Regie: Marçal Forés | Scenario: Ariana Godoy en Eduard Sola | Cast: Clara Galle (Raquel), Julio Peña (Ares), Guillermo Lasheras (Yoshi), Natalia Azahara (Daniela), Hugo Arbues (Apolo), Eric Masip (Artemis), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2023

Vorig jaar konden zwijmelzuchtige Netflixkijkers in de tienerboekverfilming A Través de mi Ventana zien hoe de ambitieuze jonge schrijver Raquel als een blok viel voor haar rijke buurman Ares Hidalgo. Na wat opzichtig gedoe over een wifiwachtwoord en veel moeilijk geklim door slaapkamerramen begon een spel van aantrekken en afstoten, maar uiteindelijk vielen de twee elkaar gelukkig in de armen.

Ares, die onder druk van zijn familie al een carrièrepad klaar had liggen, vertrok voor een medicijnenstudie naar Stockholm. Hij liet Raquel achter die in Barcelona een literatuurstudie aanving. Veel tijd om te studeren is er niet, want de twee appen elkaar suf en missen elkaar zo mogelijk nog meer. De twijfels bij Ares slaan toe of hij wel de juiste keuze heeft gemaakt door naar Zweden te verhuizen. Bij wijze van verrassing staat hij opeens voor Raquels neus, met als doel samen de zomervakantie door te brengen.

In het vorige deel zagen we al dat het niet enkel bij maar wat onschuldig geflirt bleef, maar dat bij deze tieners de hormonen nauwelijks te bedwingen zijn. Lang kunnen Raquel en Ares niet van hun intieme samenzijn genieten, omdat het vakantiehuis van de Hidalgo's én daarmee de film al snel wordt overgenomen door een groep vrienden en Ares' oudere broers. Zij laten de lekkende ijsjes over elkaars lichamen lekken en hebben kennelijk ook moeite om hun opwinding voor zich te houden.

Het is jammer dat A Través del Mar een aantal essentiële thema's opwerpt, zoals het maken van de juiste keuzes en de vraag of je voor liefde alles op zij moet zetten, maar deze vervolgens net zo gemakkelijk overboord kiepert door anderen als stoorzender te laten fungeren. Deze bijfiguren blijven zichzelf ook verversen en hebben voornamelijk als functie om het prille geluk tussen Raquel aan het wankelen te brengen.

Raquel blijft stuf volhouden dat ze haar lief vertrouwt, maar wordt voortdurend bestookt met verdachtmakingen over wat Ares in Stockholm allemaal lijkt te hebben uitgevreten. De liefdesballon wordt voortdurend opgeblazen om vervolgens weer te worden doorgeprikt. Natuurlijk is dit best een realistische weergave van relaties, waarbij op een gegeven moment de nieuwigheid vanaf is en de twijfels en tegenslagen komen.

Het wordt echter ingebed in een boel oppervlakkigheden en een overdaad aan oninteressante bijfiguren die een veel te groot podium opeisen. Aan de basis ligt het tweede deel in de boektrilogie rondom de Hidalgobroers van Ariana Godoy. Dit is gezien het genre al een behoorlijke zit, maar zaken worden pas na ruim een uur uitgesproken. Dat is dan ook het eerste moment dat de barsten in de relatie echt ter sprake komen.

Dit biedt kansen voor verdieping en het uitwerken van wezenlijke dilemma's, maar dat wordt niet echt uitgewerkt. Uit vermeende angst van de makers hun publiek te verliezen door al te veel serieus gedoe, zetten de personages het maar weer op een feesten, verleiden en seksen. Een tragisch voorval in de slotakte weet dit gevoel niet meer recht te breien. Een prima tussendoortje voor een zwoele zomeravond, al eindigt het in mineur.

A Través del Mar is te zien bij Netflix.