Het idee dat Nederlandse films nog altijd grossieren in vrouwelijk naakt is schromelijk overdreven. Dat was misschien de norm in de jaren zeventig, tachtig en negentig, maar sinds de eeuwwisseling is de Nederlandse cinema behoorlijk braaf. Het bewijs daarvoor wordt geleverd door Candy & Bonita, die draait om de productie van een pornofilm maar toch zeer familievriendelijk is.
Mogelijk komt dat door de insteek. Vriendinnen Tilly (de minst assertieve barvrouw van Amsterdam) en Marieke (gelukkig getrouwd maar sinds de geboorte van een tweeling verstokt van een gezond seksleven) willen namelijk een vrouwvriendelijke pornofilm maken. De aanleiding is een beetje warrig (het eindproduct moet dienen als cadeautje voor de gebruikers van een nog op te zetten online seksplatform voor vrouwen) maar biedt een goede basis voor een luchtige komedie, die opvallend veel gelijkenissen vertoont met de Kevin Smith-film Zack and Miri Make a Porno.
Maar dan dus met aanzienlijk minder vrouwelijk naakt. Waar Smith een professionele pornoactrice castte voor enkele expliciete scènes, blijft Candy & Bonita te allen tijde opvallend braaf. Wellicht is dat bedoeld om het beoogde vrouwelijke publiek niet al te veel af te schrikken, maar was het dan niet slim geweest het andere uiterste op te zoeken? Nu is er een enkeling die even prominent haar borsten laat zien, maar wanneer enkele mannen hun broek omlaag trekken wordt dat gefilmd vanuit een hoek waar niets te zien is.
Tilly en Marike willen aanvankelijk alleen optreden als producenten, maar bij gebrek aan geld voor professionele acteurs besluiten ze zelf maar uit de kleren te gaan. Narratief werkt dat prima, omdat ze daarmee hun grenzen moeten verleggen, maar inhoudelijk is het een wat troebele keuze. De film agendeert namelijk dat mannen en vrouwen in de porno-industrie lang niet altijd dezelfde vergoeding krijgen. Aldus hebben de auditerende actrices zich verenigd in een vakbond (genaamd de Fuckbond, haha) en weigeren zij mee te werken zonder marktconforme vergoeding. Heel goed van ze.
Maar wanneer het budget slechts ruimte biedt voor één professional wordt wel direct een man ingehuurd. De vrouwelijke rollen kunnen Tilly en Marieke blijkbaar zelf wel spelen. Tot zover het statement over professionaliteit. Was het dan niet beter geweest om het geld te besteden aan een vrouwelijke pornoster en voor de onbetaalde rollen alle mannen in hun sociale kring op te trommelen? Het zou thematisch namelijk mooi passen om mannen met een rotsvast vertrouwen in hun seksuele prestaties af te zien gaan bij een vrouwelijke professional.
Wat niet helpt is dat de acteur is uitgekozen op zijn grootgeschapenheid terwijl hij totaal onverstaanbaar is. Het is zeker vermakelijk om Jeroen van Koningsbrugge in deze rol te zien (hij is volkomen onbegrijpelijk, maar geeft toch steeds het idee dat hij wel degelijk iets zegt), maar wat moet je met iemand die niet kan articuleren als de beoogde vrouwvriendelijkheid van de productie enkel tot uiting komt in het verhaal? Toegegeven: dat verhaal lijkt de gemiddelde doktersroman nauwelijks te overstijgen, ook al is er een professionele schrijver voor verantwoordelijk. Een mannelijke uiteraard.
Het is ook de vraag waarom er zo nodig vrouwvriendelijke porno moet worden gemaakt. Tilly en Marieke lijken namelijk geen afkeer te hebben van de gebruikelijke variant, terwijl zogenaamde porna daar nou juist een reactie op is. In de uitvoering ontbreekt ook volledig de technische benadering. Op de set zijn de dames nooit bezig met hoe de seksscènes moeten worden gefilmd. De enige opmerking over hoe iets in beeld wordt gebracht komt van een mannelijke bedpartner die het niet kan waarderen dat de homoseksuele cameraman zijn achterwerk vol in beeld brengt.
Daarnaast is het jammer dat de seks volledig wordt opgehangen aan romantiek. Zo gaat Marieke alleen van bil met haar echtgenoot en Tilly met iemand die ze totaal niet mag en... nou ja, iedereen die ooit een romantische komedie heeft gezien weet waar dit naartoe gaat. Allemaal volkomen logisch voor een licht verteerbare feelgoodfilm, maar daarmee wordt voorbijgegaan aan het feit dat porno in de basis performance is.
Dat Candy & Bonita geen volledige misser is, is grotendeels te danken aan de sympathieke hoofrollen van Sanne Langelaar en Fockeline Ouwerkerk, die een fijne dynamiek hebben. Beiden zijn rond de veertig, wat ze in de porno-industrie oud genoeg zou maken voor de MILF-categorie, maar de film maakt gelukkig nooit een punt van hun leeftijd. Ook een leuk idee om pornoster Bobbi Eden te casten als een iets te wereldwijze babysitter die steevast haar kleren aan houdt, alleen heeft zij dan weer niet het acteertalent om haar personage echt tot leven te brengen.
Candy & Bonita is geen barslechte film, maar wel een die elke mogelijke verkenning van zijn onderwerp links laat liggen, wat de vraag oproept of schrijver-regisseur Nienke Römer überhaupt weet wat vrouwvriendelijke porno precies inhoudt. Met lage verwachtingen is haar film nog best te bekijken, maar onder de streep is het een gemiste kans. Het uitgangspunt had namelijk iets veel slimmers of pittigers moeten opleveren. Of allebei.
