Recensie

A Christmas Story Christmas [HBO Max] (2022)

Dit gemoedelijke vervolg op de kerstklassieker uit 1983 is prima als opzichzelfstaande film te bekijken.

in Recensies
Leestijd: 2 min 39 sec
Regie: Clay Kaytis | Scenario: Peter Billingsly, Nick Schenk | Cast: Peter Billingsly (Ralphie Parker), Erinn Hayes (Sandy Parker), Julie Hagerty (Mrs. Parker), Scott Schwartz (Flick), R.D. Robb (Schwartz), River Drosche (Mark), Julianna Layne (Julie), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2022

Als het om kerstfilms gaat is de creativiteit van de schrijvers vaak ver te zoeken. Nog meer dan bij romkoms drijft het genre compleet op clichés. En dat is ook precies waar het publiek naar snakt in deze verwarrende tijden. Een bekend stramien is een hoofdpersonage dat vanuit de drukke grote stad teruggaat naar zijn, haar of diens roots en er dan achter komt waar het leven en vooral Kerstmis echt om draait.

Vaak komt de hoofdpersoon in het geboortedorp ook nog eens oog in oog te staan met een geliefde van weleer en worden oude gevoelens opgeroepen. Dat is nu eens niet het geval in A Christmas Story Christmas, want oude bekende Ralphie Parker heeft al een vrouw en drie kinderen. Hij heeft zichzelf tot het einde van het jaar gegeven om zijn tweeduizend pagina's tellende boek te slijten bij een uitgever. Dan gooit de dood van zijn vader roet in het eten en reist Ralphie met zijn gezin af naar zijn geboortedorp in Indiana.

A Christmas Story Christmas is een vervolg op de jarentachtigklassieker A Christmas Story, nadat er eerder al eens enkele televisiefilms met hetzelfde hoofdpersonage en een dvd-vervolg werden gemaakt. We zien grotendeels de acteurs van destijds in hun vertrouwde rollen, wat voor liefhebbers van het origineel een leuke gimmick zal zijn. De vraag is alleen in welke mate de acteurs met hun huidige voorkomen nog enige herinnering aan 1983 oproepen.

Deze kerstfilm van Clay Kaytis moet het dus hebben van de nostalgie, al is het gegeven dat het verhaal zich in de jaren zeventig afspeelt daarvoor misschien ook al wel voldoende. Om de ruim anderhalf uur door te komen, krijgen we korte sketches voorgeschoteld rondom het ultieme kerstgevoel. Centraal staat hierbij Ralphie als familieman, die zijn kroost de beste Kerst ooit wil geven, maar van de ene in de andere tegenslag rolt. Dit wordt gecomplementeerd met een hoge feelgoodfactor die ervoor zorgt dat alles weer op zijn pootjes terechtkomt.

Als Ralphie en zijn vrouw Sandy door geldgebrek tegen hun kids zeggen dat het de gedachte is die telt en niet de cadeaus, dan zuchten de kinderen hardop. Dat doe je als kijker ook, want het feit dat je een open deur benoemt maakt het nog steeds een open deur. Dit doet overigens weinig af aan de onmiskenbare charme van al deze beslommeringen. Dit is nou typisch zo'n productie waar je vanwege het degelijke acteerwerk en zichtbare vakwerk weinig op tegen kan hebben.

Dit vervolg is prima te behapstukken als je de voorganger van bijna veertig jaar geleden niet kent. Als er al wordt teruggegrepen op het verleden, dan wordt door de personages de context wel duidelijk gemaakt of Kaytis gooit er een korte flashback tegenaan. A Christmas Story Christmas is geen hoogvlieger, maar biedt net voldoende vermaak, humor en ontroering om je televisie niet meteen uit te zetten. Daar doen matige CGI-kots en de voorspelbare afloop weinig aan af.

A Christmas Story Christmas is te zien bij HBO Max.