Regie: Theodor Boborol | Scenario: Noreen Capili| Cast: Alex Condaga (Belinda), JC de Vera (Jacob), Ara Mina (Matilda), Johnhhy Revilla (Enrico), Melai Cantiveros (Yaya Monina), Andrea Abaya (Caitlyn), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2022

Je kan met gemak stellen dat de hoge mate van voorspelbaarheid een gegeven is van de romantische komedie. Het is soms ook gewoon best lekker om te weten waar je aan toe bent, vooral als je er een zware week op hebt zitten. Twee mensen draaien om elkaar heen, beginnen naar elkaar toe te groeien en vallen elkaar uiteindelijk smachtend in de armen, al dan niet met een diepgaande monoloog op een bruiloft of een redden-wat-er-te-redden-valt-poging op het vliegveld. Uiteraard is er altijd nog even die kleine tegenslag die in de laatste akte moet worden overwonnen.

Nee, romkoms hoeven zelden te komen opdraven voor de originaliteitsprijs. Het is vooral de invulling van situaties en (ondersteunende) personages die de kwaliteit van de film bepaalt. Dat je kan doorschieten in de mate van voorspelbaarheid en dit gepaard kan gaan met tenenkrommende taferelen bewijst de Filipijnse productie The Entitled. Dit gedrocht geeft het woord gênant' een geheel nieuwe betekenis. Het is onmogelijk om het dan maar op 'culturele verschillen' te gooien, want ook Filipino's zullen moeten toegeven dat dit een hopeloze productie is.

Twintiger Belinda is in alle denkbare opzichten afschuwelijk, maar uiteraard moet ze alles en iedereen voor zich weten te winnen. Ze komt uit een klein kustgehucht, is onaangepast, wereldvreemd, brutaal en ook niet al te snugger. Het eerste cliché is dan ook al binnen als ze wordt herenigd met de man die jaren geleden haar moeder heeft bezwangerd. Haar vader blijkt een rijke hotelbons en is voornemens de verloren jaren met zijn dochter goed te maken. Belinda moet echter niet alleen in de smaak vallen bij haar (stief)familie, maar zich ook het luxe hotelleventje leren welgevallen.

In deze variant op het geijkte Pygmalion-verhaal moet Belinda manieren worden bijgebracht. Zoals het netjes eten van haar soep of op een fatsoenlijke manier iemand een hand geven. Om de klus te klaren wordt de knappe maar ietwat saaie familieadvocaat Jacob gezet. Waar het tussen Belinda en Jacob op uit zal draaien zal voor niemand een verrassing zijn. Hij heet immers Jacob, dus hij zal wel de ware zijn. Het is een gegeven dat je al vanaf de eerste scène, waarin Belinda en Jacob in een taxi komen aanrijden en zij met kleerscheuren de bolide verlaat, ziet aankomen.

Om bij deze uitkomst te geraken moeten eerst een heleboel intens treurige grappen worden doorstaan. Kennelijk kan Belinda haar maaltijden nauwelijks binnenhouden als ze een knappe man tegenover zich heeft. Ze kan al helemaal niet omgaan met moderne technieken zoals een spraakgestuurde assistent, maar heeft kennelijk geen enkele moeite met een smartphone. En dan is er nog het uitermate ongeloofwaardige gegeven dat Belinda klaarblijkelijk de enige is die haar vader kan opvolgen en zich ook nog even het hotelmanagement eigen moet maken.

Met zijn opeenstapeling van poep- en pieshumor en gênante sketches is de goede in The Entitled smaak vaak ver te zoeken. Bovendien zal het voor buitenstaanders lastig zijn om de Filipijnse cultuur te doorgronden, als deze draak van een film daar al een goede vertegenwoordiger van is. Dat de moderne Filipijnse taal doorspekt is van het Engels (op de raarste momenten) en een vleugje Spaans zal voor die buitenstaanders tamelijk absurd overkomen, maar mogelijk ook het bereik van deze romkom vergroten. Helaas zijn er daardoor alleen nog maar meer mensen die zeventig minuten van hun leven nooit meer terugkrijgen.

The Entitled is te zien bij Netflix