Recensie

Ninjababy (2021)

Hilarisch én bloedserieus drama over een studente die ontdekt zwanger te zijn.

in Recensies
Leestijd: 2 min 27 sec
Regie: Yngvild Sve Flikke | Scenario: Johan Fasting, Yngvild Sve Flikke en Inga Sætre| Cast: Kristine Kujath Thorp (Rakel), Arthur Berning (Pikkjesus), Tora Christine Dietrichson (Ingrid) Nader Khademi (Mos), e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2021

Weer zo'n komedie over een jongedame die ontdekt zwanger te zijn, smoorverliefd wordt op het kindje dat ze op de wereld besluit te zetten en nog lang en gelukkig leeft? Nee, dat is Ninjababy, de nieuwe film van de Noorse filmmaker Yngvild Sve Flikke absoluut niet. Ninjababy is oprecht grappig, maar kaart ook oprecht serieus het probleem van ongewenst zwanger zijn aan.

Rakel is een drieëntwintigjarige chaoot die samenwoont met haar vriendin Ingrid. Haar kamer is een puinhoop, net als haar hoofd. Ze verliest zich regelmatig in haar eigen droomwereld, die ze vormgeeft in haar cartoons. Die cartoons komen in Ninjababy tot leven, waardoor je precies volgt wat Rakel denkt. Leuk gevonden en het effect is vaak hilarisch - als dit soort humor je ligt.

Minder hilarisch is het als Ingrid een zwangerschapstest aan Rakel overhandigt. Rakel heeft last van haar buik, drinkt met gemak binnen vijf minuten anderhalve liter fruitsap op en haar borsten lijken groter. Na het zien van de testuitslag ligt Rakel verslagen op de grond. Ze is inderdaad zwanger en dat komt haar helemaal niet uit. En wie is de vader? Even hint de film naar het verhaal van Mamma Mia.

Wat volgt is een reeks ongemakkelijke situaties die erg grappig zijn. Een geweldige cast zet een stel onhandige en ongegeneerde twintigers neer die ieder op hun eigen manier met de situatie omgaan. De één is heel medelevend en zorgzaam, terwijl de ander in eerste instantie heel afwijzend reageert. Het belangrijkste is dat iedereen open en eerlijk over de situatie praat. In dat opzicht geeft Ninjababy een goed voorbeeld van hoe je maar het beste met een ongewenste zwangerschap omgaat. Het is overigens heel fijn dat de film laat zien dat een ongewenste zwangerschap niet alleen het probleem van de vrouw in kwestie is, maar ook van de man.

Na alle grappen en grollen slaat de toon van de film om in een bloedserieuze sfeer. Feit blijft namelijk dat Rakel deze baby niet wil, hoeveel denkbeeldige gesprekken ze ook met haar getekende kindje, haar ninjababy, voert. Flikke toont in de tweede helft van de film welke gevoelens er nu werkelijk bij een ongewenste zwangerschap komen kijken. Van wanhoop en paniek tot somberheid en neerslachtigheid. Er is geen weg meer terug, maar welk van de wegen die voor je liggen kies je?

Met deze omslag heeft Flikke een perfecte balans gevonden tussen een serieus probleem aankaarten en er grappen over maken. Tegelijkertijd toont ze hoe je op een inventieve manier animatie in een live-actionfilm kunt gebruiken. Hiervoor werkte de regisseur nauw samen met schrijfster en tekenaar Inga Sætre. Zij schreef en tekende de graphic novel 'Fallteknikk' ('Valtechniek'), waarop Ninjababy gebaseerd is. Een samenwerking waarvan je hoopt dat die een vervolg krijgt.