'Fountain of Youth': younger Indiana Jones
Recensie

'Fountain of Youth': younger Indiana Jones (2025)

Talentvolle cast kan deze warrige avonturenfilm niet redden van informatiedumps, onlogica en overbodigheid.

in Recensies
Leestijd: 3 min 50 sec
Regie: Guy Ritchie | Scenario: James Vanderbilt | Cast: John Krasinski (Luke Purdue), Natalie Portman (Charlotte Purdue), Domhnall Gleeson (Owen Carver), Eiza González (Esme), Arian Moayed (Jamal Abbas), Benjamin Chivers (Thomas), e.a. | Speelduur: 125 minuten | Jaar: 2025

Guy Ritchie is een van de productiefste regisseurs in Hollywood en weet altijd een sterrenensemble te strikken voor zijn films en televisieseries. Zoals nu John Krasinski als archeoloog/kunstdief Luke Purdue, die vanuit Londen op zoek gaat naar de illustere Bron der Eeuwige Jeugd. Inderdaad, de man is een jongere, 'Britse' Indiana Jones. Krasinski wordt geflankeerd door een hele trits bekende, gerespecteerde namen, maar helaas weet geen van hen Fountain of Youth echt naar een hoger niveau te tillen.

Na een kwartier zitten er al twee wilde achtervolgingen op en is het tijd voor een infodump. Er zullen er nog veel volgen, maar eerst moet de achtergrond van Luke en Charlotte Purdue even aan de kijker uit de doeken worden gedaan. Tell, don't show! Broer en zus, nakomelingen van een vermaard archeoloog, hebben elkaar al een tijd niet gezien en hebben conflicterende visies op hun vaders geestelijke nalatenschap. Hun gezamenlijke geschiedenis wordt in hapklare brokken uitgelegd.

Charlotte is een brave museumcurator geworden, terwijl Luke nog steeds een avontuurlijk leven als grafrover nastreeft. Voor zijn huidige klus heeft hij zuslief echter nodig. Want om de Bron der Eeuwige Jeugd te vinden moet hij een schilderij stelen, dat een aanwijzing bevat en toevallig net in het museum hangt waar Charlotte werkt. Charlotte worstelt met een scheidings- en voogdijzaak en is niet van plan haar veilige leventje op te geven. Toch kibbelen de twee zich een weg naar een wankele samenwerking, geholpen door een drietal nevenpersonages, waarvan er zeker twee volledig overbodig zijn.

Wél van belang voor het plot is miljardair Owen Carver, gespeeld door Domhnall Gleeson (die stiekem de show steelt in elke scène waar hij deel van uitmaakt). Owen is ongeneeslijk ziek en wil dus wel een slokje nemen van het water dat eeuwig leven belooft. Hij heeft de middelen (lees: vliegtuigen, boten en huurlingen) om Luke en zijn team de wereld af te laten speuren naar hints voor de locatie van de Bron.

Net als in The Da Vinci Code zitten de aanwijzingen op ridicule wijze verstopt, maar weten Luke en zijn team de formule toch steeds prompt te kraken. Daarbij geholpen door hun encyclopedische kennis die ze om en om tegen elkaar spuien. Ondanks alle informatiedumps, blijft Fountain of Youth toch een tamelijk wazige film. De werking en achtergrond van de Bron der Eeuwige Jeugd blijven tot en met de van CGI overlopende finale een mysterie en er wordt heel wat filosofisch gebazeld over de keuze tussen 'de reis en de prijs', maar deze thematiek beklijft nooit echt.

Het conflict tussen Luke en Charlotte suggereert ondertussen diepgang, maar die wordt teniet gedaan door de nogal geforceerde dialogen waarin iedereen probeert de grappigste te zijn. Dat laatste zijn we natuurlijk gewend in Guy Ritchie-films - soms werkt dit en soms niet -, maar in Fountain of Youth ontbreekt vaak de chemie en de spontaniteit.

John Krasinski is een erg grappige acteur, maar hij probeert in deze film te krampachtig los te komen van zijn kenmerkende, enigszins sullige personages. Luke Purdue is nogal zelfingenomen en hyper. Hij praat snel, op een manier die veel te veel doet denken aan de hoge, verbaasde manier van Mark Wahlberg. Dat is nooit een goed teken. Natalie Portman, die nou niet direct bekend staat om haar komische kwaliteiten, is in veel scènes gewoon een stuk leuker en natuurlijker.

Daarnaast zijn er een paar pijnlijk slechte acteurs (of volledig gemiscast) in de bijrollen te 'bewonderen'. Met name Arian Moayed als een Interpol-rechercheur met een erbarmelijk beoordelingsvermogen en Benjamin Chivers als Charlottes zoon doen zeer aan de ogen en oren. Fans van Stanley Tucci zullen teleurgesteld zijn, want hij is amper drie minuten in de film te zien.

Met de actie zit het in films van Ritchie meestal wel goed en dat is ook hier het geval, al oogt het allemaal wel wat braafjes. Fountain of Youth is een echte gezinsfilm, dus geen bloedspetters of al te gedetailleerde sterfscènes. Alhoewel, de belangrijkste antagonist zien we toch redelijk uitgebreid lijden in een slotstuk dat wel erg aan de Indiana Jones-films doet denken, zo niet een schaamteloze kopie is.

Is er dan desalniettemin nog een toekomst voor de jonge(re) archeoloog Luke Purdue, in de vorm van een sequel waar natuurlijk sterk op gehint wordt? Misschien wel, maar dan moet Krasinski de stem van Wahlberg voortaan thuis laten.

Fountain of Youth is te zien bij Apple TV+.