A Tale of Three Sisters
Recensie

A Tale of Three Sisters (2019)

Jonge vrouwen navigeren door het patriarchaat en de bergen in mooi gefilmd Turks drama.

in Recensies
Leestijd: 3 min 6 sec
Regie: Emin Alper | Cast: Cemre Ebuzziya (Reyhan), Ece Yüksel (Nurhan), Helin Kandemir (Havva), Müfit Kayacan (Sevket), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2019

Ambitie en verlangen kunnen leiden tot een beter leven, maar als je afhankelijk bent van grotere machten voor het vervullen daarvan, ook een bron zijn van ongeluk en wanhoop. Emin Alper maakt films over hoe zulke gevoelens en gedachtes van invloed zijn op familierelaties in de Turkse maatschappij, al dan niet met grootse landschappen als overweldigende achtergrond. Zijn nieuwste film is A Tale of Three Sisters, maar het verhaal gaat net zo goed over de vader van de drie zussen, die zijn best doet ze uit het afgelegen dorp te krijgen waar hij opgroeide, maar wel binnen het patriarchaat zoals hij dat kent.

Reyhans idee om een nieuw leven te beginnen bij haar tante in Ankara ziet hij niet zitten. Vader Sevkets idee van een goede toekomst verzekeren voor zijn dochters is ze als au pair voor een rijke dokter te laten werken, die ook uit het dorp komt maar in de grote stad woont. Aan het begin van de film komt hij echter al de tweede van de drie dochters terugbrengen omdat ze iets gedaan heeft wat hem niet bevalt. Bij de oudste dochter Reyhan was het omdat ze zonder huwelijk een kind had verwekt (boze tongen beweren dat de heer des huizes daar zelf bij betrokken was), de middelste dochter Nurhan (een tiener) sloeg het jongste zoontje van de dokter als hij in bed plaste.

Omdat hij nu in het dorp is, blijft de dokter nog een avond drinken met Sevket, die meteen probeert zijn jongste dochter Havva weer mee terug te sturen naar de grote stad. Ondertussen zijn de drie zussen voor het eerst in jaren weer met zijn drieën samen onder één dak en probeert de man van Reyhan, met wie ze trouwde om een vader voor haar zoontje te hebben, haar weer in het huishouden van de dokter te krijgen zodat hij mee kan naar de stad.

Zo is iedereen op zijn eigen manier bezig met een poging om een betere toekomst te verzekeren, of daar juist van weg te lopen. De drie zussen zijn voor het eerst in jaren weer samen, maar maken al snel ruzie - wat versterkt wordt doordat de mannen ze tegen elkaar opzetten. Zo komen hun onderlinge familierelaties onder spanning te staan door een patriarchaal systeem waarin de jonge vrouwen voor het ouderwetse bestaan in het dorp, het leven met een kind en de mogelijke toekomst in de stad allemaal afhankelijk zijn van mannen en hun beslissingen.

Dit alles speelt zich af tegen de achtergrond van een majestueus berglandschap. De bergen omringen het dorp en houden het als het ware gevangen door de toegang te bemoeilijken. Ontsnappen is een ware beproeving. Ze staan symbool voor de grotere machten in het leven van de vrouwen, waar ze voortdurend tegenop moeten boksen voor hun bestaan.

Aan de manier waarop Alper en zijn cameraman Emre Erkmen de bergen en vooral de vuurtjes en lampen bij nacht in beeld brengt, is goed te zien dat hij (bewust of niet) beïnvloed is door Nuri Bilge Ceylan, waar hij tijdens zijn studie nog les van heeft gehad. De precieze, prachtige manier waarop gezichten worden belicht door flikkerend geel licht (als enige bron) is onmiskenbaar en altijd een genot om naar te kijken. Alpers nieuwste film is echter niet zo filosofisch gelaagd of visueel imposant als het werk van de meester Ceylan. Desalniettemin vertelt Alper met A Tale of Three Sisters een interessant verhaal en doet dat met mooie belichting en sterke mise-en-scène, zoals bijvoorbeeld in de scène waarin Reyhan Nurhan seksuele voorlichting geeft terwijl ze een traditioneel Turks gerecht bereiden.