Romy Schneider is één van de grootste sterren van de Europese cinema van de twintigste eeuw. Die faam blijft ze vooral te danken hebben aan één rol vroeg in haar carrière, die van keizerin Elisabeth van Oostenrijk, oftewel Sissi. De filmtrilogie over Sissi maakte een ster van Schneider, maar achtervolgde haar de rest van haar leven. Dat en meer blijkt uit 3 Days in Quiberon, een intiem doch fictief portret van de actrice, een jaar voor haar vroegtijdige dood op drieënveertigjarige leeftijd in 1982.
Zoals de titel doet vermoeden, volgen we Schneider drie dagen lang terwijl zij op het Franse schiereiland Quiberon verblijft. Ze wordt bezocht door haar goede vriendin Hilde en twee Duitse journalisten die een interview voor het blad Stern moeten afnemen: de jonge Michael Jürgs, die de vragen stelt, en Robert Lebeck, die de foto's neemt en een oude vriend van Schneider is. Het interview is onverwacht openhartig, en toch tegelijk een kat- en muisspel tussen journalist en filmster. Schneider is namelijk depressief en gedesillusioneerd met het publieke beeld van haarzelf, vooral in haar oorspronkelijke thuisland Duitsland.
Daar wordt ze namelijk nog altijd geassocieerd met Sissi, maar zoals ze zelf zegt: "Ik ben Sissi niet, ik ben Romy Schneider". De journalist legt haar het vuur aan de schenen over waarom ze kort na de Sissi-films naar Frankrijk verhuisde en besloot alleen nog vanuit Frankrijk te werken, maar Schneider laat zich niet zo makkelijk vastpinnen op een eenduidige motivatie. Wel slaagt hij erin om haar zich emotioneel te laten blootleggen, en toe te geven dat ze ongelukkig is. Ondertussen probeert haar vriendin Hilde de actrice te beschermen tegen de soms zeer manipulatieve vragen van de journalist, terwijl de fotograaf ruziet met de journalist over zijn methodes.
Hoewel het interview een handige manier is om een deel van het innerlijk van Schneider bloot te leggen voor de kijker, is wat eromheen gebeurt even belangrijk voor het portret van Schneider. De zomerse sfeer van Quiberon komt via de zachte zwart-witbeelden fijntjes tot uiting. In de scène waarin Schneider geïntroduceerd wordt en bezoek krijgt van Hilde dringt het zonlicht prettig de hotelkamer binnen door de gordijnen. Even warm en aangenaam zijn de gesprekken tussen de twee vriendinnen.
Deze warmte maakt al snel plaats voor een overwegend melancholieke sfeer, een reflectie van Schneiders innerlijke worstelingen met haar bestaan als actrice, beroemdheid en pas gescheiden vrouw. Het betekent niet dat het vanaf dan alleen maar kommer en kwel is. Na een vermoeiende interviewsessie volgt een bijzondere sequentie in een restaurant, waarin een oude, Franse fan van Schneider, gespeeld door Denis Lavant, zich bij het gezelschap van Schneider voegt en gedichten voordraagt. Tijdens dit soort momenten kan Schneider naast geïnterviewde filmster ook gewoon mens zijn zonder met haar eigen status en ambities bezig te zijn. Ze maken van 3 Days in Quiberon een gelaagd, sfeervol portret van Schneider, zonder dat haar sterrenstatus en daarbij behorende complicaties uit het oog worden verloren.
