Bijna vier jaar geleden op een zondag in april bracht ondergetekende een bezoek aan een hondenfokker in de Brabantse Peel. De keuze viel op de brutaalste van een nestje van vier puppy's, omdat hij zo lekker stout met schoenveters begon te spelen. Het hondje dat twee weken later mee naar huis kwam kreeg de naam Tomo, het Japanse woord voor 'vriend'. De eerste weken waren pittig en werden getekend door slapeloze nachten en soms zelfs wanhoop. Inmiddels is een leven zonder Tomo volstrekt ondenkbaar.
Wie zelf geen huisdieren heeft, kan zich misschien weinig voorstellen bij de band tussen mens en dier die er al sinds mensen- én dierenheugenis is. Vaak is er de misvatting dat diereneigenaren hun huisgenoot als een mens beschouwen, maar zij weten ook wel dat dit een onzinnige vergelijking is.
Toch is de connectie onbeschrijflijk en onmogelijk te vergelijken met intermenselijke interactie. Om de liefde voor dieren te onderschrijven, maakte actrice Bryce Dallas Howard daar een innemende documentaire over die vooral de harten van dierenvrienden zal raken. Voor wie zelf een huisdier heeft hoeft dit gevoel niet meer uitgelegd te worden.
Howards tweede lange documentaire verloopt volgens twee sporen. Enerzijds laat ze kinderen aan het woord die vertellen over hoe ze tegen hun huisdieren aankijken. Ronduit ontroerend is het moment waarop een klein meisje ontdekt dat ze een kitten heeft gekregen en niet weet waar ze het moet zoeken van blijdschap. Een andere jongen vindt herkenning in zijn hond omdat deze net als hij is geboren met een schisis.
Daarnaast volgt de regisseur een aantal verhalen waarin bijzondere relaties met dieren centraal staat. Een mannelijk stel haalt op het vliegveld een hondje op, dat is gered uit dieronterende omstandigheden in Puerto Rico. Een Japanse dame herinnert zowel haar overleden echtgenoot als hun voormalige hond.
En helemaal emotioneel is een Amerikaans echtpaar dat een dierenrevalidatiecentrum begon met een heerlijk rommelig varken en daarna de kreupele big Ziggy een nieuw leven gaf. Het mooie is dat zo'n dier niet blijft hangen in zijn ongemakken, maar er het beste van probeert te maken met een ongekende opgewektheid. Daar kan menig mens nog een boel van leren.
Howard springt wel voortdurend van de hak op de tak en echt onderzoek plegen naar de mens-dier-relatie doet ze ook niet; ze geeft er enkel veel voorbeelden van. Van de rode draad die ze wil aantonen straalt de liefde echter zodanig af dat je haar de zoetsappige ondertoon meteen vergeeft. De anekdotische vertelstijl laat vooral de vele facetten van de onmiskenbare vriendschap tussen mens en dier zien.
Dat we soms gevoelens denken te kunnen lezen in onze huisdieren is een waarheid als een koe. Toch valt het niet te ontkennen dat ook onze huisdieren ons graag om ons heen hebben. Tomo, vier jaar ouder, een beetje grijzend maar nog steeds lekker stout, heeft inmiddels zijn nieuwe speeltje tot op de draad versleten. De grootste en eigenlijk enige uitdaging is immers ontdekken hoe je een prooi zo snel mogelijk kan slopen.
Petsl is te zien bij Disney+.
