariteit van Spiderman voor de film, deels verklaarbaar door de vermakelijke mix van actie, humor en drama, zorgde ervoor dat er een vervolg op kwam, Spider-Man 2. Kan dit tweede deel de hoge verwachtingen na deel één waarmaken? De makers hopen van wel, want al voordat de film uitkwam werden er al plannen gemaakt voor deel drie, vier, vijf en zes.

Aan het einde van Spider-man zei Peter Parker nee tegen zijn grote liefde Mary Jane, omdat hij bang was haar in gevaar te brengen met zijn geheime leven als Spiderman. Als Spiderman moest hij uit zelfverdediging aan het eind ook Norman Osborn doden, en sindsdien koestert Peters beste vriend Harry Osborn een diepe haat voor Spiderman, niet wetend dat hij eigenlijk zijn beste vriend haat en dood wil hebben.
Nu zijn we twee jaar verder. De beslissing om zijn liefde op te geven voor zijn superheldenbestaan achtervolgt Peter nog steeds. Door zijn plichten als superheld kan hij geen normaal leven leiden. Hij komt overal en altijd te laat, haalt slechte cijfers, verliest baantjes en kan daardoor nauwelijks rondkomen. Zijn liefde voor Mary Jane kan hij noch uiten, noch achter zich laten. Dit alles begint zijn krachten te ondermijnen en hij besluit de brui aan het superheldenleven te geven. Terwijl hij zich hierdoor bevrijd voelt en Mary Jane weer voor zich probeert te winnen, ontstaat er een nieuw probleem: De doorgedraaide wetenschapper Doc Ock, die met vier metalen tentakels het voortbestaan van New York ernstig in gevaar brengt. De roep van de stad om haar superheld zwelt aan, terwijl Peters schuldgevoel groeit.

Centraal in dit vervolg staat de relatie tussen Mary Jane en Peter. Hij wil haar eigenlijk heel graag vertellen dat hij van haar houdt en wie hij eigenlijk is, maar hij is bang dat hij haar daarmee in gevaar zou brengen dus doet hij dat niet. Het is zijn liefde voor haar die hem doet besluiten om te stoppen met zijn heldendaden, en het is uiteindelijk zijn liefde voor haar die hem het spinnenpak weer doet aantrekken. Mary Jane houdt ondertussen nog altijd van Peter, maar zijn afwijzing jaagt haar in de armen van een ander, waarna ze weer begint te twijfelen of ze nu wel de juiste keuze heeft gemaakt. Door het onvoorspelbare einde van de vorige keer blijft het deze keer tot aan het einde spannend wat de twee nu zullen beslissen.

Doordat de personages in de vorige film al waren geïntroduceerd, kon daar op voortgebouwd worden en konden de personages nu een stuk beter uitgewerkt worden. Dit komt de belevenis van de kijkers zeer ten goede, het is erg makkelijk om je te identificeren en te sympathiseren met de hoofdpersonen. De complexe relaties tussen de held en zijn (potentiële) vijanden geven de film een diepere lading mee die de meeste actiefilms nooit zullen bevatten.

Naast goed uitgewerkte personages bevat de film ook veel aanstekelijke humor. Vooral Peters baas, Jameson, zorgt voor veel grappige momenten, en Bruce Campbell, bekend van de Evil Dead-reeks, heeft nog een hilarisch bijrolletje. Met de actie zit het evenzeer erg goed. Spiderman beweegt soepeler en vloeiender dan ooit en de tentakels van Doc Ock grijpen lustig om zich heen en doen van alles de lucht in vliegen.
Regisseur Raimi kan zich dit keer weer uitleven in zijn handelsmerk: opmerkelijke camerastandpunten, iets dat soms fantastische beelden oplevert. Op bijna alle mogelijke manieren is dit vervolg beter dan zijn voorganger. Dankzij een goede balans tussen actie, humor, beleving en een goed uitgewerkte romance is Spider-Man 2 dé actiefilm van deze zomer, en een van de betere actiefilms van de afgelopen tien jaar. Zelfs voor mensen die niet van actiefilms houden, valt hier wat te halen.