Veel weten we niet van de overleden vrouw van politiefotograaf Fernando, behalve dat ze er niet meer is en haar man als alleenstaande vader heeft achtergelaten. Ook over hun huwelijk wordt weinig losgelaten, maar gezien de obsessie die Fernando ontwikkelt voor zijn gestorven Ana, moet het een hechte verbintenis zijn geweest waarbij de twee niet zonder elkaar moeten hebben gekund. Elke avond, als zoon Daniel in bed ligt, gaat zijn vader door de spullen van Ana en ordent ze. Hij zoekt en stalt haar schoenen uit, sorteert en strijkt haar kleding en bekijkt beelden van een jonge Ana die meedoet aan een dansvoorstelling. Soms bekijkt hij de VHS-banden met zijn zoon, maar meestal staart Fernando in het blauwe licht van zijn televisietoestel op zoek naar meer informatie over zijn vrouw, want zelf kan ze hem die niet meer verstrekken. Een van de filmpjes waarop de weduwnaar stuit had hij liever niet willen zien. Het toont een innige en expliciete vrijpartij met een onbekende man. Ana ging vreemd tijdens hun huwelijk en gewond door deze postume dolk in de rug besluit Fernando op onderzoek uit te gaan.
Rouw, verraad, onmacht en genoegdoening spelen allemaal een rol in de Braziliaanse thriller To My Beloved, het regiedebuut van scenarist Aly Muritiba. Fernando wordt gepresenteerd als een rustige, introverte man die zijn verdriet probeert te lijmen met het ophalen van herinneringen en de zorg voor zijn zoontje. Als wij Fernando's omgeving moeten geloven, is hij niet altijd zo teruggetrokken geweest. De vader gaat op in de waan van de dag en de anonimiteit van een stadje in het westen van Brazilië vlakbij de grens met Argentinië en Paraguay. Maar de man lijkt ook afwezig en is compleet uit het veld geslagen. Dit gevoel wordt nog eens extra aangewakkerd als Fernando de schokkende ontdekking over het verleden van zijn overleden vrouw doet. De beelden spelen zich telkens weer af in zijn hoofd, waardoor ze een ware kwelling vormen. Fernando besluit navraag te doen bij Ana's zus, om zo te achterhalen met wie zijn vrouw hem al die tijd bedrogen heeft. Terwijl Fernando's omgeving hem opdraagt door te gaan met zijn leven en het verleden achter zich te laten, besluit de man zelf het onderzoek en de jacht te openen. Hij verschaft zich vervolgens een plek in het leven van Ana's minnaar en diens gezin.
Muritiba toont in Fernando een gewonde leeuw die zijn prooi, die luistert naar de naam Salvador, langdurig en geduldig observeert en besluipt, met als doel op precies het juiste moment toe te slaan. Tevens is dit een proces van de lange adem, want Fernando treft zorgvuldige voorbereidingen. Dit komt aanvankelijk tot uitdrukking in lange zwijgzame shots, waarbij Fernando zijn doelwit volgt. De filmmaker filmt zijn hoofdpersoon hierbij afwisselend op de rug en in close-ups. Het stappenplan dat de bedrogen echtgenoot volgt, is slinks en bestaat uit het zich ingraven in het leven van Salvador en zijn gezin. Dit zorgt voor een ongemakkelijke spanning, waarbij Salvador enkel goede bedoelingen lijkt te hebben vanuit een christelijke gedachte en Fernando acteert als een wolf in schaapskleren. Deze doelgerichte, maar langzame ontwikkelingen vergen wel de nodige concentratie van de kijker. Muritiba weet de aandacht vast te houden door de mannen veel met elkaar te laten converseren, waarbij vrijwel steevast sprake is van een dubbel motief.
Doordat Salvador steeds meer het achterste van zijn tong laat zien en verhaalt over zijn verleden, onder meer met Ana, ontstaat een constant wisselende dynamiek. Muritiba toont zich een meester in het construeren van een indringend verhaal, waarbij altijd meer meespeelt dan de personages doorhebben. Factoren die bij het publiek wel bekend zijn. De regisseur is hierbij geduldig en afwachtend, waarbij hij tamelijk triviale ontmoetingen en gebeurtenissen afwisselt met krachtige dialogen. To My Beloved weet bovendien een scala aan thema's op gestroomlijnde wijze samen te laten gaan, waarbij de menselijke natuur, emoties en verlangens de rode draad vormen.
