De krokusvakantie staat weer voor de deur, een populaire tijd om met de kinderen een warme bioscoopzaal op te zoeken. Daar wordt zoals gewoonlijk rekening mee gehouden in de programmering. Naast de familiefilms die onlangs al verschenen, komen er deze week nog drie nieuwe bij. Van Big Hero 6, Paddington en Mijn Mama is In Amerika en Ze Heeft Buffalo Bill Ontmoet lijkt die laatste op het oog de meest geschikte voor de kleinste kinderen. Maar in feite is het de minst toegankelijke van de drie.
Met een zesjarig hoofdpersoontje, een versimpelde en klassiek aandoende animatiestijl en een makkelijk te volgen verhaal, mikt deze kinderfilm duidelijk op een jonge doelgroep. De spanning van de eerste schooldag komt aan bod, de levendige fantasie tijdens buitenspelen en de zinderende strijd om knikkers. Leuke scènes voor de kleine kijkers, maar de basis van dit verhaal is misschien wat aan de zware kant.
Ondanks een aantal kindvriendelijke uitstapjes, heeft Mijn Mama is In Amerika het meest weg van een klein gezinsdrama. De oorspronkelijk Franse film, hier in Nederland nagesynchroniseerd uitgebracht, gaat over Jean, een knulletje uit een gebroken familie. Na schooltijd wordt hij opgehaald door zijn oppas, want zijn vader moet iedere dag lang doorwerken in de plaatselijke fabriek. Als hij s avonds laat thuiskomt, doet hij alsof hij het inmiddels koude eten heerlijk vindt - hij lijkt een oogje te hebben op de babysitter - maar als niemand kijkt, gooit hij het weg. Geen honger blijkbaar. Het zit duidelijk niet helemaal lekker bij Jean thuis.
Dat is te begrijpen, want een belangrijk persoon ontbreekt. Jeans moeder is al een tijd weg. De vader van het ventje zwijgt erover, maar zijn buurmeisje is gelukkig wel behulpzaam. Ze zegt ansichtkaarten te krijgen uit verre oorden. Omdat Jean zelf het gekrabbel nog niet begrijpt, leest de oudere Michelle het voor. De ene brief komt uit het Wilde Westen, de volgende uit Afrika, dan weer uit Brazilië. Bij iedere update fantaseert Jean over zijn moeders avontuurlijke belevenissen. Alsof hij in een spannende film zit: het beeldformaat verandert zelfs naar CinemaScope.
Ook buiten de voorgelezen ansichtkaarten heeft Mijn Mama is In Amerika een paar van dat soort speelse fantasiesequenties, om dit drama voor kinderen een beetje op te vrolijken. Deze film hamert dus gelukkig niet uitsluitend op de afwezige moeder en de vraag waar zij in werkelijkheid is. Dat zal het voor de jonge bioscoopgangers makkelijker te verteren maken, maar de overheersende toon blijft - ook vanwege het enigszins sobere kleurgebruik - aan de droevige kant. De vraag is of de makers daarmee niet hun doel voorbij streven. Voor de jongste bezoekers zou deze film wel eens topzwaar kunnen worden.
