Er wordt gestolen op school. Wie zitten erachter? Zijn het de leerlingen of de leraren? Om deze vragen draait Das Lehrerzimmer. Carla Nowak, lerares wiskunde, denkt dat ze een van de andere leraren betrapt heeft op het stelen van geld. Maar haar beschuldiging heeft effect op de hele school.
De film draait ook om Nowaks relatie met Oskar, een van haar leerlingen. Hij blinkt duidelijk uit in wiskunde en is daarom een van Nowaks favoriete leerlingen. Als Nowak echter zijn moeder beschuldigt van diefstal, zorgt hij ervoor dat de hele school in opstand komt.
Leonie Benesch verbeeldt goed de paranoia die als verstikkende mist in de lerarenkamer hangt. Haar gezicht is een open boek, de angst of boosheid is uit haar ogen af te lezen. Haar lichaamstaal verraadt wanneer ze zich niet op haar gemak voelt.
Het is duidelijk dat de school waar Nowak lesgeeft al langer kampt met problemen. Zo moet Nowak vaak invallen vanwege een lerarentekort. Deze druk wordt opgevoerd omdat een of meerdere mensen aan het stelen zijn. Doordat niemand weet wie, maakt iedereen elkaar verdacht. Het voelt als een onhoudbare situatie.
Das Lehrerzimmer stelt interessante vragen over het schoolsysteem. Door te laten zien hoe de directeur en de leraren van de school met de situatie omgaan, legt de film structurele problemen bloot. De schuld wordt vooral op de leerlingen geschoven. De leraren zijn ervan overtuigd dat het niet iemand van het personeel kan zijn.
In een schokkende scène krijgen twee klassenvertegenwoordigers de vraag of ze hun klasgenoten willen verklikken. Als ze daar duidelijk geen zin in hebben, wordt de druk opgevoerd. Een van de leraren gaat met een pen langs een lijst van namen en zegt dat je alleen maar met je hoofd hoeft te knikken als je iemand verdenkt van stelen. Je voelt je meteen niet op je gemak en de film legt daarmee de giftige situatie bloot.
Das Lehrerzimmer brengt niet alleen structurele problemen in het schoolsysteem aan het licht, maar ook in de maatschappij als geheel. In de film zijn het witte mensen die mensen van kleur beschuldigen. Hiermee maakt de film een punt over welke mensen eerder verdacht worden. Zeker in Duitsland, met een pijnlijk verleden, ligt dit extra gevoelig.
Helaas zorgen deze boeiende vragen niet voor een boeiende film. Nadat Nowak de moeder van Oskar heeft beschuldigd stagneert de film. De spanning blijft niet intact. Voorspelbare situaties volgen elkaar op, alsof de film het stappenplan van een thriller doorloopt. De inkijkjes in de mentale gezondheid van Nowak leiden ook alleen maar af, in plaats van iets toe te voegen.
Het enige wat de spanning opvoert zijn de scherpe en bijtende dialogen vol passief-agressieve opmerkingen en beschuldigingen over en weer. De acteurs spelen goed op elkaar in en brengen de druk die de leraren voelen overtuigend over. De sfeer voelt verstikkend door de snelle afwisselingen en acteurs die door elkaar heen praten. Wanneer ze discussies voeren is de film op zijn best. Het is jammer dat de spanningen tussen de personages telkens na een aantal scènes doodbloeden.
De film voelt nooit echt claustrofobisch. Het is duidelijk dat Nowak zich in het nauw gedreven voelt, maar daar krijg je weinig van mee. Tot een echte escalatie komt het nooit, zodat de film, mede door een heel open einde, als een nachtkaars uitgaat. Het slot heeft geen enkele betekenis. De film stopt gewoon, meer is het niet. Das Lehrerzimmer slaagt als drama, maar zakt als thriller. Dat wordt een lange rapportvergadering.
