Mary Shelley
Recensie

Mary Shelley (2017)

Een interessante maar enigszins standaard biografische verfilming van het leven van de schrijfster van Frankenstein.

in Recensies
Leestijd: 3 min 30 sec
Regie: Haifaa Al-Mansour | Cast: Elle Fanning (Mary Shelley), Douglas Booth (Percy Shelley), Bel Powley (Claire Clairmont), Maisie Williams (Isabel Baxter), Stephen Dillane (William Godwin), Tom Sturridge (Lord Byron), e.a. | Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2017

Frankenstein, het boek van Mary Shelley bestaat inmiddels tweehonderd jaar. Tegenwoordig is het monster van Frankenstein niet meer weg te denken uit de populaire cultuur, met de vele verfilmingen die het verhaal gekend heeft. De film Mary Shelley vertelt het persoonlijke leven van Mary Shelley om te laten zien wat haar dreef om dit boek te schrijven. Het is een bijzonder verhaal over een jonge vrouw die erg veel moeite moest doen om haar verhaal gepubliceerd te krijgen in het begin van de negentiende eeuw in Engeland. Los daarvan blijft deze biografische film vooral bij de feiten en is er weinig creativiteit in de cinematografie en de regie terug te vinden.

Van meet af aan is duidelijk dat Mary nogal een trauma heeft opgelopen door het verlies van haar moeder. Deze Mary Wollstonecraft, een feministische auteur, overleed elf dagen na de geboorte van haar dochter. Mary kent dus enkel haar vader, de anarchistische filosoof William Godwin. Met hem woont ze samen in een huis met Godwins tweede vrouw en dier dochter Claire Clairmont. Mary is vanaf haar zestiende druk in de weer met spookverhalen, maar de vader van Mary, die ook uitgever is, ziet geen eigen stem in de verhalen van Mary. Om deze 'eigen stem' naar boven te brengen besluit Godwin haar naar Schotland te sturen. Daar leert ze de eenentwintigjarige begenadigde dichter Percy Bysshe Shelley kennen. De twee worden al snel verliefd op elkaar. Eenmaal terug in London besluit Percy Shelley in de leer te gaan bij de radicale Godwin om meer te leren over het schrijven van poëzie, maar vooral ook om weer in de buurt van Mary te kunnen zijn. Het klikt nog steeds goed tussen de twee, maar Percy Shelley blijkt nog getrouwd met zijn eerste vrouw. Hierdoor ontstaat een affaire waar destijds schande van werd gesproken. De vader van Mary keurt de relatie tussen de twee af, maar Mary besluit haar liefde met Percy toch door te zetten.

Percy Shelley blijkt nogal een egomaniakale figuur die zijn schulden niet kan afbetalen waardoor ze meerdere malen op de vlucht moeten voor autoriteiten. Als hun eerste kind ook nog sterft is de misère compleet. Om Mary op te vrolijken besluiten ze naar Lord Byron te gaan die vanwege andere schandalen in een kasteel in Genève zit. De film is hier op zijn sterkst, wanneer hij de maniakale uitbarstingen van de bekende Romantische dichters Shelley en Byron laat zien. De film wijst de verstikkende relatie van Mary met Percy Shelley duidelijk aan als ontstaansreden van Frankenstein. Victor Frankenstein probeert het monster te creëren vanuit puur narcistische motieven, terwijl het monster van Frankenstein uiteindelijk te maken krijgt met eenzaamheid en isolatie omdat het niet begrepen wordt door de rest van de wereld. Deze film beargumenteert dit punt op overtuigende wijze, maar blijft wat hangen in het op de juiste manier vertellen van de geschiedenis. Desalniettemin zijn het verhaal van de totstandkoming van het boek Frankenstein en de relatie tussen Mary en Percy Shelley zeker interessant. De film geeft bovendien een mooie inkijk in de vroege negentiende eeuw.

Regisseuse Haifaa Al-Mansour heeft zelf ook een interessante achtergrond, aangezien ze de eerste vrouwelijke Saoedische filmmaker is. Haar eerste film Wadjda (2012) brak de nodige taboes en conventies in Saudi-Arabië. Net als Mary Shelley heeft Al-Mansour de nodige obstakels moeten overwinnen om serieus genomen te worden als kunstenaar. Het is daarom des te jammer dat deze vertelling van Mary Shelley vooral bij de Wikipedia-feitjes blijft. Natuurlijk is het belangrijk dat het verhaal op een juiste manier wordt verteld, maar dat hoeft niet ten koste te gaan van creativiteit of auteurschap. Mary Shelley is een standaard biografische verfilming en had door iedereen geregisseerd kunnen zijn. Al-Mansours stempel is niet nadrukkelijk terug te zien. Toch is de film een aanrader voor eenieder die geïnteresseerd is in vrouwelijke schrijfsters uit de negentiende eeuw, de dichters Shelley en Byron, de totstandkoming van Frankenstein en natuurlijk Mary Shelley zelf. Mary Shelley geeft een interessant en intrigerend beeld van deze historische periode.